چاپ دوازدهم «مغالطه‌های پرکاربرد» منتشر شد قطعه‌ای از کتاب: | سنجشگرانه اندیشی - تفکر نقادانه
چاپ دوازدهم «مغالطه‌های پرکاربرد» منتشر شد
قطعه‌ای از کتاب:
ترفند کثیف شماره 6: توسل به دلسوزی و همدلی فریبکاران می‌دانند چگونه با نحوه‌ی توصیف وضعیتشان دلسوزی (یا دست‌کم همدلی) دیگران را بر انگیزند؛ و این کار را خصوصاً وقتی انجام می‌دهند که نمی‌خواهند مسئولیت کاری که کرده‌اند را بپذیرند. برای مثال، برخی دانشجویان وقتی که تکلیفشان را انجام نداده‌اند شروع به آه و ناله کرده و چیزی شبیه به این می‌گویند: «نمی‌توانید تصورش را بکنید که زندگی من چه‌قدر سخت است و چه‌قدر سرم شلوغ است. انجام‌دادن تکلیف‌های دانشگاه واقعاً برایم دشوار است. من، بر خلاف برخی دانشجویان دیگر، خوش‌اقبال نیستم؛ خانواده‌ام نمی‌توانند هزینه‌ی تحصیلم را بپردازند و خودم مجبورم هفته‌ای 30 ساعت کار کنم تا خرجم را در بیاورم. تازه، وقتی هم که از سر کار بر می‌گردم نمی‌توانم درس بخوانم چون هم‌اتاقی‌ام تا نیمه‌شب ساز می‌زند. شما بگویید. چه کار می‌توانم بکنم؟ لطفاً یک فرصت دیگر به من بدهید!» بعضی وقت‌ها افراد برای دفاع از کسی غیر از خودشان هم از توسل به دلسوزی استفاده می‌کنند. برای مثال، کسی که طرفدار رئیس‌جمهور است برای دفاع از او چنین می‌گوید: «قبل از آنکه به رئیس‌جمهور انتقاد کنی، توجه داشته باش که او دشوارترین شغلِ جهان را دارد. باید تا دیروقت بیدار بماند و کار کند، نگران زندگی ما باشد، و سعی کند راهی برای تأمین رفاه همه‌ی ما پیدا کند. سرنوشت جهان آزاد به عملکرد او بستگی دارد و این بار بر دوشش سنگینی می‌کند. خوب است کمی وضعیت این بیچاره را درک کنی!» استفاده از این ترفند به فرد فریبکار کمک می‌کند تا توجه مخاطبان را از افراد بی‌گناهی که به سبب تصمیم‌ها یا سیاست‌های رئیس‌جمهور آسیب دیده‌اند منحرف کند.
