به‌مناسبت ۲۰ خرداد سالروز درگذشت علی‌اصغر بهاری
اجرای زیبای بهاری در حافظیۀ شیراز و دو خاطره از سایه برگرفته از
پیر پرنیان‌اندیش (ص ۴۸۱):
اصلاً ما با این آقای بهاری ماجرا داشتیم. من ساعت دو بعدازظهر می‌رفتم حافظیه. تو اون گرمای سخت، وامی‌ایستادم که میکروفن‌ها رو بچینن. دو ساعت قبل از برنامه این نوازنده‌ها رو می‌نشوندم که گروه با هم بزنن. بعد دوباره میکروفن را با دقت تنظیم می‌کردیم که صداها همه هماهنگ و همنوا باشه. به جان شما تا کنسرت شروع می‌شد، پیرمرد بهاری -چقدر آدم خوب مظلومی بود!- هی میکروفنو می‌کشید به طرف خودش. خیال می‌کرد صدای خودش بلندتر باشه بهتره!...
یه بار تو بروشور نوشتم: تکنوازی آقای بهاری: بیات‌ترک. آقای بهاری رفت رو صحنه نشست. دیدم شروع کرده به دشتی زدن. گفتم خب می‌خواد شیرینکاری بکنه. درآمد دشتی رو بگیره و بعد بره تو بیات‌ترک... اما تا آخر دشتی زد. (چهرۀ سایه تماشایی است!)
گفتم: آقای بهاری! قرار بود بیات‌ترک بزنین شما! ما تو بروشور اعلام کردیم. اونهایی که آشنایی ندارن خیال می‌کنن این بیات‌ترک بود.
گفت: بله... دیدم دشتی اومد... منم زدم دیگه!
@pireparnianandish
