وقتی لسان‌الغیب می‌گفت: «ز کوی میکده دوشش به دوش می‌بردند / ام | یادداشت‌های محسن کاظم‌پور
وقتی لسان‌الغیب می‌گفت: «ز کوی میکده دوشش به دوش می‌بردند / امام شهر که سجاده می‌کشید به دوش» صرفا یک کنایه تخیلی و دور از ذهن را به زبان نمی‌آورد. او در حال پیشگویی بود. پیشگویی امامت فقیهی که در حمایت از شرابخواری رساله می‌نویسد.
در دوران صفویان شیخ‌الاسلام بالاترین مقام مذهبی هر شهر بود. قاضی کاشف‌الدین بن محمد یکی از افرادی بود که به منصب شیخ‌الاسلامی اصفهان پایتخت امپراتوری صفویه رسید و بالاترین مقام مذهبی کشور شد.
کاشف‌الدین یک کتاب جالب دارد به نام جام جهان‌نمای عباسی در مورد منافع مصرف مشروبات الکلی و توضیح انواع شراب و شیوه‌های تولید آن و آداب میگساری.
کتابخانه دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد یک نسخه خطی جام جهان نمای عباسی را منتشر کرده است.
کاشف‌الدین در مقدمه کتاب این رباعی را می‌نویسد:
از کعبه رهیست تا به مقصد پیوست
وز جانب میخانه رهی دیگر هست
اما ره میخانه ز آبادانی
راهیست که کاسه می‌رود دست بدست
@sepideheshab
http://manuscript.um.ac.ir/moreinfo.php?b=4023&pg=1
