۴. گرفتن روایت‌ها روایت‌های اهالی ده‌ونک را با دوربین موبایل | شهر دیگر
۴. گرفتن روایت‌ها
روایت‌های اهالی ده‌ونک را با دوربین موبایل‌هایمان ثبت کردیم. وارد خانه‌هایشان شدیم، از زندگی‌‌هایشان شنیدیم: از کودکی‌ها و بازی در زمین ورزشی که حالا مرکز خرید بزرگی جای آن را گرفته، از دورهمی‌های زیر آن درخت بزرگی که هنوز پابرجاست، از پرسه زدن در توتستان‌های ونک، از سختی‌های زندگی در دهی در حاشیه‌های تهران قدیم، از کار در کارخانه شماره پنج، از ساخت حسینه و البته مرمت خانه‌ها در طول سالیان به دست خود ساکنان.
از خانه‌ها، عکس‌های قدیمی و اسنادشان عکس گرفتیم. بلد نبودیم کادرهای خوبی ببندیم، بارها در طول تصویربرداری دست‌هایمان تکان خورد یا لرزید، دوربین موبایل رفت به سمت زاویه‌ای بی‌ربط. اما هیچ کدام از این‌ها کیفیت «خاطرات» ده‌ونک را مخدوش نکرد، چون این خاطرات از جایی بیرون از ما می‌جوشیدند. خاطرات ده‌ونک در خانه‌ها و کوچه‌ها و حیاط‌ها جاری بودند. در دل محله‌ای که اهالی‌اش با «همبستگی» توانسته بودند جلوی نابودی آن را بگیرند و در طول ۸۰ سال «زندگی»ها بسازند. قدرت ده‌ونکی‌ها در همین خاطرات نهفته است.
