"وَالسّادَة الْوُلاة"؛«سادة»جمع سيّداست. «ولاة»جمع والياست.يعني ما شما را سيّد و والي مي دانيم. سيّديعني بزرگ و محترم،آقاي بزرگوار و جليل‌القدر ،نه به اصطلاحي كه ما داريم و به اولاد پیامبر اکرم(ص)سيّد مي گوييم؛ به آن معنا كه گفتيم، خدا هم سيّد است. در دعاي ابوحمزه مي خوانيم:"سَيِّدي اَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْيا مِنْ قَلْبي.اي خدا،اي سيّد و آقاي من، دوستي دنيا را از دلم بيرون كن." اگر ما در اصطلاح خويش به ذرّيّه‌ي پيامبراكرم(ص)سيّد مي گوييم،از آن نظر است كه آن‌ها در ميان مسلمانان به خاطر شرف انتسابشان به رسول خدا(ص)و صدّيقه‌ي كبريََ(س)محترم و معزّزند و سيّد و آقا شناخته مي شوند، لذا به امامان (علیهم السلام) مي گوييم شما سادة الولاة هستيد؛يعني ما شما را بزرگ و محترم و جليل‌القدر مي‌شناسيم و والي مي‌دانيم. ممكن است كسي سيّد و بزرگ باشد ولي والي و فرمانروا نباشد. ممكن است كسي فرمانروا باشد ولي در ميان مردم محترم و بزرگ نباشد . نادرشاه فرمانروا بود امّا به سبب ظالم بودن در ميان مردم محترم نبود. امامان(علیهم السلام) هم سيّد به معناي واقعي در عالمند كه از آن‌ها بزرگ تر و جليل تر و محترم تر پس از خدا وجود ندارد، هم والي‌اند؛يعني از جانب خدا به فرمانروايي عالم برگزيده شده‌اند.
