۱۹۹۰ ) در كوچه‌های سربالای عصر دست تو شانه ام را می‌برد بالات | شبکهٔ شعر سپید
۱۹۹۰ )
در كوچه‌های سربالای عصر دست تو شانه ام را می‌برد بالاتر.
چه انحنای شيرينی دارد لبان تو ای زیبایی!
وقتی كه با سكوتت هربار رفتن و گم گشتن را بر جان عاشقانت می‌پیمایی درست وقتی كه رو به تو می‌‌چرخم به احتمال بوسيدن می‌چرخی در انحنای كوچه‌ی بالاتر و گيسوانت طرح مشوشی از گم گشتن را باز وعده می‌دهد در كوچه های سربالای شب
