دوستان اینو به عنوان یک همسر و یک روانشناس کم سواد دارم میگم: | 🍎 سیب 365 🍎
دوستان اینو به عنوان یک همسر و یک روانشناس کم سواد دارم میگم: زندگی متاهلی در دراز مدت نه‌تنها اصلا رومانتیک نیست بلکه ممکنه خسته کننده هم باشه! گاهی بعد از وصال محبوب ،عادت‌هایی رو در اون می‌بینید که ممکنه چندش‌آور باشه!
گاهی ممکنه بدن یا دهان همسرتون یه بویی بده که در دوران آشنایی با ادکلن‌ها و خوشبوکننده ها پوشانده شده بود!
یا مثلا صدای خروپفش آزارتون بده! تازه گاهی ممکنه از حضورش خسته بشید و دوست داشته باشید چند روزی اونو نبینید و تنها باشید و یا با دوستتانون سفر برید! حتی گاهی ممکنه وسط دعوا بگید ای کاش میمیرد
بچه‌ها...! یه چیز بدتر بگم: حتی ممکنه شما در دوران متاهلی عاشق شخص دیگه ای بشید یا از اینکه ازدواج کردید و بار مسئولیت رو بر عهده بگیرید پشیمون بشید! بچه دار شدن هم همینه! اما....
اما اینا خیلی مهم نیست! مهم اینه که من نقص‌های جسمانی همسرم رو مثل بدن درب‌و‌داغون خودم بپذیرم! مهم اینه که با دوستام هم مجردی بیرون برم....ولی کُلیت زندگیم وقف خانواده ام باشه! لازمه بفهمم ممکنه خیلی از زن‌ها و مردا از همسر من زیبا تر باشن حتی...
حتی ممکنه گاهی دل ما بلرزه و به فردی غیر از همسرمون گرایش احساسی داشته باشیم ولی مهم اینه که این گرایش به فعلیت نرسه و یاد بگیریم که میل جنسی و احساسی بین ما و حیوانات مشترکه ولی چیزی که ما رو از حیوانات متمایز میکنه،"تعهد" در عین شهوت هستش!
و کلام آخر و مهمترین کلام اینه که: "دوست داشتن" یه احساس نیست، یه فعله! یعنی من باید تلاش کنم همسرم رو دوست داشته باشم....میدونید؟..تلاش کنم (: میدونم انتظارِ برخی حرفای بالا رو نداشتید...ولی ممنونم که خوندید.
