تبعیض در استفاده‌ی 'خیابان' به بهانه‌ی رویداد جشن ۱۰ کیلومتر | مطالعات فمینیستی تفسیری پرگمتیستی بارویکرد فرودبه زمین
تبعیض در استفاده‌ی "خیابان"
به بهانه‌ی رویداد جشن ۱۰ کیلومتری غدیر در تهران
برگزارکنندگان که با وجود حجم بالای مشارکت نهادهای حاکمیتی و شهری در این برنامه، اصرار بر «مردمی» و «خودجوش» نامیدن آن دارند، در تبلیغات برنامه، حضور ۶۰۰ «موکب»، ۴۰ شهربازی موقت، ۷۰ استیج، اجرای ۱۵۰ سرود و توزیع دو میلیون وعده‌ی غذایی و ۱۱۰ هزار اسباب‌بازی را وعده داده‌اند.
در شرایطی که «خیابان» برای بخش‌های دیگری از جامعه به اشکال مختلفِ قانونی و غیرقانونی (ازجمله طرح نابخردانه و جامعه‌ستیزِ «گشت ارشاد» و قانون «عفاف و حجاب» و...) ناامن و محدود می‌شود، این حضورهای متناوبِ توده‌ای «مذهبی‌ها» و «محجبه‌ها» طبعاً بازتاب مثبتی ندارد و خواسته و ناخواسته به روند تولید و انباشت نفرت و خشم در بخش‌های غیرمذهبی یا کمترمذهبی دامن می‌زند.
مانورها و لشکرکشی‌هایی از جنس سلام فرمانده و راهپیمایی غدیر، گرچه با هدف نمایش قدرت و صورت می‌گیرند، اما ریشه در ترس و شکست دارند. هدف مانور، نمایش است در هنگامه‌ی احساس خطر. کسی که در معرض خطر نیست، نیازی هم به نمایش و مانور قدرت ندارد.
این مانورها و نمایش‌ها، که با تبعیض در استفاده از خیابان همراه است، خود بستری است برای تشدید تقابل و قطبی‌شدن. برای آن ديگرانی که با خشم و نارضایتی شاهد این تبعیض اند و مترصد رسیدن فرصتی برای انتقام. و اینگونه است که مناسک، به جای ایجاد همدلی حول یک باور دینی، می‌تواند چرخه‌ی تولید خشم و نفرت را در جامعه تکمیل کند. حتی اگر آن مناسک به نام غدیر باشد که در فرهنگ شیعی نام دیگرش "عید اخوت و برادری" است.
