@soltannasir {آرمیلوس ۳} در پایان این | سلطان نصیر
@soltannasir
{آرمیلوس ۳}
در پایان این بخش مطالبی را از دو کتاب تاریخ مختصر آخرالزمان و انتظار مسیحا در آیین یهود را درباره آرمیلوس نقل می نمایم و هر جایی نیاز به توضیح بود در پایین مطلب اشاره می نمایم.
مطالب داخل {} محتویات کتاب است. و 《پ ن》 نوشته بنده است.
{سفر زروبابل در اوایل قرن هفتم میلادی، امیدهای اخروی یهودیان بار دیگر برانگیخته شد. در نخستین دهه های این قرن، نزدیک بود جنگ های میان ایران و بیزانس سرزمین مقدس (یهودیه) و شهرمقدس (اورشلیم) را از چنگ مسیحیان درآورد و نصیب ایران کند. سفر زروبابل، یعنی کتاب زروبابل، که احتمالا تاثیرگذارترین کتاب مکاشفه یهودی در قرون وسطی است، بازتابی از امیدهای اخروی ای است که در نتیجه تصرف اورشلیم به دست ایرانیان در ۶۱۴ میلادی در اذهان پدید آمد. تا آغاز سده هفتم میلادی، تقریبا سیصد سال بود که اورشلیم شهری مسیحی محسوب می شد و مسیحیان از تصرف این شهر به دست ایران، که هویت مسیحی شهر را تهدید می کرد، به شدت تکان خوردند: کلیسای مقبره مقدس، مهم ترین کلیسای شهر، براثر حريق آسیب دید و ایرانیان نیز مقدس ترین شیء جهان مسیحیت، یعنی صلیب مقدس، را از اورشلیم خارج کردند. اما پیروزی ایرانیان چندان دوام نیاورد. در ۶۲۸، امپراتور بیزانس موسوم به هراکلیوس ایران را شکست داد و در 630 طی مراسمی باشکوه صلیب مقدس را به کلیسای مقبره مقدس بازگرداند. ولی این واژگونی نیز چنان نماند و از سال ۶۳۸ به بعد، اورشلیم نه دردست بیزانسی ها بود و نه در تصرف ایرانی ها، بلکه درچنگ مهاجمین مسلمان قرار داشت که نیرویی جدید در منطقه بودند. درام اخروی سفر زروبابل نبرد میان پادشاهان مسیحی وسلاطین ایران را شرح می دهد، ليکن از سپاه اسلام بی خبر است. لذا می توان گفت تاریخ نگارش آن کمی پیش از فتوحات مسلمانان بوده است. اغلب، سفر زروبابل را کتاب مکاشفه به شمار می آورند و از بعضی جهات این نامگذاری چندان بی ربط نیست، موضوع این کتاب ظهور یک مسیح یا چند مسیح است؛ قهرمان آن نیز شخصیتی است مرتبط با بازسازی معبد دوم، و همین امر او را شخصی مناسب برای مسئله تجلی معبد سوم عنوان می کند (واژه «تجلی» را عمدا و با در نظر گرفتن همه جوانب به کار برده ام مترجم). انتخاب یکی از شخصیت های کتاب مقدس برای این منظور، از این لحاظ جالب است که مدت کوتاهی پس از آن، متون هخالوت، در اظهارات خویش، ربی ها را قهرمان معرفی کرده اند. با این همه، بعید است مؤلف سفر زروبابل از وجود کتاب های مکاشفه در نقش یک ژانر ادبی آگاه بوده باشد. سفر زروبابل آشکارا از کتاب دانیال بهره می گیرد، ليكن مؤلف آن، کتاب دانیال را یک کتاب مکاشفه به شمار نمی آورد، زیرا به رغم دسته بندی ای که پژوهشگران در این زمینه انجام داده اند، اصطلاح «کتاب مکاشفه» در کتاب دانیال یا در سایر کتاب های مربوط به شریعت يهود به چشم نمی خورد و علاوه بر آن، در زبان عبری معادل روشنی برای آن وجود ندارد. اگر بخواهیم بر این موضوع تأکید کنیم که مطالب ناهمگونی که سفر زروبابل را شکل می دهند حتما الگویی داشته اند، احتمالا باید کتاب حزقیال را الگو در نظر بگیریم. البته، سفر زروبابل به سایر کتابهای سکویی، به ویژه کتاب اشعيا وكتاب زکریا، نیز عمیقا مدیون است. در آغاز سفر زروبابل، زروبابل مشغول دعا خواندن است و هم زمان به تلخی موضوع ویرانی معبد می اندیشد. در پاسخ به دعاهای زروبابل، خدا او را به شهر رم می برد (در اینجا، نام رم به جای پایتخت بیزانس، قسطنطنیه، به کار رفته است). در آنجا، زروبابل به مردی با ظاهری مفلوک بر می خورد که زخمی و رنجور است، اما در برابر چشمان حیرت زده زروبابل ناگهان به مردی جوان و جذاب مبدل می شود که همان مسیح از نسل داود وموسوم به مناخيم بن آمیل است. ۱ البته اسم مناخيم، به جای نام ماشیح، درتلمود بابلی و کتاب های ادبیات ربنی آمده، اما نسب پدری اش، بن آمیل، نخستین در سفر زروبابل ذکر می شود.}
پ ن ۱: زروبابل ماشیح داود را در شهر رُم می بیند. این یعنی اینکه دجال لعین در آینده احتمالا به عنوان یک قدیس مسیحی خود را ماشیح (مسیح) معرفی خواهد کرد. مفلوک بودن ماشیح داود و تبدیل شدن وی به یک شخص جوان و جذاب را می توان به چهره دوگانه ماشیح داود (دجال) تعبیر کرد. یعنی دجال دارای دو چهره هست ظاهری موجه و قدیس وار دارد و باطنی کثیف و شیطانی دارد که عموم خلایق از دیدن آن ناتوان می باشند.
پ ن۲: واژه مناخیم در زبان عبری به معنای تسلی دهنده است و ماشیح از آن جهت مناخم است که با ساختن معبد و ایجاد سلطنت جهانی رنج و آلام (بخوانید شرارت) جهودان را تسکین خواهد داد و برایشان تسلی بخش خواهد بود.
