2021-10-31 01:04:24
.
هفته گذشته، فصول « پوچی» و « پوچی و روان درمانی»ِ کتاب « روان درمانی اگزیستانسیل» را، برای چندمین بار با لذت خواندم و اوقاتم خوش شد. هنگام خواندن فقره نغز ذیل، این بیت ناب " دیوان شمس" را با خود زمزمه کردم و همنورد افقهای دور گشتم :
" بگیر دامن لطفش که ناگهان بگریزد
ولی مکش تو چو تیرش که از کمان بگریزد "
« قبلا از پارادوکس لذت گرایی سخن گفتم که هر چه بیشتر در پی لذت باشیم، بیشتر از ما می گریزد. فرانکل می گوید لذت محصول معناست و جست و جوی فرد باید به سمت معنا هدایت شود. من معتقدم جست و جوی معنا نیز به همین اندازه ضد و نقیض است: هر چه بیشتر با منطق و استدلال در جست و جوی آن باشیم، کمتر می یابیمش. پرسش هایی که فرد در برابر معنا مطرح می کند، همواره از پاسخ ها بیشتر عمر می کنند. معنا را نیز مانند لذت باید از مسیری غیر مستقیم بجوییم. احساس پر معنایی محصول تعهد است....معنای این گفته ی ویتگنشتاین هم همین است که: « راه حل مسئله ی زندگی در پاک کردن مسئله است».
امیدوارم جستار بلندِ « در هوای یالوم و سپهری» که « مثل زنبیل پر از میوه تب تند رسیدن دارد» و انتشارش چندی به تاخیر افتاده، تا آخر این هفته سر براورد و پیش روی مخاطبان قرار گیرد.
جهت اطلاع دوستان متعددی که پرسیده و سراغ گرفته اند، فایل های صوتی درسگفتار " روان درمانی اگزیستانسیل" که چند ماه پیش در موسسه " آرمان اندیشه مولانا" برگزار شد؛ چندی پیش در کانال تلگرامی ام قرار گرفته و قابل دانلود شدن است.
https://www.instagram.com/p/CVqw0mjMGFF/?utm_medium=share_sheet
1.4K viewsedited 22:04
س
