مطالعات افغانستان

2022-09-01 13:05:40 فقر در افغانستان و شیادی جهان

ّبا آنکه افغانستان یکی از فقیرترین کشورهای جهان محسوب می‌شد، پس رویکار آمدن دوباره طالبان، دامنه فقر گسترش یافت و یافته‌ها نشان میدهد که بیش از ۲۵ میلیون افغان با فقر و گرسنگی مواجه هستند.

جهان خصوصاً کشورهای غربی به همکاری با افغان‌ها تاکید کردند و کمک‌هایی را نیز به‌آدرس افغانستان ارسال کردند، ولی شواهد نشان می‌دهد که این کمک‌ها، شیادی‌ای بیش نبوده و با شکم گرسنه مردم هم بازی می‌کنند.

تازگی برخی رسانه‌ها، گزارش داده‌اند که سازمان جهانی غذا برنج‌های تاریخ مصرف گذشته را به افغانستان ارسال کرده است که قابل خوردن نیست و در ویدیوهای منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی، حشرات بر روی برنج‌ها نیز مشاهده می‌شود.

در شعاری که سازمان جهانی غذا دارد، آمده:
ما بزرگترین سازمان بشردوستانه در جهان هستیم که در مواقع اضطراری جان انسان ها را نجات می‌دهیم و از کمک‌های غذایی برای ایجاد راهی به سوی صلح، ثبات و رفاه افرادی که در گذر از مناقشات، بلایا و تغییرات اقلیمی می‌باشند، استفاده می کنیم.

اما آنچه به افغانستان کمک شده، عکس این شعار را نشان می‌دهد و نه‌تنها جان انسان‌ها را نجات نمی‌دهد، بلکه سبب مرگ آنها شده و یا هم انواع مریضی‌ها را به‌بار می‌آورد که خود فاجعه‌بار و جنایت بزرگ و آشکار است.

این اقدام اما از زاویه دیگر، زیادی قابل تعجب نیست، زیرا سازمان ملل و یا هم اداره‌ای موسوم به سازمان جهانی غذا که زیر اثر این اداره است، در دو دهه گذشته نیز آنچه برای افغان‌ها کمک کرده، تروریسم، جنایت و وحشت بوده و نه‌چیز دیگری. هزاران حمله انتحاری، انفجاری و... در این خاک اتفاق افتاد و اما کوچکترین اقدامی از طرف سازمان ملل صورت نگرفت و افغان‌ها ماند با دنیای پر از غم و غصه‌های بی‌پایان.

اینک اما جهان غرب و امریکا و سازمان امریکایی ملل حتا گرسنگی مردم افغانستان را به مسخره گرفته و با جان صدها هزار افغان بازی می‌کند. این شیادی و جنایت آشکار است که در دو دهه گذشته نیز انجام گرفت و حالا هم انجام می‌گیرد.

بنابر این طالبان اگر واقعا ادعای استقلال دارند و خودفریبی نیست، زمینه‌های رشد اقتصادی و کاریابی را فراهم سازد تا دیگر مردم افغانستان قربانی جنایت‌های بیگانگان نشوند.

@studiesafghanistan باز کردن / نظر دهید

2022-09-01 11:31:05 "خروج سربازان و آغاز حمله‌های هوایی؛ طالبان خروج آخرین سرباز امریکایی را جشن گرفتند"
(۸صبح)

یک‌‌سال قبل به تاریخ ۹ سنبله، مصادف با ۳۱ آگست، ایالات متحده پس از ۲۰ ‌سال جنگ و کمک به بازسازی افغانستان، به حضور نظامی خویش در این کشور نقطه‌ پایان گذاشت و سفیر و آخرین سربازانش را از کابل خارج کرد. طالبان پس از یک‌ سال سلطه بر افغانستان، ۹ سنبله را به مناسبت خروج سربازان امریکایی از افغانستان رخصتی عمومی اعلام کردند و سه‌شنبه‌شب، ۸ سنبله، در کابل و شماری از ولایت‌ها دست به آتش‌فشانی و فیرهای شادیانه زدند.

این در حالی است که امریکا بامداد روز یک‌شنبه، ۹ سرطان، در یک حمله ‌هوایی، ایمن الظواهری، رهبر شبکه القاعده را در منطقه دیپلمات‌نشین کابل، کشت و پس از آن نیز هواپیماهایی بی‌سرنشین این کشور پیوسته بر فراز آسمان افغانستان گشت‌زنی می‌کنند. هزاران تن کشور را ترک کردند و شکنجه غیر نظامیان، نیروهای پیشین امنیتی و رفتارهای خشن آنان همچنان ادامه دارد و هیچ تغییری در کنش و منش این گروه هم به میان نیامده است.

خبر خروج کامل نیروهای نظامی امریکا از افغانستان را در حالی جنرال فرانک مک‌کنزی، فرمانده ستاد مرکزی ایالات متحده، اعلام کرد که پنتاگون گفته بود راس ویلسون، سفیر موقت این کشور در افغانستان، نیز جزو مسافران آخرین پرواز سی-۱۷ بود که افغانستان را ترک کرد. در همین حال شماری از آگاهان امور سیاسی معتقدند که واشنگتن‌ و ناتو پیش‌بینی نکرده بودند که طالبان به این سرعت بر کل افغانستان سلطه می‌یابند و آنان مجبور به‌خروج شتاب‌زده می‌شوند و هزاران همکار محلی خویش را جا می‌گذارند.

با این حال، جو بایدن، رییس‌جمهور ایالات متحده، در بیانیه‌ای به مناسبت سال‌روز حمله خونین در نزدیکی میدان هوایی کابل گفت که واشنگتن فشار بر تهدیدات تروریستی در افغانستان را حالا بدون حفظ هزاران سرباز در معرض خطر در این کشور نگه میدارد. او گفته است، تروریست‌هایی که قصد انجام حمله بر امریکا را دارند در هرجایی که باشند، شکار می‌شوند.

در همین حال یعقوب مجاهد، سرپرست وزارت دفاع طالبان، روز یک‌شنبه، ۶ سنبله، در یک کنفرانس خبری در مورد حمله‌ هوایی هواپیماهای بدون سرنشین امریکا گفته است که هواپیماهای بی‌سرنشین ایالات متحده از حریم هوایی پاکستان به افغانستان حمله می‌کنند. او در این کنفرانس خبری گفته بود: «ما از پاکستان می‌خواهیم که از حریم هوایی‌اش علیه ما استفاده نشود.»

پیش از این ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی این گروه نیز این اقدام امریکا را نقض حریم هوایی و توافق‌نامه دوحه خوانده بود، اما سرپرست وزارت دفاع طالبان ارشدترین مقام این گروه است که از حمله‌های هوایی امریکا از طریق پاکستان انتقاد می‌کند.

در یک‌ساله‌گی خروج آخرین سرباز امریکایی از فرودگاه کابل، مایک پمپئو، وزیرخارجه پیشین امریکا، از احتمال وقوع یک حمله مشابه ۱۱ سپتامبر علیه امریکا هشدار داده است. او روز یک‌شنبه، ۶ سنبله، در یک گفت‌وگوی رادیویی از خروج نابه‌هنگام نیروهای امریکایی از افغانستان انتقاد کرده است.

در همین حال، جنرال فرانک کنت‌مکنزی، فرمانده پیشین سنتکام که یک سال قبل مسوولیت نیروهای امریکایی در افغانستان را بر عهده داشت از برگشت احتمالی نظامی ایالات متحده خبر داده است. مکنزی گفته که او پیش از خرج به جو بایدن هشدار داده بود که در صورت عقب‌نشینی کامل امریکا، دولت افغانستان سقوط می‌کند.

@studiesafghanistan باز کردن / نظر دهید

2022-09-01 09:30:08 "زنان افغانستان، تنها هستند"
(فارن پالیسی)

شهرزاد اکبر رئیس پیشین کمیسیون مستقل حقوق بشر در نشریه فارن پالیسی در نوشته ای تحت عنوان "زنان افغانستان، تنها هستند" می نویسد که:

انچه که به طرز فجیعی روشن شده است که این است که فعالان حقوق زن نباید تصور کنند که رهبران جهان دموکراتیک در کنار آنها خواهند ایستاد!

چنین رهبران و نهادهایی که آنها نمایندگی می کنند دیگر نه توانایی زیادی برای محافظت از زنان افغان دارند و نه علاقه زیادی به این کار دارند.
فعالان حقوق زنان افغان همچنین نباید تصور کنند که رهبران کشورهای دارای اکثریت مسلمان طالبان را تحت فشار قرار خواهند داد تا از ابتدایی ترین حقوق مانند دسترسی دختران به تحصیل حمایت کنند.

یک سال از بازگشت طالبان به قدرت می گذرد و حتی یک رهبر دولتی از جهان اسلام ظلم طالبان بر زنان را محکوم نکرده است، چه رسد به اعمال فشار سیاسی معنی دار

به عنوان مثال، رهبران پاکستانی به تعامل با طالبان ادامه داده‌اند، در حالی که زنان در افغانستان به دلیل سیاست‌های زن‌ستیزانه طالبان در خانه‌های خود زندانی هستند.

واکنش ضعیف بین المللی به وضعیت اسفبار زنان افغانستان نیز نشان دهنده ناکارآمدی سیستم جهانی حقوق بشر است.

افغانستان بسیاری از معاهدات، از جمله کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان را امضا کرده است، اما هیچ یک از این تعهدات پاسخگوی نیازهای زنان و دختران افغان تحت رژیم طالبان نیست.

موافقت نامه های بین المللی در مورد حقوق بشر اغلب بر نامگذاری و شرمساری افراد خاطی متکی است. اما وضعیت کنونی در افغانستان محدودیت‌های این رویکرد را آشکار می‌کند، زیرا خود طالبان به نقض گسترده حقوق زنان اعتراف می‌کنند. شرم ندارند.

مقابله با تعهد محدود جامعه جهانی به حقوق بشر نباید فعالان حقوق زنان را از ادامه مبارزاتشان باز دارد. آنها باید به تقاضای توجه جهان ادامه دهند، به دنبال افزایش کمک های بشردوستانه باشند و بر احساس فوریت در واکنش به بحران اقتصادی فشار بیاورند.

آنها همچنین باید به خاطر داشته باشند که این تنها نیمی از نبرد است و بدون افزایش فشارهای منطقه ای و داخلی بر طالبان می توان به چیزی دست یافت.

زنان افغان در خارج از کشور باید در این تلاش با جامعه مدنی در افغانستان همسو شوند و از آن حمایت کنند.

ستم و ظلم سیستماتیک طالبان بر زنان پیامدهای ویرانگری برای نسل های آینده خواهد داشت.

اگر جامعه جهانی به رویکرد توهین آمیز خود نسبت به حقوق زنان در افغانستان ادامه دهد، اعتبار خود را در این زمینه در سراسر جهان از دست خواهد داد.
@studiesafghanistan باز کردن / نظر دهید

2022-09-01 07:30:46 طالبان باید به درخواست های جهانی برای تشکیل دولت فراگیر پاسخ دهند!

زهرا ارشادی در نشست شورای امنیت با موضوع "وضعیت افغانستان" اظهار داشت که افغانستان یک سال پس از خروج غیرمسئولانه نیروهای خارجی و تسلط طالبان بر کشور، اکنون با چندین بحران دست و پنجه نرم می کند.

بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، در حال حاضر حدود 25 میلیون نفر در فقر به سر می برند. ارشادی گفت که هنوز حقوق بشر به ویژه برای زنان و دخترانی که هنوز از دسترسی به آموزش محروم هستند، نقض می شود و طالبان هنوز به تعهدات بین المللی خود عمل نکرده است.

وی در ادامه گفت که جامعه جهانی باید به حمایت از افغانستان به ویژه در زمینه کمک های بشردوستانه که برای زنده نگه داشتن مردم افغانستان و تقویت اقتصاد این کشور حیاتی است، ادامه دهد.

او گفت که طالبان باید به خواسته‌های مکرر جامعه بین‌المللی برای تشکیل یک دولت فراگیر که جامعه چند قومیتی افغانستان را به درستی نمایندگی کند، پاسخ دهند.

وی تاکید کرد که حکومت فراگیر تنها راه تضمین و حفاظت از حقوق همه مردم افغانستان است.

@studiesafghanistan باز کردن / نظر دهید

2022-09-01 06:30:35 امروز پنج شنبه ↯

10 سنبله 1401 خورشيدی
1 سپتامبر ۲۰۲۲ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌  ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌   ‌‌‌‌‌‌‌‌‌   ‌‌‌‌‌‌‌‌   ‌‌‌‌‌‌  ‌‌‌‌‌‌‌‌    ‌‌‌‌‌‌‌‌      ‌‌‌‌‌‌‌‌
4 صفر 1444 قمری

بدونِ وجود باران هیچ چیز رشد نمیکند!
گاهی لازم است ،
که طوفان‌های زندگیمان را در آغوش بگیریم...!

@studiesafghanistan باز کردن / نظر دهید

2022-08-31 17:07:07 خروج آخرین سرباز امریکایی؛ در یک سال به‌کجا رسیدیم!

امروز، مصادف است به یکسالگی خروج آخرین سرباز امریکایی از افغانستان که پس از ۲۰ سال حضور در این کشور، فرار را بر قرار ترجیح داد و این کشور خارج شد.

با نگاهی به کارنامه ۲۰ ساله امریکایی و نیروهای خارجی در افغانستان، آنچه بیشتر رونق داشت، ظلم و وحشت و جنایت بود که به‌صورت مدرن‌تر و دموکراسی‌نشان، جا افتاده و عملی می‌شد. چنانچه کشور ما تبدیل شده بود به آزمایشگاه سلاح‌ها و بمب‌های امریکایی که بدترین نوع جنایت و زیرپا گذاشتن تمامی قوانین بین‌المللی می‌باشد.

امریکا بیست و یک سال پیش با عنوان مبارزه با تروریسم توانست وارد افغانستان شود یا به‌تعبیر بهتر این کشور را اشغال کرد، ولی با آنکه در آغاز گمان بر این بود که مهار تروریسم و ایجاد صلح پایدار در افغانستان از هدف‌های اصلی امریکا در این کشور است، اما به ‌مرور زمان هدف و عمل و شعار امریکا وارونه عمل کرد و افغانستان شد میدان جولان تروریستان که بر اساس آمارهای نهادهای بین‌المللی به بیش از ۲۰ گروه میرسید. با گذشت چندی این احتمال شکل حقیقت به خود گرفت که واشنگتن پشت سر تقویت افراطیت دینی که بستر مناسبی برای رشد تروریسم است، پنهان شد.

امروز که یکسال از خروج مفتضحانه امریکا می‌گذرد، با این حال اما شیطنت و رذالتش خاتمه نیافت و در کنار مداخلات مجازی و ...، پایگاهی را در پاکستان تاسیس کرد و از طریق آن امروز هواپیماهای بی‌سرنشینش بر فضای افغانستان گردش می‌کنند که بار دیگر تجاوز آشکار به حریم هوایی کشور است.
از جانب دیگر طالبان در مدت یکسال بر خلاف انتظارها، نتوانستند بر مشکلات فایق آیند و کشور را از بحران نجات دهند.

فقر مطلق بر کشور حاکم شده و آمارها و بررسی‌ها نشان می‌دهد که بالای ۹۰ درصد مردم افغانستان زیر خط فقر قرار دارند. ناامنی از مشکلات دیگر دوران حاکمیت طالبان است که قادر به مهار آن نبوده و گروه داعش به همکاری و یاری امریکا همچنان در حال گسترش در این کشور است.

بنابر این طالبان باید حیله‌های امریکا را متوجه شده و نگذارند افغانستان به عقب برگردد و یا منجمد باقی بماند.

@studiesafghanistan باز کردن / نظر دهید

2022-08-31 15:01:06 "افغانستان و آمریکا؛ آینده روابط"
(دیلی شهاده)

در آغاز قرن بیستم، برای اولین بار، ایالات متحده عملاً در زمان تئودور روزولت وارد سیاست جهانی شد. آمریکا پس از استقلال خود در نیمکره غربی و دور از اقیانوس اطلس شمالی با آرامش زندگی می کرد. او چندان با سیاست جهانی کاری نداشت. این زمانی بود که انگلیسی ها دنیا را رهبری می کردند، قبل از جنگ جهانی اول، آمریکا از درگیری های کشورهای اروپایی بسیار دور بود و این تفکر در آمریکا حاکم بود که آنها الگوی انسانیت هستند که در هیچ کجا وجود ندارد. دیگر آنها خود را متفاوت از دنیا می دانستند و خود را بهتر از مردم دنیا می دانستند و بعدها نام استثناگرایی آمریکا را بر این استثناگرایی بی مورد آمریکا گذاشتند. این استثناگرایی آمریکایی هنوز در سیاست و جامعه آمریکا مشهود است.

روزولت آمریکا را در قرن بیستم از نیمکره غربی بیرون کرد و به جنگ جهانی اول وارد کرد. پس از جنگ جهانی اول، زمانی که مردم ضد اشغالگر و علمای دینی افغانستان به رهبری امان الله خان از سومین اشغال بریتانیا آزاد شدند، ایالات متحده ابتدا حکومت افغانستان را در سال 1921 و سپس در سال 1935 میلادی به رسمیت شناخت. روابط آغاز شد و آمریکا سفیر خود را به افغانستان فرستاد. اساس روابط آمریکا با افغانستان گذاشته شد. پس از جنگ جهانی دوم، رئیس جمهور ایالات متحده یک بار به افغانستان سفر کرد و با ظاهر شاه در کابل ملاقات کرد. رئیس جمهور آمریکا نیز در این سفر به افغانستان قول ساخت کانال، آبرسانی و بندهای آب در هلمند و برخی همکاری های دیگر را داد.

در سال 2001، استراتژی بلندمدت آمریکا این بود که حضور نظامی خود را در کشوری در بالکان اروپا-آسیا، یعنی آسیای مرکزی یا جنوب آسیا داشته باشد. کشورهای آسیای مرکزی تحت نفوذ شوروی بودند، پاکستان سلاح هسته ای داشت، ایران کشوری قدرتمند در دست انقلابیون بود. فقط افغانستان کشوری بود که در سطح بین المللی حکومت ضعیف و وضعیتی منزوی داشت. افغانستان هدف شد، آمریکا آمد، 20 سال وقت گذاشت، استراتژی نظامی اش شکست خورد، در عرصه نظامی، فرهنگی و فکری پیروز نشد، آمریکا در سطح بین المللی با مشکلات بزرگی مواجه شد و از افغانستان فرار کرد.

تعامل آمریکا با دولت قبلی، تعامل با یک کشور اشغالی بود که سیاست خارجی و سیاست های داخلی ما در واشنگتن یا در سفارت آمریکا یا کابل انجام می شد، دولت فقط مسئولیت اجرایی داشت. تا آن زمان جلسات نهادهای امنیتی بدون حضور بیگانگان برگزار نمی شد. پس از خروج آمریکا، افغانستان دیگر در این وضعیت نیست. بعد از این رابطه افغانستان و آمریکا رابطه دو کشور آزاد است که هیچ کدام اجازه ندارند حاکمیت ملی و تمامیت ارضی دیگری را به چالش بکشند. در زیر سه سناریو وجود برای روابط دو کشور وجود دارد.

این که روابط ایالات متحده و افغانستان مانند روابط 20 سال گذشته بین طالبان و ایالات متحده تبدیل به روابط خصمانه می شود. این سناریوها بر اساس این واقعیت که آمریکا به دولت جدید افغانستان و دولت جدید به روابط آمریکا نیاز دارد، چندان ممکن نیست. بر این اساس، این گزینه ممکن است در ذهن سیاست گذاران خارجی افغانستان و آمریکا جای چندانی نداشته باشد

دولت جدید افغانستان یا هر کشور منطقه باید پایگاه های نظامی به آمریکا بدهد. من فکر می کنم در مذاکرات چندی پیش آمریکا و طالبان در قطر، آمریکا به طور غیرمستقیم این درخواست ها را از طالبان مطرح کرد و طالبان آن را رد کرد پس آمریکا باید در کشور دیگری در منطقه پیدا کند. آسیای مرکزی با سیگنال سرخ روسیه آمریکا را جواب کرد، پس تنها گزینه پاکستان که البته با این کار با مخالفت جدی اسلامگرا ها رو به رو خواهد شد و تحریک طالبان نیز مشروعیت بیشتری برای مبارزه پیدا کرده و حمایت چین نیز از بین میرود.

اگر این سناریو موفق شود، با دولت جدید افغانستان روابط خود را حفظ خواهد کرد، اما به گونه ای که هیچ اعتمادی وجود نداشته باشد. زیرا پایگاه نظامی آمریکا در منطقه، کمین آمریکایی ها علیه دولت افغانستان خواهد بود و همواره ترس از نقض حریم هوایی افغانستان و عملیات نظامی در داخل افغانستان وجود خواهد داشت. آمریکا در حال حاضر سخت برای این سناریوها کار می کند و در تلاش است تا جایی برای خود در یکی از کشورهای منطقه پیدا کند.

اگر آمریکا جایی در منطقه پیدا نکند، تنها راه برای آنها حضور دیپلماتیک در افغانستان است. آنها سفارت خود را دوباره فعال خواهند کرد و روابط دپلماتیک خود را با دولت جدید آغاز خواهند کرد. در این صورت، آمریکا تنها تحریم های اقتصادی و اعلامیه های رسمی برای فشار بر دولت جدید خواهد داشت. طالبان از آمریکا می خواهند که با سناریوی سوم روابط برقرار کند، اما ایالات متحده تلاش برای سناریوی دوم را آغاز کرده است.
@studiesafghanistan باز کردن / نظر دهید

2022-08-31 13:00:02 "خشونت طالبان همچنان ادامه دارد، فروش کالا به زنان بی حجاب ممنوع!"
(دودی اسکورس)

در اقدامی ظالمانه دیگر، مقامات طالبان از دکانداران ولایت بلخ افغانستان خواسته اند که به زنان بی حجاب کالایی نفروشند و نسبت به عواقب آن در صورت عدم اطاعت از این دستور هشدار داده اند.

دکانداران ولایت بلخ اعلام کردند که در صورت فروش محصولات به زنان بی حجاب بر اساس مصوبه جدید با آنها برخورد جدی خواهد شد. قابل ذکر است، وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان قبلاً اعلام کرده بود که همه زنان افغان باید حجاب داشته باشند.

جنایات طالبان علیه زنان افغان از زمانی که این گروه در ماه اگست سال گذشته قدرت را در افغانستان به دست گرفت و دختران و زنان جوان از حقوق بشردوستانه را ممنوع کرد، بی وقفه افزایش یافته است. طالبان محدودیت های شدیدی را بر حقوق آزادی بیان، تشکل ها، تجمع ها و رفت و امد زنان و دختران اعمال کرده است.

تظاهرات ده ها زن افغان در اعتراض به دستور طالبان در مورد زنان با حجاب ادامه دارد. در نتیجه، زنان و دختران در افغانستان با بحران حقوق بشر، محروم از حقوق اساسی عدم تبعیض، تحصیل، کار، مشارکت عمومی و صحت روبرو هستند. محدودیت های اعمال شده توسط طالبان بر جنبه های زندگی آنها در طی 10 ماه پس از تصرف افغانستان حاکم است.

زنان دیگر مجاز به سفر نیستند مگر اینکه با خود محرمی داشته باشند و از آرایش کردن و همچنین حقوق باروری خود محروم شوند. دولت تحت رهبری طالبان که توسط اکثر جامعه جهانی به رسمیت شناخته نشده است، متعهد به بی احترامی به حقوق بشر و حقوق زنان شده است.

نمایندگی سازمان ملل متحد در افغانستان از این اعلامیه ابراز نگرانی کرده و گفته است که این تصمیم با تضمین های متعدد در مورد احترام و حمایت از تمام حقوق بشر افغان ها از جمله حقوق زنان و دختران در تضاد است. طالبان هشدار داده بود که در صورت سرپیچی از این دستور، والدین آنها مجازات و زندانی خواهند شد.

@studiesafghanistan باز کردن / نظر دهید

2022-08-31 11:00:17 "اظهارات امیرخان متقی درباره خروج از افغانستان واکنش هایی را برانگیخت"
(رادیو آزادی)

بسیاری از افغانها به ویژه کسانی که در جریان یک سال گذشته به دلیل مشکلات امنیتی و تهدید ها از افغانستان بیرون شده اند٬ اظهارات تازهٔ وزارت خارجه حکومت طالبان را نادرست می دانند. به تازه گی ملا امیر خان متقی سرپرست وزارت خارجه حکومت طالبان در دیدار با خانم اوگوچی دانیلز معاون سازمان بین المللی مهاجرت ( آی او ام ) در کابل گفته است که با استقرار نظام طالبان در افغانستان هیچ فرد افغان به دلایل سیاسی کشور را ترک نکرده است. وی در این دیدار گفته است: « جای خوشحالی است که به دلیل مخالفت با حکومت هیچ کسی مجبور به کوچ اجباری نیز نگردیده است٬ زیرا امنیت کامل در کشور تامین است».

پس از استقرار حکومت طالبان در ماه آگوست سال گذشته میلادی٬ دهها هزار افغان به شمول صد ها تن از افرادی که از نگاه سیاسی با طالبان در مخالفت قرار داشتند به دلیل تهدیدات امنیتی و خطر بازداشت از سوی طالبان٬ کشور را ترک کردند. احمد شاه نوری یکی از انجنیران شبکه مخابراتی افغانستان بود که تازه با خانواده اش به کانادا مهاجر شده است٬ میگوید که به دلیل تهدید های امنیتی و نبود زمینه درس به دخترش٬ مجبور گردید افغانستان را ترک کند: «در افغانستان امنیت تامین نبود٬ دموکراسی نیست و طالبان صرف مفکوره های خود را بر مردم تحمیل می کنند٬ مکاتب دختران را مسدود کرده اند و زمینه کار نیز وجود ندارد٬ بناً مجبور شدیم افغانستان را ترک کنیم و با مشکلات فروان به کانادا بیاییم» .

وزیر خارجه حکومت طالبان درعین حال به هیئت سازمان بین المللی مهاجرت گفته است که نهاد های امداد رسان در افغانستان در فضای مصئون به فعالیت های خود ادامه داده اند و در جریان یک سال گذشته به هیچ نهاد امداد رسان و افراد آن در افغانستان آسیبی نرسیده است. این در حالی است که هفته گذشته موسسه بین المللی پاملرنه با انتشار گزارشی در مورد فعالیت های خود در افغانستان گفته است که این کشور پس از سودان٬ خونین ترین محل برای امداد گزان بین المللی است»

ملیسا کورنت مشاور بین المللی موسسه پاملرنه در گزارش گفت: « هشت تن از کارمندان امداد رسان ما که سرگرم تطبیق برنامه واکسین بودند به تاریخ ۲۴ فبروری امسال کشته شدند.» سازمان ملل متحد و برخی از نهاد های بین المللی در جریان ماه های گذشته با انتشار گزارش های وضعیت حقوق بشری در افغانستان را که ناشی از عملکرد حکومت طالبان خوانده شده است٬ متاثر کننده خوانده و از تهدید٬ کشته شدن و بازداشت شماری از مامورین پیشین دولت افغانستان به ویژه نظامیانی که کشور را ترک نکرده بودند٬ یاد آوری کرده است.

@studiesafghanistan باز کردن / نظر دهید

2022-08-31 10:08:25 "کشور های همسایه نباید عاملی برای مداخله و ماجراجویی های دیگران در کشور ما باشند"
(باختر)

افغانستان از کشور های همسایه خود می خواهد که عاملی برای مداخله و ماجراجویی های دیگران در برابر این کشور نباشند و براساس تعامل حسن همجواری با ما عمل کنند. افغانستان با کشور های همسایه متعهد به زندگی با همی بوده باور به این دارد که احترام متقابل، همسایه داری نیک را تقویت میکند، پس لازم نیست که همسایه های افغانستان در ماجرا های دخیل شوند که دیگران برای افغانستان خلق می کنند.

در روز های اخیر سر و صدا های زیادی مبنی بر حضور طیاره های بدون سرنشین در فضای افغانستان شنیده شد و سخنگوی امارت اسلامی هم تائید کرد که طیاره های بدون سرنشین امریکایی بدون در نظر داشت کنوانسیون های جهانی حریم هوایی افغانستان را نقض کرده اند. برای مردم افغانستان سوال است که طیاره های بی سرنشین امریکایی که بیشتر در ساحه خلیج فارس و کشور حاشیه آن مستقر اند از کدام راه، وارد حریم هوایی افغانستان میشوند، کشور های آسیای میانه برای کار راه مناسب جغرافیای ندارند، ایران روابط پیچیده با امریکا دارد، در این میان شک مردم افغانستان بیشتر بسوی پاکستان بود، سرپرست وزارت دفاع ملی امارت اسلامی نیز به این ابهام پایان بخشید و گفت که طیاره های بی سرنشین امریکایی با عبور از فضای پاکستان وارد حریم هوایی افغانستان می شوند.

امریکا برای توجیه مداخله گری خود در افغانستان، دلیل میآورند که هراس افگنان در خاک افغانستان حضور دارند و تهدیدی در برابر منافع این کشور اند، و مداخله نظامی در افغانستان را حق خود میداند، مگر واقعیت این نیست که امریکا از نام هراس افگنی به عنوان ابزار فشار دربرابر دیگران استفاده میکند، به همین نام، وارد افغانستان شد، در حالی که اهداف بزرگ راهبردی در برابر افغانستان داشت و دارد و حالا که از افغانستان اخراج شده است، از اهداف راهبردی خود در افغانستان و منطقه کوتاه نیامده است و هر آن، برای رسیدن به آن توطئه میکند و دسیسه خلق میکند وبرای مداخلات بعدی خود بستر سازی میکند به گونه مثال امریکایی‌ها هنگام خروج، سیستم رادار میادین هوایی افغانستان را از کار انداختند، به گونه مستقیم دستور پرواز طیارات نظامی افغانستان به ازبیکستان و تاجیکستان را صادر کردند، امکانات اداره را در میدان هوایی بگرام و وزارت دفاع را فلج ساختند و کاری کردند که امارت اسلامی برای دفاع از حریم هوایی هیچ امکاناتی نداشته باشد، تا اثرات آنان در افغانستان پیدا نشود.

شماری از آگاهان سیاسی و نظامی باور به این دارند که امریکا بعد از دریافت جواب منفی از سوی همسایه های شمالی افغانستان و حکومت وقت پاکستان، راه حل را با مداخله استخباراتی دنبال کرد،سفر های منظم مقام های امریکایی به ازبکستان و تاجکستان و کشور های دیگر آسیای میانه انجام شد، وعده و وعید های داده شد حتی امریکایی ها طیاره های ارتش افغانستان را که به این دو کشور انتقال داده شده است حاتم بخشی کردند و آن را مال این دو کشور دانستند، مگر بازهم چیزی بدست نیاوردند، باور ها به این است که سقوط حکومت عمران خان در چند ماه پیش، بیشتر به تنش میان حکومت آن وقت پاکستان و امریکا ارتباط دارد، عمران خان، در یک فضای پیچیده سیاسی از قدرت کنار زده شد او امریکا را متهم به حمایت از کودتا علیه دولت خود کرد.

ورود طیاره های امریکایی به افغانستان یک تجاوز است، نیاز است که پاکستان به عنوان کشور همسایه نه تنها بستر ساز چنین یک تجاوز نباشد، بل مانع آن شود. کشور های همسایه و منطقه باید بدانند که افغانستان تنها با معادن و مسیر ترانزیتی آن تعریف شده نمی تواند، هویت اولی آن آزاد بودن آن است که عضوی از خانواده جامعه جهانی است.
@studiesafghanistan باز کردن / نظر دهید