◈›¦ فصل سوم: ماه رمضان ◈›¦ بخش دوم: مراقبه در ماه رمضان ◈›¦ درس ۰۹ : سلوک عقلانی و عبادات ◈›¦ منبع: رساله سیره سالکان
┄┄┄┅⊰═•═⊱•••⊰═•═⊱┅┄┄┄
۞. در روایت آمده است که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در سفارشی به امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمودند: " هرگاه ديدى مردم به زيادى عمل مى پردازند، تو به خالص كردن عمل بپرداز! "
۞. بنده عرض نمى کنم که همۀ مسائل در این ماه رمضان به دعا و قرآن بگذرد؛ با زیاد خواندن مخالف هستم و هیچ نتیجه اى ندارد. به اندازه و میزان خواندن و فهمیدن، این در نفس تأثیر مى گذارد. فرض کنید که هر روز مفاتیح را دوره کنیم، این هر روز خواندن تأثیرى ندارد! خدمت مرحوم آقاى حدّاد رضوان الله علیه بودم. ایشان یک دستور به بنده دادند. بعد فرمودند: " این دستور را وقتى انجام بدهید که سرحال باشید و خسته نباشید. اگر در غیر این موقع انجام بدهید، فایده اى ندارد! " عبادتى را که انسان انجام مى دهد، اگر از روى رغبت نباشد، چه فایده اى دارد؟
۞. نماز شب خواندن، کارت زدن در اداره نیست که بگوییم: الله أکَبر ! بسم الله الرحمن الرحیم و بعد هم یازده رکعت تمام مى شود و بخوابیم! در این حالت بهره کم است. باید از آن نماز شب ببینید چقدر بهره گرفتید. انسان وقتى نماز شب مى خواند، باید احساس کند آن ربط را؛ آن مى ماند، آن جان عبادت است که انسان را عوض می کند. شما الآ نگاه کنید به نماز تراویح اهل سنت در مسجدالحرام؛ چه مى ماند براى آنها؟ هیچ! چون تعظیم ولىّ، در آنها نیست و به دنبالش هم نیستند. فقط حفظ ظاهر است، حفظ ظاهر هم نتیجه اش همان ظاهر است. پیغمبر به دنبال ربط بین بنده و خدا آمده است، ما براى ایجاد ابّهت ظاهرى و چشمگیری اجتماعى آمدیم!! هر چیزى که در اجتماع چشمگیرتر است، مى رویم دنبال او و این غلط است. آن ربط باطن با خداست که باید او را پیروى کرد و اثر دارد!
۞. شما خیال مى کنید عبادت فقط همینطور نماز و دعا خواندن است که هرچه بیشتر نماز و دعا بخوانیم، نتیجه مان بیشتر است؟! نه! اینطور نیست! دعا و نماز باید از روى رغبت، نشاط و انبساط باشد. کثرت اعمال باعث مى شود كه ذهن و فكر انسان از رجوع به آن تفكّر عقلانى كه پشتوانه اين عمل است به عمل ظاهرى عادت پيدا كند.
۞. ببينيد چه مطالبى را دارند بزرگان به ما مى گويند! زياد نرويد و هى نماز بخوانيد، هى قرآن بخوانيد، به زياد خواندن نيست، به زياد زيارت كردن نيست، به اينكه از اوّل مفاتيح تا آخر مفاتيح را شش دفعه انسان از صبح تا شب دوره بكند نيست. به اينكه يك فقره اى از مفاتيح از زيارت را بخواند بعد ترجمه را نگاه كند، فكر كند و ببيند مقصود از اين فقرات چيست كه داريم مى خوانيم؟ روزنامه که نمى خوانيم! یک صفحه دعاى ابوحمزه ثمالى را با فهم و درایت بخوانیم و به معنای آن توجّه کنیم، آن فقراتى که در آنها حضرت یک یک دردهاى ما را مشخص و عیب هاى ما را برملا کردند و دوایش را هم ذکر کردند. امام سجّاد اینها را براى ما گفته است. آیا فقط بشنویم و بدون فهم از روی عبارات بگذریم؟!
۞. ماه مبارک رمضان، ماه نور است، ماه بهجت است، ماه سرور است، ماه کيف کردن است، ماه عشق بازى با خداست، ماه مبارک اين نيست که فقط انسان بردارد روضة الشّهداء کاشفى! يا لُهُوف سيّد ابن طاووس يا مَقتل مُقرَّم را بخواند و روضه و نوحه بگذارد! نه! گريه و روضه و اين مسائل، البته آن هم جاى خودش را دارد، و آن ايام و ليالى مصيبت به جاى خودش هست؛ اما انسان بايد حال و هواى خودش را [ با آن فضای بهجت و انبساط حاکم در این ماه ] نزديک کند، و آشنا کند، نه اينکه همه اش روضه بخواند، روضه گوش کند و گريه کند! اين نيست قضيه! حکايات بزرگان، کلمات قصار بزرگان، مطالعه در احوال بزرگان، خواندن اشعار عرفاء و اولياء الهى، مثنوى را برداريد يک شب بخوانيد ببينيد چکار کرده اين مرد! يک صفحه، دو صفحه مثنوى بخوانيد، تأمّل کنيد! در اشعار مولانا، و همينطور در ساير اشعار و حکايات و قصص بزرگان، کتاب هاى اخلاقى، کتاب هاى مرحوم علامه طهرانی رضوان الله علیه ، اين ها خيلى براى انسان مى تواند کارساز باشد!
|↫ #ادامه_دارد |↫ مطالعه قسمت قبلی ⇱ |↫ مطالعه قسمت بعدی ⇲ |↫ فهرست مطالب ❏
