2022-06-19 19:54:09
سلام علیکم
1- همانطوریکه قبلا در تکمله پاسخ تفصیلی معروض داشتم ، اگر علامه طهرانی کوچکترین شناختی از شاهنامه و افکار بلند این حکیم الهی ، داشت ، به محض شنیدن آن مصرع کذائی ، بلافاصله حکم به مجعول بودن آن می داد ( آنهم بی نیاز از نرم افزار جستجو در آثار فردوسی ) ، رجوع به علم باطن ، پیش کِش
2- اما اکنون شما به دو موضوع مهم ، معترف گشتید که ذیلا به نتایج و توالی آن اشاره می گردد :
الف ) صراحتا اذعان نمودید که علامه طهرانی در ابراز نظر خود درباره فردوسی و مروج عقائد زرتشت قلمداد کردن وی ، سخت دچار اشتباه شده و این کار او مصداق بارز ( إفتاء بغیر علم ) می باشد .
ب ) مهمتر اینکه شما علامه را غیر معصوم خوانده و بروز چنین خطاهای علمی را از ایشان ، عادی تلقی نمودید
توضیح اینکه :
شما با این اعتراف از جرگه مریدان تصوف حوزوی خارج شدید ، زیرا از اصلی ترین اصول مسلم در پارادایم تصوف حوزوی که التزام و اعتقاد به حجیت قول و فعل مشایخ و اقطاب طریق می باشد ، عدول کردید .
و البته این اعتراف شما بسیار مغتنم است لیکن بیم آن می رود که از سوی دکترین تصوف ، بخاطر این عبور از خط قرمزهای جریان مزبور ، توبیخ و یا حتی مطرود درگاه واقع گردید .
اعتراف شما به غیر معصوم بودن علامه طهرانی و خطا و اشتباه او ، در تضاد با سخنان فرزند اکبر سید محمد صادق طهرانی است :
ایشان در کتاب (نور مجرد ج1 ص۵۵۹) می گوید :
(( کسی که به مقام فناء رسیده و به آبشبخور توحید راه یافته و به هدایت و طهارت محضه دست یافته ، در حریم او لغزش وجود ندارد ))
3- آیا کلام علامه طهرانی که چنین اشتباهات واضحی دارد را می توان حجت قرار داد
آنهم کسی که فرزند اصغرش ( مرحوم سید محسن ) در جلسه 212 شرح حدیث عنوان بصری ( متن ص 5 و 6 ) می گوید :
(( پدرم می‌فرمودند : ما در سابق در مساجد ( مسجد قائم ) ، به مناسبتِ اعیاد ، اعلاناتی می‌نوشتیم ( و پس از چاپ ) بین افراد پخش می‌كردیم . در یکی از همین مناسبت ها ، وقتی مردم رفتند ، آن مداحی كه آنجا شعر می‌خواند ، موقعِ رفتن ، یك كاغذِ تاكرده‌ای به من داد و رفت . ... وقتی در منزل آن را نگاه کردم ، دیدم همان آیه ای که در اعلانیه آورده بودم را به گونه ای دیگر نوشته ، اول گفتم لابد آن مداح اشتباه کرده ، اما وقتی با قرآن مقایسه کردم ، با کمال تعجب دیدم خودم آیه را اشتباه نوشتم ... ))
حاج آقا محسن طهرانی در ادامه می گوید :
(( اشتباه به نحوی بوده كه پدرم حتی بعداً هم ملتفت نشده ، بلکه فكر می کرده نوشته آن مداح اشتباه است . معلوم است هنوز در ذهنشان آن آیه به همان كیفیتِ اشتباه حك شده بوده ، شاید هم خیلی جاها در منبرهایشان ، در صحبت‌هایشان آن آیه را همانطور غلط خوانده بودند ، تا اینکه آن مداح این اشتباه را متذکر شده ، علامه طهرانی نیز در نامه ای از آن مداح ، تشکر نموده و سپس بالای منبر خطاب به مردم می گوید که من یک عمر این آیه را برای شما اشتباه می خواندم ... ))
4- البته چنین اشتباهات و خطاهائی به وفور از علامه طهرانی مشاهده می گردد ، من جمله اشتباه دیگر ایشان نسبت به فردوسی ( علیه الرحمه ) می باشد که در کتاب ( نور ملکوت قرآن ج 4 ص 145) به استناد به مثنوی هجو نامه و ابیاتی مجعول ، تبلیغات برای شاهنامه را تبلیغ علیه اسلام قلمداد کرده و فردوسی را فردی گمراه و دچار به سوء عاقبت معرفی می کند .
5- آیا کسی که معصوم نیست و به اعتراف و اذعان شما ، هر از چند گاهی مرتکب خطا می گردد را می توان انسان کامل تلقی کرد
آیا تاکنون به احتمال اینکه علامه طهرانی در سایر دعاوی خود نیز دچار چنین لغزش هایی شده باشد ، فکر کرده اید ؟
آیا این احتمال را نمی دهید که ایشان در اینکه مدعی شده در خواب به او گفته اند : فقط تو شایسته لقب (علامه آیت الله) ، می باشی ، نیز دچار خطا شده و امر بر او مشتبه شده باشد ؟
آیا در مقابل ایشان و امثاله از مشایخ تصوف که به اذعان شما مبرای از خطا نیستند ، می توان مانند ( کالمیّت بین یدی الغسال ) ، مطیع و مرید محض بود ؟
برای حُسنِ خِتام ، فرمایش امام صادق (علیه السلام) را به شما <آقای قادری> و سایر دوستان مریدتان ، متذکر می گردم .
امام صادق (ع) خطاب به ابوحمزه ثمالی می فرماید :
(( قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : .... إِيَّاكَ أَنْ تَنْصِبَ رَجُلاً دُونَ اَلْحُجَّةِ فَتُصَدِّقَهُ فِي كُلِّ مَا قَالَ .))
یعنی : بپرهیز از این که شخصیتی (غیر معصوم) را حجت قرار دهی و هر چه گفت تصدیق نمایی
(( کافی ج۲ ص ۲۹۸ ))
دوستدار شما : ادمین کانال علامه طهرانی
والسلام
167 views16:54
ع
