ورزش آیا از نظر طب اسلامی ورزش چیز بدی است؟ آیا ائمه علیهم | 🌸طب و زندگے اسـلامے🌸
ورزش
آیا از نظر طب اسلامی ورزش چیز بدی است؟ آیا ائمه علیهم السلام ورزش را رد کرده‌اند؟!
(قسمت اول)
اگر منظور از ورزش، انجام بازی به قصد و هدف پیروزی و رسیدن به جایزه بوده و از اصل و ریشه برای رسیدن به همین هدف به وجود آمده باشد مسلم است که این نوع ورزش مردود بوده و مورد تأیید طب اسلامی هم نیست. مانند فوتبال و بسکتبال و والیبال و ...
از آنجا که این ورزش‌ها از اساس به مقصود رسیدن به سلامتی و افزایش قدرت ایجاد نشده بلکه هدف اصلی آن، بازی و بُرد و مسابقه است لذا عملیاتی که در آن انجام می‌شود نیز به منظور رسیدن به همین هدف بوده و غالباً از منظر هر نوع طبی مردود است.
به عنوان مثال یک فوتبالیست هدفش این است که بهتر شوت بزند، بهتر هِد بزند تا گل‌های بیشتری زده یا دفاع بهتری بکند که در نهایت در مسابقه پیروز شود و به جام جهانی راه یابد و یا آقای گل جهان بشود و امثال ذلک. در نتیجه کیفیت فوتبال کردن او هم در راستای رسیدن به همین اهداف تنظیم می‌شود نه در راستای رسیدن به سلامتی و افزایش قدرت بدن به جهت زندگی سالم‌تر و عبادت بهتر. پس تمام تمرینات و بازیِ فوتبال هم از سوی علم پزشکی توصیه نمی‌شود و اکثراً مردود و باطل است مگر اینکه بعضی از تمرینات و حرکات به طور خاص، برای سلامتی مفید بوده و مورد تأیید طب باشد. اگر هم یک فوتبالیست، بدنسازی می‌کند تا به قدرت و سلامتی‌اش بیفزاید آن ربطی به خود فوتبال ندارد و یک ورزش دیگر است و ثابت نمی‌کند که خود فوتبال ضرری برای سلامتی نداشته و موجب افزایش آن می‌شود.
پس برای بررسی ورزش از دیدگاه طب، خصوصاً طب اسلامی باید این دو معنا از ورزش را تفکیک کرد: ۱-ورزش‌هایی که به قصد و هدف بازی و بُرد در مسابقات به وجود آمده‌اند. ۲-ورزش‌هایی که به قصد و هدف افزایش سلامتی و قدرت بدنی به وجود آمده‌اند.
✓اگر پیش‌تر از ما دیدید که با ورزش مخالفت کردیم منظورمان قسم اول بود.
اما قسم دوم به هیچ وجه از منظر طب اسلامی مردود نیست بلکه در روایات به آن توصیه هم شده و بعضاً خود معصومین هم انجام می‌دادند؛ مانند شنا، سوارکاری، تیراندازی، شمشیرزنی، کشتی و ...
