روان شناسان و تشخیص سلبریتی ها :چرا ارزیابی بالینی را نمیتوان | کانال طِب اَطفال

روان شناسان و تشخیص سلبریتی ها :چرا ارزیابی بالینی را نمیتوان نادیده گرفت حتی برای افراد مشهور ؟

روان شناسان و سایر متخصصان حوزه بهداشت روان که برای تشخیص، درک و درمان شرایط سلامت روان آموزش دیده اند این پتانسیل را دارند که خدمات ارزشمندی را برای تشخیص و توضیح رفتار ناکارآمد افراد انجام دهند با این حال تشخیص بویژه برای افراد مشهوری که ندیده‌ایم خطر تضعیف یکپارچگی درک شده رشته ما، آسیب رساندن به سلبریتی و به خطر انداختن نقش روان شناسان را در جامعه همراه دارد.

هیچ سابقه ای در زمینه سلامت روان برای تشخیص یک فرد بدون دریافت اطلاعات مستقیم از آن فرد وجود ندارد استاندارد کار شامل استفاده از طیف وسیعی از منابع اطلاعاتی ست اما تقریباً همیشه شامل اطلاعات مستقیم از بیمار، ترجیحاً به صورت مصاحبه بالینی ست. ایجاد یک تشخیص قابل اعتماد و معتبر (مثلاً اختلال خلقی) با طیف کامل ابزارهای ارزیابی موجود ؛ خود به اندازه کافی دشوار هست کمااینکه انجام این کار بدون هیچ گونه تماس با یک فرد باشد که خطر تفسیر نادرست از حقایق یک پرونده را به دنبال دارد.

علاوه بر این، ارزیابی‌های گمانه‌زنی نه تنها به افراد مشهور مورد نظر، بلکه به افرادی که با مسائل مشابه دست و پنجه نرم می‌کنند نیز آسیب می‌رساند. دریافت تشخیص سلامت روان حتی در یک محیط بالینی کنترل‌شده خصوصی می‌تواند "خطرانگ" داشته باشد. در این مورد حتی می توان بحث کرد که یک ناظر مغرض (یعنی متخصص سلامت روان با دانش محدود از یک سلبریتی) می تواند رفتار تبعیض آمیز (یعنی انتقاد علنی از سلبریتی) با خطر اثرات منفی برای سلبریتی اعمال کند. این همچنین به طور بالقوه به دیگرانی که به طور خصوصی با مسائل مشابهی دست و پنجه نرم می کنند و ممکن است ترس داشته باشند آسیب می رساند. از آنجا که یکی از ماموریت های اصلی حرفه روان شناسی کمک به زدودن انگ بیماری روانی ست تشخیص رفتارهای ناکارآمد افراد مشهور ممکن است این هدف را تضعیف کند.

در نهایت، ترکیبی از تشخیص غیرقابل اعتماد و انتقاد از افراد مشهور خطر آسیب رساندن به نقش حیاتی روان شناسان و سایر متخصصان سلامت روان در جامعه را به همراه دارد در تئوری، وظیفه ما این ست که فضایی امن و محرمانه برای مردم فراهم کنیم تا سخت‌ترین مسائل خود را درمان کنند. دو مورد از مهم‌ترین جنبه‌های این فرآیند اعتماد به این موضوع است که روان‌شناسان به‌دقت ارزیابی می‌کنند و ناعادلانه بیماران را قضاوت نمی‌کنند. بنابراین، ارزیابی و تشخیص افراد مشهور به مأموریت این حوزه برای فراهم کردن یک "مکان امن" برای مردم برای حل مسائل خود آسیب می زند و ارزش اجتماعی روان شناسان را تضعیف می کند.

بعید است هدف یک متخصص بهداشت روان از ارائه کار ارزیابی و تشخیصی افراد مشهور آسیب رساندن به حرفه  یا حتی دیگران باشد لذا دستورالعمل‌های خاصی وجود دارد که می‌توانیم برای کمک به جلوگیری از این تله مورد توجه قرار دهیم:

مستقیماً در مورد تشخیص یا فرآیندهای روانی کسی صحبت نکنید ما به دلیل محرمانه بودن موظفیم درباره افرادی که ارزیابی کرده ایم اظهار نظر و بحث نکنیم و به اخلاقیات خود ملزم هستیم که درباره افرادی که ارزیابی نکرده ایم هم بحث نکنیم.

تمرکز بر آموزش عمومی در مورد تشخیص و علل احتمالی و درمان اختلالات بدون ارتباط دادن آن به شخصی خاص.

در نهایت، زمانی که افراد عادی و غیرکارشناس از اصطلاحات روان‌شناختی به‌ هروجهی نادرست استفاده می‌کنند شما مدل‌سازی کنید که ما می‌خواهیم مردم بدانند با افراد مبتلا به مشکلات روانی چگونه رفتار کنند.

رفتار با سلبریتی‌ها با همان ادب و احترامی که به بیماران خود ارائه می‌دهیم به ما این امکان را می‌دهد که نمونه‌ای از نحوه درک و رفتار درست با افراد مبتلا به مسائل سلامت روان و رفتاری را نشان دهیم و همچنین یاریگر پیشبرد اهداف حرفه‌مان باشیم.

منبع : hardcore humanism

سرکار خانم زهره عابدینی (کارشناس ارشد روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی)

@TebeAtfal