نكته: «لما» هرگاه قبل از فعل ماضي قرار گيرد ديگر حرف جزم محسوب نمي شود بلكه قید زمان بحساب مي آيد، به معنای وقتی لما ذهب = وقتی رفت
5- مضارع التزامي: بر وقوع فعل همراه با شك و ترديد و آرزو دلالت مي كتد. مانند:شايد بروم توجه: مضارع التزامي علامتش در زبان عربي «فتحه» در پايان فعل و يا حذف «ن» از آخر صيغه هايي كه به نون ختم مي شوند.(بغير از دو صيغه جمع مؤنث) و به همين سبب در دستور زبان عربي در باب فعل مضارع منصوب گفته شده است. بنابراين مي توان گفت كه ادوات نصب مانند:«أن-كي-لكي-حتي-ل» فعل مضارع را غالبا به مضارع التزامي فارسي تبديل مي كنند. مانند: أن يذهب: (كه برود) كي يذهبوا( بروند) ، بنابراين: ادوات ناصبه+فعل مضارع=مضارع التزامي بايد توجه داشت حرف ناصبه «لن» معناي فعل مضارع را غالبا به مستقبل منفي فارسي تبديل مي كند. مانند : لن يذهب : (نخواهد رفت) لن تنالوا : (نخواهيد رسيد)
نكته: لام جازمه :همچنين حرف امر«ل» نيز فعل مضارع را مضارع التزامي مي کند. مانند: لينفق: (بايد انفاق کند)
نكته: فعل ماضي را معمولا با «ما» و فعل مضارع را با «لا» و فعل مستقبل را با «لن» منفي مي كنند. مانند: ماذهب:(نرفت)، لا صدَّقَ:(باور نکرد) لایذهب:(نمی رود)، ما نرسلُ:(نمیفرستیم) لن يذهب(هرگز نخواهی رفت)