مخالفت با راحت‌طلبی، مقدمۀ مخالفت با شهوات است بچه‌ای که از ه | theOnlyWay
مخالفت با راحت‌طلبی، مقدمۀ مخالفت با شهوات است
بچه‌ای که از هفت تا چهارده سالگی، ادب نشده باشد و با راحت‌طلبی خودش مخالفت نکرده باشد، بلکه راحت‌طلبی بیشتر برایش جا افتاده باشد، الان یک دفعه‌ای می‌خواهید به او بگویید «با شهوات خودت مخالفت کن!» خُب او طبیعتاً قبول نمی‌کند. یا وقتی که به او می‌گویید «بیا نماز بخوان» او قبول نمی‌کند. چرا؟ آیا ایمان ندارد؟ نه؛ ایمان دارد. آیا محبّت به اهل‌بیت(ع) و اولیاء خدا ندارد؟ چرا، دارد. مثلاً می‌بینید که محرم‌ها برای امام حسین(ع) کم نمی‌گذارد، اما کاهل‌نمازی می‌کند. یا به سوی گناه دست‌درازی می‌کند. حالا این مسأله (لذت‌گرایی یا شهوت‌طلبی جوان) را چه‌طور باید کنترل کرد؟ الان دیگر برای خود جوان هم سخت شده است که با گناه و با شهوات مبارزه کند؛ یکی از دلایل اساسی‌اش این است که از هفت تا چهارده سال، کسی او را ادب نکرده است. احتمالاً پدر و مادرش گفته‌اند: «حالا بچۀ خوبی است، بگذار طبق میل خودش رفتار کند، فعلاً که کار بدی انجام نمی‌دهد، گناه یا جنایت خاصی که انجام نمی‌دهد...» باید قبل از اینکه در چهارده سالگی برای بچه‌ها «جشن تکلیف» گرفته شود -که البته سنّت خوبی است- در هفت سالگی برای بچه‌ها «جشن ادب» گرفته شود و پدر و مادرها در این دوران (از 7 تا14 سالگی) مسئولیت‌ها و دستوراتی را به بچه بدهند و او را با منطق و محبت، از آن راحتیِ قبل از هفت سالگی جدا کنند. بچه در این دوران باید اهل مبارزۀ با راحت‌طلبی شود و بداند که دیگر زندگی به آن راحتی‌ها نیست و الا حتی یک بچۀ خوب، در خانوادۀ خوب، با علائق خوب، با ایمان نسبتاً خوب و معمولی، بعد از چهارده سالگی دیگر نمی‌تواند جلوی شهوات خودش را بگیرد چون قبلاً با راحت‌طلبی خودش مقابله نکرده است.
