2022-04-23 20:48:01
چگونگی تشخیص روان‌شناس زرد
روان‌شناسان زرد به دنبال افزایش اقبال مردم، در اکثر عرصه‌های زندگی روزمره پا گذاشته و با چاپ کتاب، حضور در برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی و تولید محتوا در شبکه‌های اجتماعی، هرکجا که بنگریم ریشه دوانده‌‌اند. در این جستار، به زنگ خطرهایی پرداخته می‌شود که می‌توانند حاکی از زرد و غیرحرفه‌ای بودن این افراد باشند.
نامشخص و مبهم بودن رزومه علمی
تحصیلات دانشگاهی و فعالیت‌های علمی فردی که خود را به‌عنوان روان‌شناس، مشاور، درمانگر و عناوینی مشابه معرفی می‌کند، باید در دسترس و قابل‌بررسی باشد. در حرفه‌ای‌ترین حالت، این اطلاعات در قالب یک رزومه برای مخاطبان قابل دستیابی هستند. در یک رزومه دقیق باید زمان آغاز و پایین هر مقطع تحصیلی، محل تحصیل، آخرین مدرک تحصیلی، دوره‌های گذرانده‌شده (معمولاً با ذکر زمان و محل برگزاری، مدرس و طول مدت دوره)، سوابق کاری (با ذکر جزئیاتی مانند زمان آغاز و پایان و سمت یا مسئولیت فرد) مقالات و کتب (شامل ویژگی‌های جزئی‌تر از جمله اسامی نویسندگان، عنوان، سال پذیرش یا چاپ، نام انتشارات برای کتب و نام همایش و نشریه برای مقالات) باشد.
تشخیص‌گذاری خارج از اتاق درمان
با گسترش محبوبیت استفاده از شبکه‌های اجتماعی و ظهور افرادی که خود را روان‌شناس و مشاور معرفی می‌کنند، تشخیص‌گذاری در قالب یک پست، استوری، لایو اینستاگرامی و یا گفت‌وگوی تلفنی به امری فزاینده تبدیل شده است. مخاطبان نیز برای رسیدن به پاسخی قطعی با صرف کم‌ترین زمان و هزینه، از طریق ارسال پیام یا تماس تلفنی، به‌سرعت تشخیصی دریافت می‌کنند. در روان‌شناسی بالینی علمی، رسیدن به تشخیص قطعی درباره یک مراجع نیازمند مصاحبه بالینی، اجرای آزمون‌های روان‌شناختی، بررسی دقیق و همه‌جانبه مسئله است و ممکن است تا چند جلسه به طول بیانجامد.
وعده‌های پوشالی
بر کسی پوشیده نیست که اغلب انسان‌ها، به خصوص افرادی که از اختلالات مربوط روان‌آزردگی رنج می‌برند، به دنبال یافتن راه‌حل مشکلات خود در کوتاه‌ترین زمان ممکن هستند، و این همان دامی است که روان‌شناسی زرد برای مخاطبان ناآگاه خود پهن می‌کند.
کلی‌گویی و نادیده‌گرفتن فردیت افراد
روان‌شناسی زرد به دلیل نداشتن پشتوانه علمی و برای راضی نگه‌داشتن مخاطبش، مجبور است دست به ارائه حکم‌های کلی بزند؛ احکامی که فردیت انسان‌ها را زیر سؤال می‌برند. از آسیب‌های این کلی‌گویی، شکل‌گیری نگاهی ساده‌انگارانه نسبت به اختلالات روان‌شناختی و نادیده‌گرفتن پیچیدگی‌های شخصیتی افراد و برچسب زدن به افراد تنها بر اساس چند رفتار یا مشخصه است.
تحقیر، تمسخر و نگاه از بالا به پایین
فردی که خود را روان‌درمانگر، مشاور، روان‌شناس و یا با عناوین مشابه معرفی می‌کند، زمانی که در قالب حرفه‌اش فعالیت می‌کند، مطابق اصول روان‌شناسی نباید از لحن توهین‌آمیز، تمسخرآمیز و یا همراه با سرزنش استفاده کند. چنین فردی اجازه ندارد مشکل دیگری را به سخره بگیرد، قربانی‌نکوهی کند، اختلال کسی را با الفاظ غیرحرفه‌ای و منفی توصیف کند و فرد را بر اساس سن، نژاد، هویت و گرایش جنسی، مذهب و... مورد تبعیض و بدرفتاری قرار دهد.
عدم رعایت رازداری و حریم شخصی مراجعه‌کنندگان
روان‌شناسان اجازه ندارند اطلاعات مربوط به مراجعان خود را به‌نحوی‌که هویت فرد قابل تشخیص باشد، در نوشته‌ها، سخنرانی‌ها و سایر رسانه‌ها از جمله شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارند. نقض این کد اخلاقی، می‌تواند چراغ خطری برای غیرحرفه‌ای بودن فرد باشد. تصور کنید که یک روان‌درمانگر شرح حالی از یکی از مراجعان خود را بدون ذکر نام، اما همراه با دیگر مشخصات فردی از جمله جنسیت، سن، رشته تحصیلی، شغل، تأهل یا تجرد و تعداد فرزندان، در صفحه اینستاگرام خود به اشتراک بگذارد. بدیهی است که اطلاعاتی در این حد شخصی و همراه با جزئیات، می‌تواند حریم شخصی مراجع را به خطر بیندازد و ناقض حقوق وی باشد.
-ravanyarmagazine-
@uttweet
9.5K views17:48
ت
