کتابی با نام
نبوغ منتشر شده که نام «ولادیمیر نابوکاف» را روی جلد دارد. این همان نویسنده‌ای است که سال‌ها با نام «ولادیمیر ناباکوف» شناخته‌ایم. من خودم عاشق این نویسنده هستم و کارهای مترجم محترم اثر را هم دنبال می‌کنم، اما می‌خواهم نکته‌ای راجع به ضبط نام نویسنده بگویم.
وقتی نامی در فارسی جا افتاده و سال‌ها به کار رفته، بهتر است همان ضبط متداول و متعارفش (هرچند، با اصول مد نظر مترجم همخوان نباشد) حفظ شود و ضبط جدیدی برای آن در نظر گرفته نشود. به دو دلیل عمده:
۱) ضبط جدید جا نخواهد افتاد؛ تجربه این را نشان داده است. مگر کسانی سال‌ها تلاش نکردند ضبط نام «ای. ال. دکتروف» را که کار نجف دریابندری بود به‌شکل «داکترو» یا «دکترو» یا «داکتروف» جا بیندازند؟ چه شد؟
۲) نام‌های جدید و غریب (هرچند، درست) برای چهره‌های آشنا خواننده و بازار را به اشتباه می‌اندازد و فروش کتاب را پایین می‌آورد (نفرمایید که فروش مهم نیست؛ همه‌مان از بام تا شام دنبال پول هستیم!).
چنین ضبط‌هایی به این می‌ماند که فرضاً «ویلیام فاکنر» را «ویلیم فوکنه» یا «ویکتور هوگو» را «ویکتوق اوگو» ضبط کنیم، با این توجیه که درست‌ترند.
حسین جاوید
@Virastaar
