2023-05-10 22:17:26
#خمار_مستی
#به_قلم_فاطمه_بامداد
#قسمت_19
بهم گفت که مامان رفته اما وقتی از نیلوفر وبابا پرسیدم باباگفت رفته نون
بگیره یک ساعت گذشت دوساعت سه ساعت ساعت دوازده ظهرشد ولی مامان
نیومد بابغض روبه نیلوفرگفتم
_مامان کجاست نیلوفر
نیلوفر باگریه گفت
_مامان رفته شمال
انگار تمام دنیا روسرم اوارشد چقدر گریه میکردم
شیرین_رزا ،رزا جونم
به شیرین باچشمای خیسم نگاه کردم
_بله
شیرین_توکه بدترازخاله ی منی
اشکم چکید روگونه م
_دلم می سوزه برای اون بچه چه گناهی کرده که هنوزنیومده مادرش رفته وپدرش هم نمی پخوادش؟چرا پدرمادرا انقدر بی رحمن ؟اگه نمیخواستنش چرا گذاشتن پابذاره به این دنیا مگه این بچه چه گناهی کرده اخه
شیرین_ارسلان وقتی فهمید ترنم حامله س نذاشت بچه ارو بندازه ازش شکایت
کردکه اگه یه موازسربچه ش کم شه به جرم ادم کشی میندازتش زندان ترنم
هم مجبورشدبچه اروبه دنیا بیاره ارسلان فکرمیکردبابه دنیااومدن بچه ترنم
ازخرشیطون پیلده میشه
مشهد ی رضا_غیبت ترنم خانوم نباشه اما همه چی زیرسر اون خواهرشه
شیرین سری به تایید تکون داد
_اره اون ترلان عوضی از حرص اینکه چرا هرعشوه ای اومد به دربسته خورد
وامیرعباس هم مثل ارسالن خر نشد زندگی این دوتاروبهم زده البته ترنم هم
کم تقصیرنداشت اگه واقعا ارسالن رودوست داشت هیچکس نمیتونست
جداشون کنه دروغ میگم رزا؟
نگاهش کردم
_اگه یکی کسی رودوست داشته باشه اگه بارها اون طرف قلبشو بسوزونه بازم
عاشقشه درددار ه اما خب عاشقشه این درددرمون نداره
ادامه ش روتودلم گفتم
(مثل منی که عاشق مادرمم اما همیشه بین منونیلوفر تبعیض قائل شده ومیشه)
پوزخند تلخی زدم
_بریم توشیرین خیلی وقته اینجا ایستادیم
مشدی رضا با خجالت ازجلوی درکنارفت
مشدی رضا_شرمنده باباجان من مقصرم
لبخند مهربونی به صورت پیر و شکسته ومهربونش زدم
_این چه حرفیه اشکالی نداره
مشدی رضا لبخند قشنگی زد همراه شیرین وارد عمارت شدیم یه حیاط خیلی
بزرگ سنگ فرش شده بادرختای بیدمجندن و چراغهای بزرگ که دورتا دورحیاط
قرارداشت همراه شیرین شروع کردیم به قدم برداشتن نزدیک درب ورودی
عمارت یه میز گرد بزرگ سفید باصندلی های سفید چیده شده بود
شیرین نگاهی به من کرد
شیرین_رزا اماده ای
نفس لرزونی کشیدم وبااسترس بهش چشم دوختم
_توکلم به خداست تنها امیدم به خداست مثل همیشه من کسی روندارم
جزخدا بریم تو توکل به خودش
شیرین سری تکون داد ازپله های ورودی بالا رفتیم شیرین درب نیمه باز روهول داد واشاره کردبرم داخل بسم الله زیرلبی گفتم وارد عمارت شدم بادیدن عمارت چشمام گردشد چه عمارتی شبیه قصر رویایی میموند لوسترهای بزرگ و خیلی زیبا سرتاسرعمارت روشن بود فرش های ابریشمی قهوه ای پهن شده بود مبلای
سلطنتی کرم رنگ چیده شده بود وسط خونه پله می خورد وطبقه بالا
پشت سر شیرین به طرف سمت چپ حرکت کردیم مبل های چرم مشکی رنگ
چیده شده بود اونقدر عمارت بزرگ بود که می ترسیدم گم شم چقدر همه چی
خوشگل بود همیشه ارزوم بود همچین جایی زندگی کنم البته فقط تورویا باقی
میمونه من یه قبرم ندارم چه برسه به اینجا
#ادامه_دارد
@yavaashaki
2.6K views19:17
ی
