در خلوتی ، بطریق پدم آسن نشسته
و نظر بر سرِ بینی نگاهدارد
و هر دو دست، و هر دو پای را بهمدگر بسته،
دل را از خطره نگاهدارد
و در دل اسم اعظم پَرنَوَ (که "اوم" هست)
و از ذکر این اسم،
ذاتی که این اسمِ اوست، تصور آن ذات نماید؛
این بدن کثیف خانه ایست که
یک ستون کلان دارد ( استخوان میان پشت )
که در آن رگ سکهمنا است
و نُه دروازه دارد
( دو گوش، دو چشم، دو سوراخ بینی
دو عضو مخصوص و دهان )
و سه ستون خُرد دارد
که ستگُن و رجوگُن و تمگُن است
( سه جوهر ساتوا و راجاس و تاماس )
و پنج دیوتا در آن خانه است
پران و اپان و سمان و اودیان و بیان است.
در اینچنین خانه، در میان سوراخ دل،
قرص آفتابی‌را که
نهایت روشنی‌وشعاع داشته باشد ببیند
ودر آن قرص پَرنَوَ را که
در میان آن مثل شعله یک چراغ
که به بالا متوجه است ببیند
آن نور را عین نور ذات دانسته مشغولی کند
وبهمین مشغولی جوگیان بوقت گذاشتن تن
در قرص آفتاب سوراخ کرده،
از راه بالا به رگ سکهمنا که راه پاک است،
ام الدماغ را شکافته،
به برهم لوک رفته
و ببرکت معرفتی که آنجا حاصل میشود،
نور نورها را می یابند.
انتشار مطالب همراه با ذکر منبع
https://t.me/yoga_philosophy
