اكنون ديگر غيبت او نبود كه قلبم را مىآزرد، بلكه بىتفاوتىام | با طعم زنانه
اكنون ديگر غيبت او نبود كه قلبم را مىآزرد، بلكه بىتفاوتىام نسبت به آن رنجم میداد. فراموشى، در عين آرامبخش بودنش، نوعى يادآور خيانت نسبت به احساسى بود كه زمانى چنان برايم عزيز بود.
