واکنش ایران در تجاوز روسیه مهرداد محمودی به یاد زنده یاد | زیتون گرام
واکنش ایران در تجاوز روسیه
مهرداد محمودی
به یاد زنده یاد حاج علی طاهریان
ایران بهترین فرصت برای دریافت امتیازات بزرگ در تجاوز روسیه به اوکراین را از دست داد.آخرین میخ بر تابوت این احتمال با رای ممتنع جمهوری اسلامی در عدم متجاوز خواندن روسیه زده شد. شاید بتوان برنده بازی باخت باخت جناح روسیه_ایران و جناح آمریکا_اوکراین را کشور کوچک و ثروتمند قطر نامید که اکنون با آمریکا توافق دارد،بخش های بزرگی از اقتصاد روسیه را در دست گرفته،روابطش با ایران بدون تنش است ،سودای رهبری اوپک گازی را در سر دارد و البته مترصد فرصتی برای سیطره بر انتقال گاز به اروپاست. موضع ایران در قبال این جنگ که احتمالا فرسایشی تر از این نیز خواهد بود مثل تمام تصمیم گیری های جمهوری اسلامي از خرداد ۶۸ به این سو نابخردانه و نافی شعار(( نه شرقی نه غربی)) بوده و حتی همه کار برای خشنود کردن روس ها کرده است.توجه کنید که رهبر جمهوری اسلامی چه می گوید،صدا و سیما چه طور انعکاس دهنده شرایط جنگ در سرزمین های شمال غربی نقشه جغرافیایی ماست و عده ای بحث ناپذیر همچون حسن عباسی،حسین شریعتمداری و ...چه واکنشی دارند، تمام دنیا فهمید روسیه متجاوز است اما سران جمهوری اسلامی نمی خواهند بفهمند. رهبر جمهوری اسلامی ایران که از همسایه خانه خود و حال و احوال بدنه جامعه که زیر تیغ بران خودخواهی خواص است خبر ندارد، چطور مدعی شده مردم اوکراین از حکومت خود ناراضی بوده و دولت دلقک سابق و سرباز امروز اوکراین ،ولادیمیر زلیسنکی را قبول ندارند، یک علامت سوال بزرگ است و تکرار طوطی وار ائمه جمعه در مدح کشور بالادستی و توجیه آدم کشی در اوکراین از آن هم عجیب تر. باید از سران جمهوری اسلامی پرسید اگر جای روسیه،آمریکا هر جنگی راه می انداخت چه میکردید؟آیا با پروپاگاندا حکومتی علیه آمریکا مردم را به ستوه نمی آوردید؟یا شاید حمله آمریکا به عراق را ((عملیات ویژه نظامی))و حمله به افغانستان را((عاقبت دوستی با شرق))لقب می دادید.کودکان و زنان اوکراینی اهمیتی ندارند؟ اما باید دنیا بپذیرد: ۱.اوکراین اختیار دار و توانا به هر تصمیم است و می تواند آزادانه شرکای خود را در هر کجای دنیا علی الخصوص جهان غرب انتخاب کند. ۲.اوکراین در انتتخاب سیاست های خویش همچون سایر کشورها آزاد است. ۳.استقلال و تمامیت سیاسی و جغرافیایی این کشور قابل احترام است و هرگونه تعرض به خاک کشوری مصداق بارز نقض پیمان های بین المللی است. ۴.روسیه همواره ثابت کرده که منافع مشترک با همپیمانان برایش چیزی شبیه شوخی است.نمونه بارز آن در ۲۰۰ سال گذشته جنگهای دوگانه با ایران در عصر قاجار و حمله به آبخازیا و اوستیای جنوبی در سال ۲۰۰۸ و همچنین پرده خیزرانی که در دوره حکومت صاتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی از اکتبر ۱۹۱۷تا دسامبر ۱۹۹۱ به وجود آورده بود و همچنین انواع و اقسام اقدامات نقض حقوق بشر توسط قصاب سیبری می باشد. روسیه نتوانست با مشت اول اوکراین را زمین گیر کند،چون امروز اسم روسیه از خود روسیه قوی تر است. بقول مهدی تدینی: برداشت ایرانیان از توان روسیه درست نیست. روسیه گیر افتاده و وضعیتش دائم بدتر می‌شود. روسیه آن چیزی نیست که ما تصور می‌کنیم. بجز فصل پایانی جنگ جهانی دوم که روسیه با کمک‌های گستردۀ غرب موفق شد آلمانِ بی‌رمق را عقب براند، روسیه در ۱۲۰ سال اخیر در جنگ‌ها ضعیف عمل کرده است(تاریخ جنگهای روسیه از ابتدای قرن بیستم اصلاً افتخارآمیز نیست! شکست مفتضح در برابر ژاپن، شکست‌های پیاپی در برابر آلمان در جنگ جهانی اول و افتضاح جنگ ارتش سرخِ استالین در برابر فنلاند ــ جنگی که همه آن را فراموش کرده‌اند.) دعوت از پوتین توسط زلیسنکی برای گفتگو در یک میز و نه آن طور که با رئیسی در مسکو برخورد شد و عدم تمکین تزار بی منطق یک پیام واضح برای سران جمهوری اسلامی و سیاست پر طمطراق حمایت بی چون و چرا از روس ها داشت که شاید متوجه نشدند و آن اینکه پوتین با این رفتار اعلام می کند مذاکره تنها در شرایطی امکان پذیر است که او بخواهد. حال موضع گیری آینده جمهوری اسلامی چه خواهد بود؟آیا این تجاوز به همسایه که سبقه تاریخی روس ها را نشان می دهد باز هم و این بار برای همسایه جنوبی روس تکرار خواهد شد؟آیا آمریکا در حمایتش از اوکراین تنها به بیانیه دادن و تحریم های کوچک علیه روسیه بسنده خواهد کرد؟چین در آینده چه واکنشی نشان می دهد؟بازارهای جهانی متلاطم خواهند شد یا خیر؟ باید منتظر بمانیم و البته این انتظار به قیمت جان انسان ها تمام خواهد شد و این موضوع برای جهان مسلح بی اهمیت است.
