. @Ziggurat77 مانترا جهانی راحت ترین صدای درونی که به راحت | Ziggurat
. @Ziggurat77
مانترا جهانی
راحت ترین صدای درونی که به راحتی قابل تشخیص است، صدای نفس است. اگر در مکانی ساکت بنشینید و به جریان آن توجه کنید، به راحتی می توانید صدا را هنگام دم و صدای زمزمه هنگام بازدم را بشنوید. هنگام دم و بازدم، صدای زمزمه بدون زحمت طنین انداز می شود. اما صدا لطیف تر از نفس است. این یک مانترا جهانی است. همه ما با آن متولد شده ایم. زندگی ما به آن بستگی دارد. تنفس ما از ریتم زندگی موجود در آن پیروی می کند و توجه به آن صدا در حین دم و بازدم، توجه به ریتم خود زندگی است. اینها جملات نمادین نیستند. آنها حقایقی هستند که می توانید با تجربه خود تأیید کنید. استرس، ترس و اضطراب لحظه ای که به ذهن اجازه داده می شود در زمزمه استراحت کند، از بین می روند.
این مانترا از اوپانیشادها می آید، متون مقدس باستانی که به زبان سانسکریت نوشته شده اند، اما so-hum به خودی خود یک کلمه سانسکریت نیست. ترکیبی از کلمات سانسکریت sa (آن) و aham (من هستم). بنابراین، ترجمه تحت اللفظی آن «من هستم». هنگامی که بر اساس نحو انگلیسی ارائه می شود، به "I am That" تبدیل می شود.
معنای عمیق‌تر so-hum زمانی به دست می‌آید که متوجه می‌شوید سانسکریت بر روی ریتم نیروی حیات الگوبرداری شده است. سانسکریت توسط بینندگانی که توانایی شنیدن آن ریتم‌های ظریف را داشتند توسعه و تکمیل شد. اگر بدون بازدم دم کنید، ساه خواهید شنید، اما اگر در پایان دم بدون مکث شروع به بازدم کنید، این را خواهید شنید، زیرا ساح به طور خودکار به آه که با آه می آید در اهام ادغام می شود. حکیمان قواعد دستوری زبان سانسکریت را بر اساس روش طبیعی ادغام آن صداها ایجاد کردند.
تا زمانی که زمزمه و زمزمه دایره ای در جریان باشد، زندگی ادامه دارد. «آن» (هستی کیهانی) و «من» (موجود فردی) تا زمانی که پیوندشان با مکثی که ما مرگ می‌نامیم گسسته شود، متحد می‌مانند.
