. @Ziggurat77 یادداشت وقتی در طول جستجوی خودم به استادان | Ziggurat
. @Ziggurat77
یادداشت
وقتی در طول جستجوی خودم به استادان نزدیک شدم، هیچ یک از آنها هیچ قول شفاهی به من ندادند، اگرچه هر کدام عاشقانه مرا راهنمایی کردند، به من کمک کردند تا بینش خود را گسترش دهم، و آنقدر آشکار کردند که بتوانم بر هرگونه شک باقی مانده غلبه کنم. همه آنها بر اهمیت عدم جست و جوی یا پذیرش دانش کورکورانه تاکید کردند. همه آنها کاملاً فداکار بودند و مایل بودند هر مال دنیا را که داشتند به من بدهند. آنها راهنمایی کردند و به من انگیزه دادند که درس بخوانم و یاد بگیرم.
اما وقتی نوبت به شروع رسید، آنها را خسیس دیدم. در نهایت، آنها به من در تمرین مانترا آموزش دادند، اما هرگز در مورد مانترای که می خواستم یاد بگیرم. آنها مرا عمیقا دوست داشتند، اما در حوزه معنویت برایشان مهم نبود که من چه می خواهم. در عوض آنچه را که نیاز داشتم به من دادند. بسیاری از آنها دانه ای ظریف و باشکوه کاشتند، اما این کار را به گونه ای اسرارآمیز انجام دادند که بعداً وقتی دانه جوانه زد و شروع به شکوفه دادن کرد، فهمیدم چه کرده اند. در آن زمان آنقدر در عرصه مکان و زمان از آنها دور شده بودم که نمی توانستم تشکر کنم. با تعجب متوجه شدم که آن بزرگواران مانند دستان یاری خداوند هستند که به طور سیستماتیک مرا به سوی استاد راهنمایی می کنند که در نهایت مرا آغاز خواهد کرد.
اشتیاق، کنجکاوی، سردرگمی، بدبینی و کشمکش های گاه به گاه همه بخشی از رمز و راز مانترا هستند.
این راز مانترا است. اشتیاق، کنجکاوی، سردرگمی، بدبینی و مبارزه گاه و بیگاه با موانع، همه بخشی از این رمز و راز هستند. هر چه بیشتر بدانیم، بیشتر می خواهیم بدانیم، زیرا هر چه بیشتر بدانیم، بیشتر احساس می کنیم که چقدر کم می دانیم. خوش شانس کسانی هستند که میل شدید به دانستن و منابع برای تجربه کلمه دارند. ما نیز مانند بینندگان کلام الهی، کلام را بشنویم، دریافت کنیم و نگه داریم و به وسیله آن پاک شویم. باشد که روزی نور الهی در زندگی ما فرود آید و نام حق مطلق را اعلام کند.
