2021-05-24 19:30:02
روایت است که فردی به نام « عتبی » ، حكايت كرده كه روزی نزد قبر پيامبر ﷺ نشسته بودم ، مردی اعرابی آمد و پيش رفت و سلام و درود فرستاد ، سپس ( خطاب به قبر پيغمبر ﷺ ) گفت :
در قرآن چنين يافته ام :
{ . . . وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ تَوّاباً رَحِيماً }
« هنگامی که مرتکب گناهی شدند ، اگر نزد تو آمده ، و از الله متعال آمرزش خواسته بودند و پيامبر ﷺ بر ايشان آمرزش خواسته بود ، الله متعال را توبه پذیر و مهربان می يافتند ».
اكنون به حضور شما رسيدم و از گناهانم توبه كردم و تو را شفیع نزد پروردگارم قرار دادم و سپس اشکی ریخت و چنین گفت :
یا خیر من دفنت بالقاع أعظمه
فطاب من طيبهنّ القاع و الأكم
نفسي الفداء لقبر أنت ساكنه
فيه العفاف و فيه الجود و الكرم
ترجمه : ای بهترين كسی كه در زمين دفن گشته و از بوی خوش آن دشت و دمن خوشبو شده است .
جانم فدای قبری كه تو در آن آرميده ای ، كه عفاف جود و كرم در آن است .
و سپس سوار بر مركب خود شد و بازگشت ...
عتبی می گويد : خوابی سبك مرا فرا گرفت و پيامبر ﷺ را ديدم كه فرمودند :
ای عتبی ، آن اعرابی را درياب و به او بگو كه الله متعال او را آمرزيد .
توقف کنید
این داستان جعلی و ساختگی بوده و به هیچ عنوان صحیح نمی باشد .
داستان عتبی را امام ماوردى در الأحكام السلطانية ، امام ابن کثیر در کتاب تفسیرشان ، امام نووی در المجموع ، امام ابن قدامه در المغنی بدون ذکر سند روایت نموده اند .
شایسته است بدانیم که عتبی ، « محمد بن عبيد الله بن عمرو بن معاوية بن عمرو بن عتبة بن أبي سفيان بن حرب بن أمية » و از اهل بصره بوده است . خطیب بغدادی نام وی را بدون ذکر جرح و یا تعدیل در تاریخ بغداد ذکر نموده و در انتها فرموده اند که وی در سال 228 هجری وفات یافته است . امام ذهبی در « سیر اعلام النبلاء » و امام ابن خلکان در « وفیات الأعیان » هنگامی که نام وی را ذکر نموده اند وی را فردی شراب خوار نامیده اند . پس وی از آن دسته افرادیست که از طبقه هشتم محسوب می گردد و « مجهول الحال » می باشد .
برخی از مردم چنین می پندارند که روایت این داستان توسط امام ابن کثیر در کتاب تفسیرشان دلیلى محكم بر صحت آن می باشد ، غافل از اینکه امام ابن کثیر معتقد بوده است هنگامی که فردی حدیثی را با سند ذکر نماید و یا داستانی را به نویسنده کتابی نسبت دهد ، امانت علمی خود را ادا نموده است و در قبال محتوای آنچه ذکر نموده است مؤاخذه نخواهد شد .
لازم به ذکر است که علما و محدثین مقرر نموده اند که به هیچ عنوان نمی توان بر خواب و حکایات به عنوان مصدری از مصادر تشریع اعتماد نمود .
امام بیهقی این داستان را در کتاب شعب الإیمان بدون ذکر نام عتبی ذکر نموده است ، اما این داستان به سبب وجود چندین فرد مجهول همانند أیوب هلالی و أبو یزید رقاشی در اسناد آن بسیار ضعیف می باشد .
امام قرطبی این داستان را در کتاب تفسیر خود روایت نموده است ، اما این داستان نیز به سبب وجود هیثم بن عدی طائی در اسناد آن بسیار ضعیف می باشد زیرا وی فردی متهم به دروغگویی می باشد .
حافظ ابن عبد الهادی حنبلی و شیخ محمد ناصر الدین آلبانی این حدیث را باطل دانسته اند .
#احادیث_ضعیف
#عقیده
https://t.me/abohatam1438
293 views16:30
د
