#واژگان_پارسی: #بخش_چهارسد_و_پنجم؛ ۴۰۵ #فرزندان_ایران؛ زبا | سرای فرزندان ایران.
#واژگان_پارسی: #بخش_چهارسد_و_پنجم؛
۴۰۵
#فرزندان_ایران؛ زبان وفرهنگ زنده واژگان تازه و نو می‌سازد و واژگان بیگانه را ناکارآمد می‌نماید، زبان هر مردمی بُن مایه‌ی، سرچشمه و پایه فرهنگ آن مردم است. این زبان اکنون در دست نیست، در گذشته هم بی‌گمان نوشته نشده؛ از دو زبان که از این زبانِ مادری جدا شده‌اند، نوشته‌هایی در دست است: یکی زبان پارسی کهن که به خد(خط) میخی نوشته شده و به دوره هخامنشی برمی‌گردد و در پارس و سرزمین‌های همسایه بوده است، دیگر زبان اوستایی که نبیک(کتاب) اوستا به آن نوشته شده و آن در خاور ایران بوده است.» گذشته به روشنی نشان می‌دهد که هرگاه زبان مردمی دگرگون شده فرهنگ آن مردم هم دگرگون شده است. پس برای پاسداری از فرهنگ ایرانی؛ باید از زبان پارسی و گویش‌های آن پاسداری کرد.
از این پس؛ ۱- واژگان پارسی «آزمودن، کارآزموده» بجای واژه درهم‌آمیخته تازی، پارسی «تجربه کردن»
