جبار علی

2022-01-20 14:17:13 #ازدواج

هر كس اين آيه و دعای ذيل را بنويسد و از گردن دختر بی شوهر بياويزد فوری ازدواج مي كند⇩⇩

《●وَ مِن كُلَّ شَيءً خَلَقْنَا زَوجَيْنِ لَعَلُّكُمْ تَذَكِّرُونَ» اللَّهَمَّ بحق قولك هذا، و بحقِّ محمّد أن ترزق هذه المرأة زوجاً مُوافِقاً غير مخالف بحق محمّد وأجمعين●》

مجمع الدعوات کبیر،ص164
MI

‏@jabarali400 باز کردن / نظر دهید

2022-01-03 21:08:08 دانندگان اسم اعظم

در عرفان الهی و اسلامی هر کس که به مقام لقاء پروردگار برسد بر تمام رموز از جمله اسم اعظم نیز دست خواهد یافت. از امام شیعیان دروازده امامی (صادق) روایت شده که فرمود: «با عیسی پسر مریم دو حرف بود که با آن دو، کارهایی انجام می‌داد، و با موسی (علیه‌السلام) چهار حرف بود، و با ابراهیم شش حرف بود، و با آدم بیست و پنج حرف بود، و با نوح هشت حرف بود، و خداوند همه آن‌ها را برای پیامبر اسلام جمع کرد، همانا اسم خداوند هفتاد و سه حرف می‌باشد، و یک حرف را از او پوشاند».

بسیاری در پی کشف اسم اعظم هستند، برای جویندگان این نام بزرگ سرنخ هایی در خبرها و گفته های پیامبران و امامان و علمای بزرگ وجود دارد. همه آنها در این عقیده مشترک هستند که اسم اعظم در قرآن پنهان شده است و جز برای خواص آشکار شدنی نیست.

این فهرستی‌است (ناکامل) از شخصیت‌های تاریخی یا اسطوره‌ای که ادعا شده‌است (از سوی خود یا دیگری) که اسم اعظم را می‌دانسته‌اند. باز کردن / نظر دهید

2022-01-03 21:07:10 ایرانیان از دیرباز و پیش از اسلام به خاصیت ذاتی کلام و از جمله نام یزدان در باطل‌کردن سحر و جادو و مبارزه با دیوان باور داشته‌اند. همچنان که رستم در خوان چهارم داستان هفت خوان با بردن نام یزدان جادوی زن جادوگر را باطل می‌کند. اما صورت خاص اسم اعظم ملهم از افکار اسلامی‌است و ناشی از نفوذ فرهنگ و معتقدات اسلامی بوده‌است. از جمله اعتقاد به خاصیت اسم اعظم در یکی از حماسه‌های ملی متأخر به نام جهانگیرنامه که از نفوذ افکار اسلامی خالی نیست، بازتاب یافته‌است. به این صورت که مسیحا نامی به جهانگیر (پسر رستم) اسم اعظمی می‌دهد و می‌گوید در صورت پیش آمدن سحر «پی دفعش این اسم اعظم بخوان».

اسم اعظم اینطور نیست که برای هر شخصی که داننده آن است یکسان باشد و یا یکسان تجربه شود، بلکه تنها توسط روح خدا و از طریق درونی یا بیرونی به فرد القا میشود و مهم شناخت صورت اسم نیست بلکه به جریان افتادن آن است. باز کردن / نظر دهید

2022-01-03 21:06:26 اسم اعظم


اسم اعظم به اعتقاد شیعیان، یکی از نام‌های خداست که با بر زبان آوردن آن هر خواستهٔ گوینده برآورده می‌شود. این اسم را کسی نمی‌داند، ولی در طول تاریخ کسانی مدعی دانستن آن شده‌اند و روش‌هایی برای کشف آن پیشنهاد شده‌است. در زبان فارسی این ترکیب عربی به صورت ترجمه‌شدهٔ نام بزرگ هم آمده‌است. باز کردن / نظر دهید

2022-01-03 19:10:00 دستبند کسی باز کردن / نظر دهید

2022-01-03 19:09:59 ابطال سحر کلی
#عیاش_مدرس

در ساعت شمس ، در روز یکشنبه بر دستبند نحاس(مس) نقش کنید و در دست راست کنید :

سبحان من الجم الجن بکلماته

والسلام باز کردن / نظر دهید

2022-01-03 19:09:59 در قرآن کریم واژه جلال دوبار به عنوان وصفی از اوصاف خدا و جمال یک بار درباره غیرخدا به کار رفته است.

مفسران «ذوالجلال» را مرادف با الفاظ گوناگون، اما قریب المعنی، قرار داده‌اند و آن را به این معانی دانسته‌اند: صاحب عظمت، کبریا،صاحب غنای مطلق و سزاوار تنزیه از شبیه و ضدّ و نِدّ،شایسته اطاعت،دارای عظمت و بزرگی و احسان، مستحق حمد و مدح به واسطه احسانی که در بالاترین مرتبه است،و صاحب فضل عام

برخی مفسران، جلال در ترکیب ذوالجلال و الاکرام را اشاره به صفات قهریه حق و «اکرام» را اشاره به اوصاف لُطفیه او دانسته‌اند. بر این اساس، تعبیر ذوالجلال و الاکرام جامع همه صفات حق تعالی است. باز کردن / نظر دهید

2022-01-03 19:09:59 جلال، از ریشه «ج ل ل»، در لغت به معنای بزرگی قدر و منزلت و عظمت و کبریاست.جلالت، به معنای بزرگی قدر و جلال، بر نهایت بزرگی قدر وشان دلالت می‌کند و بدین معنا جلال به خداوند اختصاص دارد و درباره غیر او به کار نمی‌رود.همچنین گفته شده است که جلال کاربرد سلبی دارد، زیرا خدا بزرگ‌تر از آن است که بتوان او را با حواس ادراک کرد یا به او احاطه یافت.
اهل لغت، جمال را به معنای حسن و زيبايى بسيار می‌دانند که بر دو نوع است: یکی زیبایی جان و بدن و فعل انسان؛ و دیگری، زیبایی در سایر پدیده‌های جهان. باز کردن / نظر دهید

2022-01-03 19:09:59 ذات الهی مقتضی صفات مختلف متضاد مانند لطف و قهر، رحمت و غضب است. به همین سبب آنچه به لطف تعلق دارد، نمایندۀ زیبایی و جمال است و آنچه به قهر و شدت متعلق است، مبیّن جلال است. هر جلالی متضمن جمالی است؛ مانند حیرت قدسی (هیمان) که ناشی از جمال و از پا در افتادن عقل در برابر جمال خیره‌کنندۀ الهی است؛ همچنان که هر جلالی پدیدآورندۀ جمالی است که در هیبت و شدت غایی و دست‌نیافتنی خداوند است. جمال و جلال دو قطب جاذب و دافع الهی است. این دو مکمل یکدیگر و از هم تفکیک‌ناپذیر است. نمی‌توان آنها را منفرد و به‌کلی از هم جدا کرد؛ زیرا یکدیگر را کامل می‌کنند و متقابلاً از یکدیگر آکنده‌اند. غلبۀ آنها برحسب سطوح جهان تفاوت می‌کند؛ آنجا که صفت جمال غلبه دارد، جنبۀ مکمل آن به حالت بالقوه کاهش می‌یابد و بالعکس. لاهیجی می‌گوید: «سبحان من ظهر فی بطونه و بطن فی ظهوره» (پاک است خدایی که پیداست در پنهانی خود و پنهان است در پیدایی خود) باز کردن / نظر دهید