*دروغ های بزرگ در مدیریت منابع انسانی* دکتر علی جمشیدی در | MBA
*دروغ های بزرگ در مدیریت منابع انسانی*
دکتر علی جمشیدی
دروغ های بزرگ همان عادت ها و باورهای رایجیست که اشتباها فکر می کنیم درست هستند.
دروغ شماره یک: *سازمان جای خوشگذرانی نیست!*
خیر، اینگونه نیست. سازمان باید فضایی شاد و مفرح داشته باشد و نیازهای اساسی هر انسان (از جمله نیاز به سرگرمی) را بر آورده کند. درست این است که بگوئیم سازمان جای ترس و اضطراب و خشونت و فشار نیست.
دروغ شماره دو: *نباید با کارمندان دوست شد، نباید به آنها رو داد، نباید رویشان خندید!*
این هم غلط است. یک رهبر همیشه یک دوست، یک مرشد، یک مربی ، یک محرم راز، و یک یار مهربان برای تک تک کارکنان است، همیشه لبخند بر لب دارد و و همواره به اعضای تیم خودش پر و بال می دهد.
دوغ شماره سه: *اگر کارکنان، کار را یاد بگیرند، از پیش ما می روند، رقیب ما می شوند و یا اینکه ما را وابسته به خودشان می کنند!*
این تفکر مدیرانی است که همواره با ترس هایشان زندگی می کنند، نمی توانند رشد دیگران را ببینند و البته سرعت رشد سازمانشان از سرعت رشد کارکنان کمتر است، سازمان جایی برای رشد ندارد، سیستم سازی نشده است و نگرش راهبرانه هم حاکم نیست.
دروغ شماره چهار: *بینشان تفرقه بیانداز و حکومت کن!*
در زمان قاجار، این روش جواب می داد، امروزه تیم ها حرف اول را می زنند. دود تعارض بین کارکنان قطعا به چشم مشتری و کسب و کار خواهد رفت. مدیری که هیچ ابزاری برای کنترل و هدایت ندارد، هیچ روش و دانشی در رهبری و مدیریت ندارد، از این خرافات ها استفاده می کند.
دروغ شماره پنج: برخی از کارکنان انگیزه دارند، برخی ندارند. ا ین برچسب ها هم هیچ منطق علمی ندارد. در واقع همه انگیزه دارند، اما برخی شما را قبول ندارند برخی نیز شما را قبول دارند!
