2022-05-08 18:15:07
«به مناسب روز مادر استرالیایی»
بعضی ها آنقدر باشعورند که در کنارشان به آدم حس بی شعوری دست میدهد.
مثل حسی که در کنار خانم دانیا به من دست داد. دکتر دانیا اصالتا اهل لیبی ست، مدرک ارشد و دکترایش را از انگلیس گرفته و بعد هم به خاطر دریافت یک موقعیت شغلی خوب با خانواده‌اش به استرالیا می‌آید.
بدون آشنایی قبلی، در یک مهمانی بر حسب اتفاق کنار هم نشستیم و با هم مشغول گفتگو شدیم.
از کار و زندگی و خانواده هم پرسیدیم. وقتی گفت کارش را ترک کرده ناراحت شدم چون شغل معتبر و پردرآمدی داشت، اما چیزی نگفتم.
در خلال گفتگو متوجه شدم از من سن بیشتری دارد و دخترهایش دبیرستانی هستند. بعد با لبخند گفت: «البته یک پسر هشت ماهه هم دارم که به خاطرش کارم را ترک کردم.»
اصلاً به قیافه‌اش نمی‌آمد بچه کوچک داشته باشد، هر چند بی ادبی بود ولی نتوانستم تعجبم را مخفی کنم.
دانیا گفت: ما سالها بود که دیگر قصد فرزنددار شدن نداشتیم ولی الحمدلله خدا برای ما برنامه دیگری داشت.
- پس همه برنامه ریزی‌هاتون به هم خورد!
طبق تجربه‌هایی که داشتم می‌دانستم معمولا دوستانم که تحصیلات آکادمیک داشتند و برای اهدافشان به شدت تلاش و برنامه ریزی میکردند وقتی فرزند سرزده‌ای وارد زندگی‌شان میشد حسابی بی‌طاقت میشدند و در نهایت با اکراه تسلیم میشدند.
انتظار داشتم دانیا هم همان حرفهای تکراری را بزند و مثل یک قربانی از فرصتهای از دست رفته به خاطر مادر شدنش بگوید.
اما دانیا دستش را به آسمان برد و گفت: "از لحظه‌ای که فهمیدم باردارم خدا را شکر کردم. هر روز سرم را به سجده میگذارم و تشکر میکنم که خدا به من نعمت مادر شدن اعطا کرد."
طوری از صمیم قلب شاکر بود که انگار برای سالها اجاقش کور بوده و تازه طعم مادر شدن را میچشد.
- شما که قبل از این هم مادر بودید.
دانیا چشمان آبی رنگش را ریز کرد و گفت: من مادر یک انسان دیگه شدم. خدا من رو لایق دونست که باز هم مادری کنم. افتخار و شکر نداره؟
چشمانم پر از اشک شد. اشکِ شرم. به کم شعوری خودم لعنت میفرستادم. چند بار شده از صمیم قلب از خدا تشکر کنم که به من فرصت مادر شدن داده است؟
تشکر به کنار، چقدر باید توبه میکردم از ناشکریهایم! از بیتابیها و غرغر زدنهایم. از اینکه فکر میکردم سفیدی موهایم، چروکی پوستم، عقب ماندن از درس و کارم، همه و همه به خاطر پذیرش تکلیف مادری‌ست.
یادم رفته بود مادری "موهبت" است.
من به نام مادر بودن قدرت ملکوتی "دعای مستجاب" دارم.
به افتخار "تاج مادری" قدرت بهشتی شدن یک انسان در دستانم قرار گرفته است.
به اعتبار مادر بودن، پروردگارم نیکی به من را قدم بعد از پرستش خودش قرار داده است.
شادی دل مرا، کلید پذیرش توبه یک انسان قرار داده است.
من، یک آدم ساده‌ی معمولی، به خاطر میزبانی نه ماهه‌ی یک انسان، معجزه‌گر شده‌ام.
و چقدر ناسپاسی کرده‌ام که هر لحظه برای این هدیه‌ی ناب آسمانی سر بر سجده نگذاشته‌ام.
همه‌ی دنیا فدای لحظات ملکوتی مادری.
@ghalamadar
@My8behesht
2.0K views15:15
ه
