(بقیه یادداشت از پست قبلی) مرحوم سید عبدالله فاطمی نیا، جمع بی | نامه پرسش - سید مهدی ناظمی قره باغ
(بقیه یادداشت از پست قبلی) مرحوم سید عبدالله فاطمی نیا، جمع بین عالم و مبلغ، با اتکای بر علم، در کنار رعایت مصلحت ها و توجه به مخاطرات بود. بزرگان حوزه شیعی باید بدانند، (اگر چه بسیاری از آنها می دانند) آینده این حوزه، دیگر هیچگاه امثال فاطمی نیا، علامه عسگری، علامه حسن زاده آملی و مانند آن را به خود نخواهد دید. نه تنها ایشان که بعید است حتی عالمان ناتوان از تبلیغ اما مسلط بر دانش سنتی حوزوی را هم ببنید. فقدان عالِم، یعنی فقدان علم. فقدان علم یعنی فقدان قوام عالَم. فقدان عالَم یعنی همین وضعی که امروز به آن مبتلا هستیم: تشتت و سردرگمی و تعارض و نابودی. بزرگان باید با علنی کردن بحران در دانش حوزوی و استمداد از همه اهالی اندیشه، ضمن تلاش برای نشان دادن راه دانشمندان اصیل سنتی، این توجه را ایجاد کنند که اگر کسی قصد تسلط بر علوم دینی دارد، راهی طولانی و دشواری در پیش دارد که جز با انضباطی همه جانبه و کنار گذاردن بسیاری از مواهب ظاهری زندگی به دست نخواهد آمد. این راه نسبتی با روش متداول دانش آموزی در حوزه ندارد و باید بدانیم که از چنین حوزه ای، هیچگاه چنان عالمی ظهور نخواهد کرد. @sayyedmahdinazemi
