«دو سال بعد از سرنگونی و این همه...» اکبر دانش سرارودی د | زنان و مسائل اجتماعی
«دو سال بعد از سرنگونی و این همه...»
اکبر دانش سرارودی
دو سال از سقوط غمبار هواپیمای اوکراینی حامل جمع کثیری از نخبگان کشورمان گذشت همان نخبگانِ با استعداد و توانمندی که به علت حکمرانی بد این دهه ها ناچار به فرار از وطن خویش شده اند و با ناراحتی و دلگیری جدّی از این اوضاع نابسامان، علیرغم عشق به وطن، مجبور به ارائه خدمات خویش در کشورهای دیگری هستند که...
به علت عادت به پنهانکاری و دروغ پردازی هنوز خیلی از زوایای این تراژدی تلخ روشن نشده و مصاحبه ماه گذشته فرمانده هوافضای سپاه نیز نه تنها کمکی به حل معمّا نکرد که با توجه به حرف های زده شده بر پیچیدگی بیشتر مسئله افزود.
در این مصاحبه تاکید میشود که در همان نیم روز اولِ حادثه، سقوط هواپیما توسط موشکهای خودی قطعی شد اما ستاد کل تیم بازرسی تشکیل داد و کار آنها حداقل ۴۸ ساعت طول کشید در حالی که قبلاً ستاد کل گفته بود ما در روز اول اصلاً خبر نداشتیم که علت سقوط موشک بوده! همچنانکه در این مصاحبه فرمانده هوافضا بی توجه به شلیک دوم! با اشاره به شلیک اول می‌گوید با عنایت به حجم موشک و قدرت انفجاری آن باید هواپیما به فرودگاه برمی‌گشت و به زمین می نشست! در حالی که ایشان بهتر از سایرین میداند که اگر فقط شلیکِ یک موشک مطرح بود شاید حرفشان درست بود ولی نادیده گرفتن عمدی شلیک دوم و طرح مسائل حاشیه ساز جز معمّا سازی های جدید کمکی به حل مشکل نمی کند علی ای حال چند سؤال همچنان بی پاسخ مانده؛
۱- چرا وقتی در همان ساعات اولیه به یقین رسیدید که «موشک خودی» علت سقوط است با قاطعیت هر چه تمامتر حتی به وزیر خارجه و سازمان هواپیمایی کشوری دروغ گفته شد و علیرغم آگاهی از علت سقوط تا سه روز تمام نمایشنامه‌ای جهت وارونه سازی حقیقت بازی کردید و اگر نبود: & فیلم اصابت موشک ها & رصد ماهواره‌ای حادثه توسط دول خارجی & مشاهدات میدانی و شهادت عده‌ای از هموطنان به شلیک موشک‌ها & و فشار دولت‌ها و مجامع بین المللیِ واقف و دخیل در موضوع بعید میدانم این پنهانکاریها و دروغپردازی های عادت شده تحت عنوان «مصلحت نظام» پایان می یافت و اقرار به گوشه ای از حقیقت میشد! زیرا اگر قرار بر حقیقت گویی بود؛ اولاً حقیقت مثل روز روشن بوده و نیازی به هیچیک از این پنهانکاریها نبود! ثانیاً چرا باید کارشناسان و مسئولان اعزامی از اوکراین را نیز معطل میکردیم تا بعد از جمع آوری بقایای محل سقوط و به هم زدن صحنه! اجازه ورود دهیم؟ وقتی قرار بر حقیقت یابی و انعکاس درست حادثه است کدامیک از طرفین تصادفی که منجر به فوت و خسارات عُمده شده حقّ به هم زدن صحنهٔ تصادف و فریب کارشناسان را دارد؟ که ما...
۲- چرا باید برای رمزگشایی از «جعبه سیاه» و آگاهی از فضای داخل هواپیما، این همه زمان کُشی شود و علیرغم اصرار سایر کشورهای دخیل در موضوع، برای کشورمان هزینه تراشی های مضاعفی صورت گیرد و بعد از کش و قوس‌ها و معطّلی زیاد نهایتاً اقدام به بازخوانی جعبه شود؟
۳- چرا از همان ابتداء با پیشگامی نظام، اقدام به عذرخواهی از خطای انسانی صورت گرفته نشد؟ اقدام به دلجویی و تکریم خانوادهٔ مظلوم جانباختگان نگردید؟ اقدام به برگزاری مجالس بزرگداشت شهدا و جانباختگان نشد؟ ولی متأسفانه با اقداماتی معکوس و شرم آور! با مراسم گیرندگان، دعوت به برگزاری بزرگداشت کنندگان، و فعالان در این پاسداشت برخوردهای امنیتی و قضایی شد؟
۴- باتوجه به تصمیم نظام جهت مطلع کردن مقامات آمریکایی از حمله موشکی به پایگاه عین الاسد از طریق مسئولین عراقی جهت خالی کردن مقر مذکور، چرا به سازمان هواپیمایی کشوری نیز خبر ندادید تا تدابیر لازمی چون ممنوعیت پروازی را اِعمال و از بروز چنین فاجعهٔ هولناک و پرهزینه ای جلوگیری شود؟
۵- چرا کسی از مسئولین ولو برای تسلّی خاطر داغدیدگان استعفا نداد؟ بلکه آنها را بزرگ کرده و بوسیله تولید محتوا کنندگان ارتش سایبری، برایشان معرکه قهرمانی گرفتید! [متأسفم که مرتباً ثابت کرده ایم ما قهرمان بحران سازی هستیم نه حلّ آنها!]
۶- چرا در محاکمه مقصرین، شفافیّت لازم وجود ندارد و علیرغم حساسیّت های بین المللی، با این همه تعلّل و امّا و اگر در برگزاری دادگاهی مواجهیم که زیر ذره بین تمام نگاه‌های داخلی و بین‌المللی است و خانواده جانباختگان، قانع به عدالت ورزی دستگاه قضاء نمیشوند؟
ایکاش حاکمیتی داشتیم که مردمش را به یک چشم میدید و با ایجاد دوقطبی های مُضر، عدّه ای را پسران امام صادق و مابقی را غیرخودی هایی از جنس بنی امیّه بحساب نمیآورد.
