من فاطمه بانوی بیت مرتضایم من همدم تنهایی شیر خدایم من همنشین فاتح و بدر و حنینم من مادر عباس علمدار حسینم روزی که من همخانه گشتم با شه عشق روزی که پایم را نهادم در ره عشق بر درب بیت شاه مردان ایستادم خم گشتم و بر دست زینب بوسه دادم گفتم به زینب من کنیزم در بر تو من نآمدم اینجا به جای مادر نو هر چند نامم فاطمه باشد عزیزم اما بدان بر مادرت زهرا کنیزم من که در این دلدادگی در شور و شینم تا زنده ام خاک کف پای حسینم ای زینب ای بانوی از غربت غمینم دیگر در این خانه مخوان ام البنینم امشب مدینه می دهد بوی گل یاس پر میزند ام البنین، مادر عباس ام البنین بانوی بیت مرتضی بود او روضه خوان ماجرای کربلا بود بر طفل خود عباس داد او درس ایثار از کودکی می گفت بر طفلش علمدار می گفت عباسم تو که در شور و شینی در کربلای عشق سقای حسینی https://t.me/adasmosavoicm12 16 viewsالسیدالعباس الموسوی, edited 16:25
