~ كناره‌ها و تمام سوراخ‌سمبه‌های استاديوم‌ها و لباس بازيكنان ف | تجربه زیسته l امین بزرگیان
~ كناره‌ها و تمام سوراخ‌سمبه‌های استاديوم‌ها و لباس بازيكنان فوتبال ليگ برتر پر است از تبليغ كالا. در واقع جايی از استاديوم «آزادی» را نمی‌توان يافت كه اسم و تصويری از يك كالا را بر روی خود نداشته باشد؛ آنهم يك كالای كاملا مصرفی و بنجل. همانگونه که حتماً مطلع هستید حتی چندی است که تبلیغات کالا در استادیوم آزادی محل جدال میان باشگاه‌ها، صداوسیما و فدراسیون فوتبال شده است. جمهوری اسلامى در حيات تاريخی اكنون خويش ايدئولوژی را به نفع كالا و بازار عقب رانده و در اين شرايط تبليغات به گونه‌ای افزون‌یافته و تشديد شده همه جا را اشغال كرده‌اند. در حيات قبلی نظام، یعنی در دهه اول پس از انقلاب، اين نيرو بیشتر در اختيار تبليغات ايدئولوژيك سيستم بود. كناره‌های زمين پر بود از بيانات و عكس مقامات و كشته‌شدگان جنگ و شعارهای مذهبی. استادیوم آزادی خصلت رژیم سیاسی را انعکاس می‌داد و دکوراسیون آن میانجی خوبی بود تا ایدئولوژی حاکم بر نظام سیاسی را تشخیص داد. اساساً ادامه حیات مسابقات فوتبال بعد از انقلاب و حتی در زمانه‌ی جنگ با این دکوراسیون و باز-چهره‌سازی از مسابقات ورزشی ممکن شد. فوتبال به ارزش‌ها پیوند خورد و آن را انعکاس داد؛ همانگونه که در نظام پیش از انقلاب نیز این پیوند وجود داشت و فوتبال توانسته بود به تحکیم نظام سیاسی یاری رساند. حیات متأخر نظام سیاسی را نیز می‌توان بر جبین استادیوم آزادی و صنعت فوتبال مشاهده کرد. استادیومی که پیشتر عکس‌ها، شعارها و فرامین رهبران و امامان و شهدا را انعکاس می‌داد امروزه در اختیار «چی‌توز» است. بيراه نيست كه حال اسم امامان و شخصيت‌های مذهبی از روی پلاكاردهای كنار زمين به زير پيرهن بازيكنان منتقل شده است و همگی‌شان «امام غائب» شده‌اند، امامانی كه تازه بعد از گل‌ها از نامشان پرده‌برداری می‌شود؛ چون ديگر کمتر جايی را كالاها برای ايدئولوژی و مذهب در استادیوم باقی گذاشته‌اند. اين مهمترين همدستی حاكم در حکومت دينی با حاکم جهانی یعنی كالاست. آن لحظات استثنایی ایدئولوژیک هم، چیزی نیست جز «عذاب وجدان» نظام از این «استحاله» یا اعلام وفاداری باشگاه به سیستم. حاكم، فارغ از ماهيت دينی يا سكولارش، در جهان سرمايه‌داری مجبور است به اقتضائات اين نظام در بالاترين حد تن در دهد. تنها دين موجود به تعبير والتربنيامين سرمايه‌داری است و یا آنچنان که آگامبن گفته، خدا نمرده، بلکه به پول تبدیل شده است. بنظر مى‌رسد كه خود مقامات هم فهميده‌اند بيانات كالا و بازار برای حيات سيستم بسيار لازم‌تر و ضروری‌تر است. شكل و شمايل استاديوم آزادی در مسابقات فوتبال می‌تواند ميانجی شناخت ما از نوع وضعيت و حيات جمهوری اسلامی در دوره‌های مختلف استقرارش باشد. چيزی كه ثابت باقی مانده، تنها نام ورزشگاست: آزادی. و محتواهای به ظاهر متفاوت ورزشگاه در همه اين دوره‌ها از زمان تٲسیس‌اش در دوران پهلوی تا به امروز، مكانيزم‌های مختلفی بودند برای جلوگيری از ميل راستين به يك چيز: آزادی. @AminBozorgiyan
