2021-10-05 13:14:30
راستش من از آن آدمها نیستم که تا کَسی مُرد دربارهاش بنویسم. بهقول معروف مُردهپرست نیستم.
اما بعضیها هستند که دوستشان داری. بالاخره یکگوشهی قلبت، یکورِ خاطراتت، یک کنجِ گذشتهات نشستهاند.
اینها وقتی میروند دلت میشکند. دوست داری راجع بهشان حرفبزنی. ادای دِین است.
آنهایی که مثل سنشان از بیستوخردهای گذشته احتمالاً #فتحعلی_اویسی را میشناسند.
کسی که "دیجیتالش کجا بوده؟!".
همان ناخدای کشتیِ به گلنشستهی دریای پرتلاتمِ هفتهنامهی شهرقشنگ.
از پشتِ قابِ بیکیفیت تلویزیون میشد صاف و سادگیاش را حسکرد.
"آیِ کاووسی، آیِ کاووسی".
بیش از این چیزی نمینویسم. آنها که بشناسند میفهمند. آنهایی که نمیشناسندش هم همینقدر بدانند که یکی از خالقین خاطرات خوبِ ما امروز رفت.
به قول خودش "ای دریغ از عمرِ رفته...".
منتها، مگر از قدیم نگفتهاند #مردهآنستکهنامشبهنکویینبرند ؟
#فتحعلی_اویسی
#میمآقاخان
@antelectory
1.2K viewsedited 10:14