Aphorism

2022-05-23 11:45:27 دیگر نه نقاشان را می‌خواهیم، نه ادیبان، نه موسیقیدانان، نه مجسمه‌سازها، نه مذاهب، نه جمهوری‌خواهان، نه سلطنت‌طلبان، نه امپریالیست‌ها، نه آنارشیست‌ها، نه بلشویک‌ها، نه سیاست‌مداران، نه پرولتاریا، نه دموکرات‌ها، نه ارتش‌ها، نه پلیس، نه وطن‌ها، دیگر از همه این حماقت‌ها به تنگ آمده‌ایم، دیگر هیچ، هیچ، هیچ، هیچ، هیچ، هیچ.»

#رضا_سیدحسینی

@Aphorissm باز کردن / نظر دهید

2022-05-23 11:44:47 "موارد ظلم همگی می توانند به این واقعیت احاله شوند که من به عنوان ظالم فرد دیگری را مجبور می کنم که به اراده من خدمت کند یا به جای اراده خود بر اساس اراده من عمل کند. در شیوه خشونت، از طریق ایجاب فیزیکی به این دست می یابم اما در شیوه نیرنگ از طریق انگیزش...من از طریق نیرنگ انگیزه های ساختگی را پیش روی اراده شخص دیگری قرار می دهم که به خاطر قدرت آن انگیزه ها، در حالی که باور دارد دنباله رو اراده خود است از اراده من تبعیت می کند از آنجا که شناخت، آن محیطیست که انگیزه ها بناست در آن یافت شوند، من تنها با تحریف شناخت وی می توانم این کار را انجام دهم، و این می شود دروغ. هدف دروغ همواره متاثر ساختن اراده دیگریست نه نفوذ به شناخت او به تنهایی و به خودی خود، بلکه صرفا به عنوان وسیله، یعنی تا آنجا که اراده او را تعیین می کند زیرا دروغ گویی من به عنوان چیزی که از اراده ام سر می زند نیز نیازمند یک انگیزه است اما تنها اراده دیگری می تواند چنین انگیزه ای باشد نه شناخت او به شکل فی نفسه.
...هر دروغ همانند هر عمل خشونت آمیز، فی نفسه ظلم است زیرا به این نحو همچون خشونت هدفش بسط قدرت من به افراد دیگر، و تایید اراده ام از طریق انکار اراده آن هاست...
"...در جایی اتفاق می افتد که یک پاسبان یا محافظی، شخصی قاتل از آب در می آید، متولی مورد وثوقی دزد از کار در می آید، قیمی، افرادی تحت قیومتش را از اموالشان محروم می کند، وکیلی تبانی می کند، قاضی رشوه می گیرد، یا شخصی که از او مشورت خواسته اند عمدا مشورت فاجعه باری به شخص پرسنده می دهد. همه این ها در شمول مفهوم خیانت واقع می شوند که شنیع ترین چیز دنیاست. دانته نیز بر همین اساس خائنان را در پایین ترین طبقه دوزخ و جایی که خود شیطان سکونت دارد قرار می دهد."

#آرتور_شوپنهاور

@Aphorissm باز کردن / نظر دهید

2022-05-23 11:39:45 «دادا از عصیانی زاده شد که می‌خواست هر فرد بدون توجه به تاریخ، منطق یا قوانین اخلاقی حاکم، به احتیاجات عمیق طبیعت خویش دست یابد، از افتخار، میهن، اخلاق، خانواده، هنر، مذهب، آزادی، برادری و مفاهیم متعدد دیگری که پاسخگوی احتیاجات انسانی، فقط اسکلت‌های قراردادی باقی مانده، زیرا همه آن‌ها از محتوای اصلیشان خالی شده‌اند. ما جمله معروف دکارت را شعار یکی از نشریاتمان قرار دادایم که: «حتی نمی‌خواهم بدانم که پیش از من کسانی در دنیا بوده‌‌اند.» ما می‌خواستیم دنیا را با چشم تازه‌ای ببینیم. ما نمی‌خواستیم بین شعر و زندگی کوچکترین فرقی وجود داشته باشد. شعر ما نوعی از هستی و زیستن بود. ما فکر می‌کردیم که دنیا در یاوه‌گویی غرق شده و ادبیات و هنر به صورت نهادهایی در آمده‌اند که در حاشیه زندگی به جای آنکه برای انسان مفید باشند، ابزارهای جامعه‌ای عقب مانده‌اند. دادا دست به حمله می‌زد و به مجموعه نظام دنیا در کلیتش و در پایه و اساسش حمله می‌کرد. زیرا آن را مسئول بلاهت انسانی می‌دانست، بلاهتی که به نابودی انسان به پست انسان منجر می‌شد و به نابودی سرمایه‌های مادی و روحی او. »

#لویی_آراگون

@Aphorissm باز کردن / نظر دهید

2022-05-23 10:34:29 فکر کردن تیشه به ریشه زدن است، تیشه به ریشه خود زدن.

#امیل_سیروان‌

@Aphorissm باز کردن / نظر دهید

2022-05-22 10:25:46 هیچ پارلمانی یا جمع بشری و نسلی از انسان‌ها ، در هیچ کشوری صاحب این حق نیست که آیندگان را تا ابد متعهد و منقاد کند یا حکم کند که جهان در آینده چگونه حکومت شود ، یا چه کسی حاکم باشد ...

آن‌هایی که این دنیا را ترک گفته‌اند ، و یا کسانی که هنوز پا به این دنیا نگذاشته‌ اند ، تا آن جا که در تخیل ما آدم‌های فانی می ‌گنجد ، از هم فاصله دارند . پس چه تعهد و قیدی بین دو فاصله بی ‌نهایت می ‌تواند وجود داشته باشد ، چه قانون یا اصلی از این دو ناموجود استخراج شدنی است؟ یکی که دیگر وجود ندارد و آن دیگری که هنوز نیامده است؛ پس این دو هرگز در واقعیت با یکدیگر ملاقات نمی‌ کنند ، پس چرا یکی باید آن دیگری را به قید خود درآورد..؟

#توماس_پین

@Aphorissm باز کردن / نظر دهید

2022-05-22 10:25:01 جنبش‌های توتالیتر از همان آغاز کسب قدرت می‌ کوشند تفاوتهای اساسی میان دولت و جنبش را همچنان حفظ کنند و نگذارند که نهادهای انقلابی جنبش ، در دولت جذب گردند ...

مسئلهٔ به دست گرفتن دستگاه دولتی بدون درآمیختن با آن ، به این صورت حل میشود که تنها تعدادی از اعضای حزب که برای جنبش اهمیت درجهٔ دوم دارند ، مجازند که در سلسله مراتب دولتی جای گیرند. همه قدرتهای واقعی در نهادهای ویژهٔ جنبش و خارج از دستگاه‌های دولتی و نظامی متمرکزند.

در درون جنبش که همچنان کانون عمل در کشور است ، تصمیم های مهم کشور گرفته میشوند؛ اما ادارات رسمی کشور غالباً نمیدانند که چه چیزی در جریان است و اعضای حزبی که سودای وزارت را در سر می‌ پرورانند غالباً به بهای از دست دادن نفوذشان در جنبش و اعتماد رهبران جنبش ، به این آرزوهای بورژوامنشانه شان دست می‌یابند.

#هانا_آرنت باز کردن / نظر دهید