خود تحریمی به جای مدیریت چگونه اژدهای بیمه سلامت جان و مال م | اتوپسى
خود تحریمی به جای مدیریت چگونه اژدهای بیمه سلامت جان و مال مردم و آبروی پزشکی را می‌بلعد به قلم دکتر حامد یحیی‌زاده ------------------ معاونت درمان دیگر به نام خود نیز اعتنا ندارد و با هر قدمی که بر می‌دارد، بر دردهای مملکت می‌افزاید. «دستورالعمل مدیریت بهره برداری از خدمات آزمایشگاه پزشکی» بخشنامه جدیدی است که از دو جهت توجه مرا جلب کرد یکی از منظر تخصصی، دوما به این خاطر که نشان بارزی از نا بسامانی سیستم مدیریت سلامت است. آشکارا، وزارت بی‌بضاعت همچون ضحاک، تمام معاونتهای خود را مامور تغذیه اژدهای بیمه سلامت کرده که بر شانه‌هایش رویده است.
در حالیکه خدمات آزمایشگاهی را باید چراغ راه پزشک دانست، معاونت درمان وظیفه خود در توانمند ساختن بازوی تشخیصی پزشکان را رها کرده و برای تداوم ارزان فروشی و توجیه کسورات بیمه دست و پا می‌زند. این میزان بی اعتنایی به مبانی طبابت، را ذیل بیماریهای مرتبط با مسندنشینی نمی‌توان توجیه کرد. بخشنامه گویای حال نویسنده‌ای است که قصد گریز از تشخیص و درمان مردم کرده و اصرار دارد با همگانی نمودن این بی‌مسئولیتی، قبح گناه را بپوشاند. بخشنامه از پرداختن به مسائل اصلی طفره می‌رود، مثلا یکی از مهمترین اتلافهای منابع سلامت مراجعه چند باره بیمار به پزشکان مختلف در یک بازه زمانی کوتاه برای اپیزود بیماری است. وقتی بیمار تعمدا مراجعات قبلی خود را کتمان می‌کند، پزشک چگونه محدودیتهای «ممنوعیت تکرار گذشته» را به اجرا گذارد؟
در نگاه اول توصیه‌های معاونت درمان را به حال قماربازان بایستی مفید دانست. گویی، تشخیص آزمایشگاهی نوعی تاس ریختن است و هر پزشک تنها یک بار حق دارد بخت خود را بیازماید! جناب جان بابایی (أنارَ الله بُرهانه) با «تحریم تکرار آزمایش» جنگجویی را ماند که با یک دست به میدان جنگ می‌رود. شاید او یگانه روزگار خود است، اما کدام فرمانده عاقبت اندیش است که لشکر خود را شل و پل بخواهد؟
در ادامه به اشکالات علمی معطوف خواهم شد زیرا بر خلاف وزارت، خود را در قبال سلامت مردم متعهد می‌دانم. نکات فنی که قصد توضیح آنها را دارم از جایگاه تخصصی من و الزامات تکنولوژی آزمایشگاهی بیان می‌شود. مطمئن هستم، اساتید بالینی خللهای بیشتری در بخشنامه فوق خواهند یافت.
اشکالات علمی: جمله اول بخشنامه «عدم تجویز تکراری آزمایش الکترفورز هموگلوبین برای هر ایرانی» اثبات کننده این ادعای من است که مدیران وزارت، پزشک محسوب نمی‌شوند. ابلاغ کننده، عنوان متخصص خون را یدک می‌کشد اما دستور فوق، اشراف او بر تست مذکور را زیر سوال برده و آشکار می‌سازد که به طیف نتایج آزمایشگاه، تسلط و توجه نداشته است.
یکی از کاربردهای رایج تست فوق، بررسی فرد مشکوک به تالاسمی مینور است تا افزایش «هموگلوبین آ دو» تایید شود. یک پزشک حاذق می‌داند که ابتلای توأمان به فقر آهن مانع رسیدن سطح فراکسیون «آ دو» به مقادیر بالا می‌شود. لذا آزمایشگاه توصیه می‌کند درمان آهن انجام شده و سپس آزمایش تکرار شود.
متداول است بیماران با پانل بررسی آنمی مراجعه کنند، پس وضعیت ذخیره آهن جزو درخواستها قرار دارد. اما برای تک درخواست الکتروفورز، بهتر است سطح فریتین دانسته باشد تا توصیه به تکرار کاهش یابد. روال این است بیمار توسط آزمایشگاه برای درمان فقر آهن به پزشک معالج سپرده شود. اگر آنمی بهبود یافت، مطلوب حاصل شده است و پزشک نیز می‌تواند از پیگیری صرفه نظر کند. اما در غیر این صورت الکتروفورز ««باید»» تکرار شود حتی اگر بیمه سلامت به این خاطر، کاسه گدایی بر فرق مبارک بکوبد.
