2022-06-17 09:00:20
لزوماً هم تلاش زياد براى رسيدن به كسى كه دوستش‌داری باعث نمیشه رسیدن برای تو دلچسب‌تر باشه.گاهی خسته میشی و بعد از نشستن به این فکر میکنی فایده‌ی این همه دوییدن چیه؟ گاهی فکر کردن به یک طرفه بودن این تلاش جوری به احساست غلبه میکنه که دستت رو میزنی به زانوهات و بلند میشی به درازای مسیری که دوییدی فکر میکنی‌و بعد همون راهی که اومدی رو کز میکنی و برمیگردی..
همیشه هم قرار نیست چیزی که راحت به دست نیاوردی دلت نخواد که راحت از دستش بدی، گاهی بعد از رسیدن انقدر خسته‌ای که توان نگه‌داشتن رو نداری و ترجیح میدی همه چی رو رها کنی..
وقتی بعد از اون همه دست‌وپا زدن و جنگیدن کسی نیست که روی زخم‌هات رو مرهم بذاره و دستی به سر و تن خستت بکشه دلت میخواد بیخیال تمام روز‌های رفته بشی..
دوست‌داشتن یک طرفه انقدر زمخته که نمی‌تونی نادیدش بگیری و یک‌جا چنان سیلی ازش می‌خوری که جای انگشتاش نه روی صورتت بلکه روی قلبت می‌مونه..
یک وقت‌هایی هرچقدر هم دوست‌داشته باشی نمی‌تونی با دوست‌نداشته شدن کنار بیای،ترجیح میدی آدمی که دوستش داری رو بذاری بری و پشت‌سرت رو هم نگاه نکنی..
همیشه باید یکی انتهای مسیری که میری با دست‌های باز منتظرت باشه...
#فرزانه_صدهزاری
108 viewsfarzaneh sadhezari, 06:00
A
