صفحه دوم معلوم نیست که فدراسیون های جهانی و قوانین بین ا | ورزش و جامعه
صفحه دوم
معلوم نیست که فدراسیون های جهانی و قوانین بین المللی را قبول داریم یا نداریم بر روی کاغذ قبول داریم و محصولات و اعتبارات آن را می خواهیم ولی فلسفه وجودی آن را قبول نداریم و به آن درست عمل نمی کنیم ، قوانین آن را براساس اشخاص در کشور اجرا می کنیم ...... شاید ریشه همه مسایل ما، وضعیت اندیشه ای ماست، مجمع الجزایری از افکار در سازمان و ساختار ورزش به صورت معلّق در فضا بدون آنکه نقطه مماسی با هم داشته باشند در مسیرهای خود خواسته حرکت می کنند. مسئولیت دست یابی به انسجام فکری با خودمان است. اگر با دانش و تخصص در ساختار ورزش به انسجام فکری نرسیم، هم چنان مانند سالهای گذشته در کیفیت ورزش چه در سطح قهرمانی و همگانی سینوسی سیر خواهیم کرد.
3- در ساختار مدیریت ورزش ایران گردش نخبگان وچرخش مدیریت متخصص نداریم ! ...
مهمترین مشکل در عدم توسعه ورزش در ایران عدم گردش نخبگان و جوانان نخبه در راس قدرت و مدیریت ورزش و فقدان سیستم و ساختار قانونگذاری و تصمیم گیری است ، در این 4 دهه حدود ۲۰ نفری هستند که همیشه تقریبا در مدیریت ها ثابت و هر هشت سال هم تعریف مان از سیستم ، عدالت ، آزادی و بخش خصوصی فقط بر روی کاغذ عوض می شود. پارتو معتقد است: «اگر در چرخش نخبگان اختلال به وجود آید، رژیم یا به دیوانسالاری فسیل شدهای تبدیل خواهد شد که از هرگونه ابتکار عاجز است یا به رژیم ضعیفی مرکب از حقوقدانان جنجالی و پُر گو تغییر شکل خواهد داد که از هرگونه عمل قدرتمندانه ناتوان است.» این اخطار و دهها اخطار دیگر از سوی اندیشمندان علوم سیاسی و اجتماعی به ما هشدار می‌دهد که اگر نخبگان نیز همچون آب سال‌ها در مکانی بمانند کم‌کم گندیده می‌شوند و بوی تهوع‌شان فضا را غیرقابل تحمل می‌کند. . مثلاً می‌بینیم که همه رؤسای جمهور و وزیران وابسته و مدیران ارشد در هر نهادی بلافاصله بعد از اتمام دوره‌شان دفتری می‌زنند و باز شروع می‌کنند به نقشه کشیدن برای بازگشت به قدرت. و این را ما در ورزش بخاطر همان رسانه ای بودن و تبلیغات سیاسی که چه در داخل و خارج مرزها دارد بیشتر مشاهده می کنیم،. حتی گاهی بعضی از نهاد‌ها با جمع کردن بازنشستگان در کنار یکدیگر مانع گردش افراد با استعداد می‌شوند. برای سالم‌سازی هر نظامی و سیستمی، حاکمیت در ورزش نه تنها نباید صاحب قدرت اقتصادی باشد، بلکه باید میانجی باشد، تمرکززدایی از مسوولیت‌ها، ایجاد توازن میان جریان ها و وجود رسانه های نقاد و مستقل در زمینه سالم سازی هر سیستمی نیاز است و بهترین روش مبارزه با فساد مالی در دنیا، آزادی رسانه‌هاست.
4- نبود ارتباطات بین المللی حرفه ای
اگر ما در حد ژاپن و برخی از کشورهای همسایه مثل قطر و ترکیه با جهان ارتباط داشتیم، تخصص را گرامی می‌داشتیم و به یک نفر، بیش از ده حکم اجرایی و غیرتخصصی نمی‌دادیم. اگر ارتباطات جدی بین‌المللی داشتیم، سریع مشکلات ورزش را در سطح بین الملل و فدراسیون های جهانی ، استاندارد کردن ورزشگاهها و .....دهها مورد را مجبور می‌شدیم حل و فصل کنیم. اگر ارتباطات وسیع بین‌المللی داشتیم، در باشگاهها و فدراسیون ها و تربیت مربیان از اساتید تا محققان صاحب سبک ورزشی در کشور خود استفاده می کردیم
اگر بین‌المللی بودیم، قبول نمی‌کردیم درصد قابل توجهی از مردم ایران ورزش همگانی نکنند . منظور از بین‌المللی‌شدن چیست؟ سه اصل است: رقابت، کیفیت و استاندارد. تصور نکنید که مقصود تعامل صرفاً با غرب است. یکی از بهترین مصادیق برای فهم بین‌المللی‌شدن ورزش، کشور کره جنوبی و ژاپن است .
نتیجه گیری : ورزش در هر کشوری اگربخواهد توسعه پیدا کند ، باید از دایره ابهام خارج شود و اول بتواند مشکلات مهم را شناسایی کند و در تصمیم گیریها و برنامه ریزی به سیستم وفادار بود و قائل شدن به فکر و تخصص، جلوگیری از یکسان سازی، ایجاد و فرآیند اجماع سازی، پذیرفتن تغییر، مسوولیت پذیری، تعاملات بین المللی از جمله راهکارهاست و باید به سمت تشکل و شبکه‌سازی حرکت کرده و از خودمحوری و خودخواهی‌ها خارج شویم. در متدلوژی علوم انسانی، کارآمدترین و دقیق‌ترین روش فهم یک پدیده، مقایسه آن با پدیده‌های مشابه است. شاید برای دستیابی به یک تحلیل علمی، سیستماتیک، واقع‌بینانه و منصفانه از مسایل ورزش کشور، مقایسه آن با شاخص‌های کشورهایی مانند ترکیه، ژاپن ، کره جنوبی، و...... مناسب‌ترین روش باشد. https://www.instagram.com/p/CWsb-g9NdOe4Kby-s8dp6WbbsEhSfVhpT_xeaQ0/?utm_medium=copy_link
