ورزش و جامعه

2022-06-21 19:03:18

تا زمانی که متون نخوانیم، به توافق و اجماع نرسیم، با هم تصمیم نگیریم، برای افراد توانا جا باز نکنیم و به اندیشه­ های گوناگون احترام نگذاریم، همچنان در ساختار ورزش در سعی و خطاها بقا خواهیم داشت.

باز نشر

https://www.instagram.com/p/CfEsNnwNHQyA1czr_vrmHTfd4XrKWvAUM5C9gc0/?igshid=YmMyMTA2M2Y= باز کردن / نظر دهید

2022-06-21 19:03:18 ورزش و ساختار دموکراتیک

در یک قرنِ گذشته، عمومِ فرآورده های مُدرنیته به کشورمنتقل شده است: , و یکی از آن پدیده مدرن ورزش بود که خیلی زود در بین ملت ها و دولتها طرفدار پیدا کرد .
بعضی از مبانی نظری مُدرنیته که در کنارِ وارداتِ گستردۀ فرآورده های آن، پشتِ مرزها ماندند عبارت اند از: آزادی رسانه، حقِ داشتنِ اندیشه های متفاوت ، نظامِ حزبی، گردشِ قدرت، تخصص گرایی، نقدِ ساختار، جامعۀ مدنی، به رسمیت شناختن افکارِ رقیب، مصلحتِ عامه و بوروکراسی .

فردی که در کشورهای جهان سوم، عرصۀ سیاست ، اقتصاد و ورزش راقدری تجربه می کند بلافاصله متوجه چند نکته می شود:
- سیستمی در کار نیست؛ آنچه در کار است "شبکه های مرید و مرادی" است.
-  اگر قرار است کاری پیش رود باید با منافع افراد بالا تطابق پیدا کند و نه با علم و برنامه و قاعده؛
- حفظِ وضعِ موجود مهمترین هدف است.
 حال این فرد بعد از درکِ این مسئله، اکثرا تصمیم می گیرند در ورزش ،سیاست و اقتصاد بمانَد. خوب از منافع آن استفاده کند و هر قدر که مرید بودن خود را به صد درصد نزدیک تر کند بیشتر استفاده می کند و در مسیرممکن است چند کارِ خوب هم انجام دهد. نه سوال می کند و نه در پی تغییر است، ریاست و وزارت برای او مترادف با زندگیِ بهتر(پول، سفر و شهرت) محسوب می شود. وقتی هم متوجهِ خطر می شود، صحنه را ترک می کند و با کمال خرسندی و توهم در رسانه ها بیان می کند مثلا من 40 سال در سیستم مدیریت این ورزش حضور دارم نمی داند این حرف یعنی اینکه تو جای یک فرد متخصص و نخبه را گرفته ای و 10 سال اضافه در یک جا ماندی و زندگی او را تباه کرده ای و او الان معلوم نیست در کدام کشور و یا کدام شهر راننده اسنپ است ....

مدرنیته، تجربۀ بشری است و صرفا به آلمان و انگلستان و غرب تعلق ندارد. هر فردی که در کرۀ زمین زندگی می کند، حداقل با فرآورده های مدرنیته آشناست. مهمترین دستاوردِ علمی و اجتماعی مدرنیته، سیستم سازی است و دموکراتیک شدن است .
حال با این اوضاع وقتی مشکلات روی هم انباشته می­شوند، بعضی به واژه و مفهوم دموکراسی متوسل می­شوند و تحقق آن را به عنوان راه ­حل مطرح می­کنند. اما آیا افراد می­دانند دموکراتیک شدن چه فرایندها، اصول و تمرین­های سختی در بر دارد؟ این افراد چقدر متون و ادبیات دموکراسی را خوانده­ اند و بر آنها مسلط هستند؟ تا چه میزان با تاریخ این کشورها با دقت و جزئیات آشنایی دارند؟

اگر خروج از قرون وسطی و تحولات جدی دوره رنسانس را حدود 1500 میلادی در نظر بگیریم، چه میزان متون و ادبیات در این 520 سال برای تحقق، تکامل و اصلاح دموکراسی تولید شده است؟ هزاران فیلسوف، اقتصاددان، جامعه شناس، عالم علم سیاست، روان شناس و دانشمند علوم در کنار هم و با اصلاح اندیشه­ های یکدیگر، متون نوشته­ اند و اثر گذاشته­ اند تا آنکه امروز، وزیر دانمارکی به عنوان یک قرارداد اجتماعی و بدون آنکه هزینه­ای بر بودجه عمومی کشور تحمیل کند، با دوچرخه به محل کار خود می­ رود ،متون امروزی هابرماسِ آلمانی، صورتِ آخِر چندین قرن نوشته و فکر از ژان بُدن تا ماکس وبر است.

در نهایت، دموکراسی نتیجه همکاری کسانی است که فکر می­ کنند، حال این فکر کردن برای ورزش باشد یا کارآفرینی؛ برای قانون پذیری باشد این حسِ اجتماعی و جزئی از جمع بودن و کار مثبت برای جمع کردن، مبنای روانی و فلسفی دموکراسی است. جمعی تصمیم گرفتن، با اکثریت تصمیم گرفتن، به فکر منافع و مصلحت عامه بودن و جلوگیری حقوقی از انحصار و عدم شفافیت، نتیجه­ چند قرن کار فکری است.
هرچند کتابخانه­ ها و دانشگاه­هایی که قرن­هاست به وجود آمده­ اند بنیان این زحمات فکری است . به نظر می­رسد حدود 5000 کتاب در پنج قرن اخیر به صورت تکمیل کننده یکدیگر در فلسفه، اقتصاد، سیاست، علم و جامعه شناسی نوشته شده است تا اینکه خانم مرکل صدر اعظم در زمان نخست وزیری خود در آلمان قبول کند هر تصمیم او باید با افکار عمومی در آلمان هماهنگ باشد و او خودش باید، خرید منزلش را انجام دهد.

دموکراسی قرص مُسکّن نیست، بلکه باور است: باوری که در اعماق وجودی انسان­ها ریشه دوانده است. دموکراسی صرفاً میزگرد، سخنرانی و راه­پیمایی نیست بلکه باورهای ناخودآگاهِ نخبگان سیاسی و فکری یک جامعه است که طی سال­ها و در یک نظام آموزشی مشترک، آنها را درونی کرده­ اند. اگر مجموعه­ حاکمیت یک کشور، متون مشترکی نخوانده باشند، به باورهای مشترک نیز دست نخواهند یافت.
دموکراسی را دست­کم گرفته­ ایم؛ کما اینکه در دوره های در این کشور که در ورزش و ساختارهای دیگر به راحتی صحبت از اتاق فکر  و خرد جمعی می کنیم ، ولی اصلا کسانی که این را مطرح می کنند معنی اولیه این اتاق فکر و خرد جمعی را نمی دانند و تبدیل به یک دورهمی  چندین نفر ه می شود که مثلا دارن تصمیم می گیرند بدون اینکه علمی و تخصص مشترکی بین آنها باشد و....
ادامه در صفحه دوم باز کردن / نظر دهید

2022-05-22 21:44:39 ناصر حجازي چهره اي متفاوت در فوتبال ايران

اعظم شیرویی

وقتی رد صلاحیت شد گفت من از اول هم می دانستم تایید صلاحیت نمی شوم فقط خواستم بگویم همانطور که جای ورزشی ها در سیاست نیست ، جای سیاستمداران هم نباید در ورزش باشد .!
به امید روزی که در ورزش سیاستمداران برای تبلیغات سیاسی و استفاده ابزاری دست از سر ورزش بردارند .

حجازي نقد داشت به اينكه از فوتبال استفاده ابزاري و نابخردانه می شود ، او فوتبال را به عنوان ميداني كه با ساير ميدان ها در ارتباط است مي ديد ضمن اينكه مي دانست در ميدان فوتبال بايستي فوتبالي ها مديريتش را به دست داشته باشند ، او مي دانست كه فوتبال ورزش است فوتبال صنعت است ، اقتصاد است سیاست است فرهنگ است و ... پس كساني كه فوتبال را ميداند بايد در فوتبال حرف و نظر دهند نه هر كسي از را رسید....

دوم خردادسالروز درگذشت اسطوره ملی ناصر حجازی
یادش گرامی باد
https://www.instagram.com/p/CPNclUkhRa1B_JOHx7RiBiSX9Wt2SHaUCE6YuA0/?utm_medium=copy_link باز کردن / نظر دهید

2022-05-15 16:33:01 الویت دادن منافع سیاسی کوتاه مدت به منافع بلند میان مدت و دراز مدت جامعه روش غلطی است که هر گروه و فردی این روش را انتخاب کند در نهایت بازنده است ،اینکه چرا یک پدیده منفی یا حتی مثبت به یک آسیب تبدیل می شود موضوعی پیچیده است. اگر دیدگاه پاسونز در زمینه کارکردگرایی را در نظر بگیریم، می‌توانیم کارکردهای ورزش را مورد بررسی قرار دهیم. در واقع، ورزش از جمله عواملی است که می‌تواند فرد را در دستیابی به اهداف خود، از راه‌های مقبول اجتماعی، یاری کند. این در حالی است که در بحثی که مرتون تحت عنوان "بی‌هنجاری" مطرح می‌کند، گفته می‌شود که اگر در جامعه انسان ها اهدافی داشته باشند ولی راه‌های رسیدن به هدف برای دستیابی به آنها تعیین نشده باشد، شرایطی فراهم می‌آید که افراد به راه دیگری کشیده شوند که آشوب، سنت‌گرایی و عزلت و کناره‌گیری از جمله نمونه‌هایی از این هستند...

معلوم نیست  که فدراسیون های جهانی و کمیته ملی المپیک و  قوانین بین المللی را قبول داریم یا نداریم بر روی کاغذ قبول داریم و محصولات و اعتبارات آن را می خواهیم ولی فلسفه وجودی آن را قبول نداریم و به آن درست عمل نمی کنیم ، قوانین آن را براساس اشخاص در کشور اجرا می کنیم .

اینکه گروهی بخواهیم سلیقه و شیوه های زندگی خود را به همه تحمیل کنیم، نه ممکن است و نه مفید . این امر در کوتاه مدت بی اثر است یعنی ، عملا سلیقه ها ادامه می یابند و حتی به صورت واکنشی کسانی که ممکن است به سلیقه ای گرایش نداشته باشند به دلیل ممنوعیت یافتن آن، بدان جذب می شوند. در دراز مدت نیز بدون شک این فشارها به بازگشت گسترده همه رفتارها و عقایدی بر می گردد که به صورت تصنعی و به صورت آمرانه لغو شده یا ممنوعیت یافته اند.
بیاییم و فکر کنیم که شاید راه حل هایی که به نظرمان فرهنگی و اجتماعی می آمده اند، اشتباه بوده اند. و به فکر راه حل های درست باشیم. نه اینکه یک اشتباه را با اشتباه بزرگتر جبران کنیم. اکثر جامعه شناسان معتقدند  که هرگز در طول تاریخی که ما می شناسیم، آسیب های اجتماعی با اقدامات آمرانه و سخت گیری ها ترمیم نشده اند و درست برعکس این اقدامات در دراز مدت به شدت بر آسیب ها افزوده اند.
https://www.instagram.com/p/CdlJiFfu5LOsg7pfZDDr2nKqbJFVAR0PUUksCY0/?igshid=YmMyMTA2M2Y= باز کردن / نظر دهید

2022-05-15 16:33:01 فرار نخبگان علمی ، تخصصی و دانشگاهی و امروز ورزشی ....

اعظم شیرویی

این رخدادها چطور رخ می دهد در ارتباط با سازمان ها عریض و طویل ورزش ایران باید بدانیم این ساحت ورزش در ایران براساس چه سازوکاری شکل گرفته  ،آیا کسی که مدیریت فدراسیون ها و ساختار ورزش را برعهده دارد بر اساس شایسته سالاری (آکادامیک و ورزشی )انتخاب شده یا بر اساس تبعیض و ساخت سیاسی و ایدئولوژیکی ؟ از حدود يك قرن پيش كه رشد و توسعه رشته هاي مختلف ورزشي در اقصي  نقاط جهان اتفاق افتاد، سياستمداران بنا به دلايل مختلف عرصه ورزش را براي نشان دادن قدرت خود انتخاب مي كنند. هر چند اصلي ترين هدف سياستمداران كسب و حفظ قدرت است ، متاسفانه سابقه نشان داده است كه نيت سياسيون در ورود به مديريت‌هاي ورزشي چيزي جز جلب توجه افكار عمومي نبوده است و آنان واقعا به قصد و هدف خدمت به ورزش، لباس ورزش را برتن نكرده‌اند. اما استثنائاتي هم وجود داشته است كه تعداد آنان به قدري كم مي باشد كه عملا در زمره فراموش شدگان قرار گرفته اند. در كشور ما نيز در يكي دو دهه اخير اين امر به يك قاعده و ايپدمي تبديل شده است و مختص به يك دوره يا دولت خاص نمي باشد . اين دخالت به ويژه در  برخی رشته های ورزشي يعني ازعوامل عقب ماندگي و در جا زدن ما در ساليان اخير است و فراری دادن برخی از مربیان و ورزشکاران شده است دقیقا مثل حوزه علم ما و رفتن افرادی مثل مرحوم مریم میرزااقاخانی......
ما ورزش و ورزشکار خود را همانگونه مدیریت می‌کنیم که سیاست، بهداشت، اقتصاد و خانواده خودمان را مدیریت می‌کنیم.

دورکیم نظریه پرداز جامعه شناسی معتقد است در صورت بندی جوامع ما دو نوع مفهوم داریم جامعه ارگانیک (مدرن )و جامعه مکانیک (سنتی )در جامعه سنتی ورزش وجود داشته برای بازی و سرگرمی ولی آن چیزی که در دنیای ارگانیک (مدرن )مطرح هست ورزش یک حرفه یا شغل شده و در گذاری که از جامعه سنتی به مدرن وجود دارد شبکه های سنتی (خون ، نسب ، هم طایفه بودن ، هم دین و ...)از هم گسسته شده و اتفاقی که در جامعه مدرن می افتد این است که انسان ها به مثابه حرفه خود ارتباط جدید برقرار می کنند و یک حیثیت ، شان اجتماعی پیدا می کنند و جامعه مدرن برای ورزش مثل پزشک، وکیل و وزیر برای ورزشکار خود یک منزلت و جایگاه اجتماعی ، فرهنگی واقتصادی قائل است ولی ما می بینیم یک ورزشکار برای رسیدن به جایگاه خودش در جامعه مدرن  بدبختی می کشد و آن سرمایه های اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی را ندارد مخصوصا درورزشهای غیر فوتبال و والیبال و ورزش زنان چرا ؟چون ما فهم بنیادین از ورزش و ورزشکار به عنوان یک تیپ و الگوی انسان جدید نداریم ،ما اگر ورزش و ورزشکار خود را در ساختار دنیای مدرن نفهمیم با وضعیت بسیار چالش برانگیز و خطرناک مواجهه می شویم که تقریبا الان هم با آن مواجهه هستیم ، و دلایل مختلف برای اینکار وجود دارد یکی از مهترین آن که به آن خیلی مختصر اشاره می کنم آموزش  و پرورش است (وقتی مدارس ما که اولین مواجهه انسان مدرن  با جامعه هست در آنجا ورزش بصورت تزئینی وجود دارد و یک قوه اجتماعی نیست باید هم منتظر چنین مسائلی باشیم.

سی رایت میلز معتقد است وقتی یک فرد کاری را انجام می دهد که به نظر نرمال نمی رسد باید با دید روانشناسی مطالعه کرد ولی وقتی تعداد زیادی اینکار را انجام می دهند و ادامه دار می شود باید از دید اجتماعی مطاللعه شود مثلا در دهه 70 یا 60 در سال شاید یک نفر از ایران می رفت و اینجا ما می اییم از لحاظ روانشناسی مطالعه می کنیم ولی در دو دهه اخیر ما با یک پدیده جمعی مواجه شدیم اینجا دیگر یک فرد نیست اینجا مشکل فردی نیست مشکل اجتماعی است ما باید مشکل اجتماعی را در ساخت جامعه جستجو کنیم از متخصصین اجتماعی کمک بگیریم البته اگر به آنها اعتقاد داریم . در سال های اخیر کمتر دیده شده است که به نظر منتقدان توجه شود و برعکس کسانی که صرفا تعریف و تمجید می کنند و ادعای دروغین امکان درمان دردها و بیماری ها را با ابزارهای آمرانه یا ساده لوحانه مطرح می کنند، بیشترین میدان را داشته اند.

وقتی عرف جامعه تغییر کرد قانون معنایی ندارد، اصرار بر اجرای آن در حالی که همه می دانند غیر قابل اجرا است، هم هزینه بیهوده کردن است و هم سایر قوانین را ضعیف می کند.
بسیاری از مواردی که امروزه در کشور ما به مساله تبدیل شده و تنش ایجاد میکند به ضوابطی مربوط می شود که تغییر یافته اند و کارایی لازم را  در دنیای مدرن ندارند ،  لذا مبارزه آمرانه با آسیب های اجتماعی مثل مبارزه با عفونت ها با آنتی بیوتیک است که در کوتاه مدت جواب می دهد نه در بلند مدت.
ادامه در صفحه دوم باز کردن / نظر دهید

2022-04-11 20:22:22 کتاب فوتبال و استعمار

فصل اول؛
فوتبال و روایت موقعیتی استعماری

─┅━━━┅─
@bejani_ir باز کردن / نظر دهید

2022-03-17 09:59:41 در میانه زمین دو تیم هم نشان می‌دهد نسبت به یکدیگر  تقریبا در یک سطح هستند ، در مورد دروازه بان ها هم چون هر دو تیم در دفاع های وسط دچار تغییرات مهم شدند این باعث شده تا گلرها هم دچار مشکلاتی شوند که در این بین گلر پرسپولیس بیشتر متزلزل نشان داده است.
دراین دربی هر دو تیم می‌خواهند به گل برسند و شرایط خوبی دارند. و هر دو تیم بازیکنان تهاجمی خوبی دارند .شرایط دو تیم به‌گونه‌ای است که با توجه به رویارویی خط حمله آماده آنها مقابل خط دفاعی ضعیف تیم مقابل می شود پیش بینی گل را در این دربی داشت .
نکته پایانی : ورزش هر جامعه بازتابی از ساختار کوچک شده آن جامعه  است. بر این مبنا، شهرآورد عرصه ­ای برای بازتولید و بازنمایی مفاهیم و معناهای فرهنگی و اجتماعی است و فضای حاکم بر آن برساخته­ای اجتماعی و فرهنگی در نظر گرفته می­شود که عامل­های سازنده­ آن را باید در ساختار کلان جامعه جستجو کرد.
با آرزوی بازی زیبا چه از لحاظ فنی و اخلاقی تا در این دوران سخت همه دوست داران فوتبال برای 90 دقیقه لذت ببرند.

https://www.instagram.com/p/CbMhqmDOWqIPL7MrSgA1cDapiaZgN0t12vLoSA0/?utm_medium=copy_link باز کردن / نظر دهید

2022-03-17 09:59:41 � داربی یا شهرآورد...

(تحلیل مختصر فنی درباره دو تیم)
 
اعظم شیرویی
دیدار استقلال و پرسپولیس تقریبا برای همه مردم از هر قشر و هر سنی مهم است. این مسابقه سراسر هیجان است و اگر فرهنگ لذت بردن از فوتبال را بلد شویم می‌توانیم از این 90 دقیقه بازی دو تیم بی‌نهایت استفاده کنیم و هنجارهای زیبایی را در ورزشگاه و حتی جامعه به نمایش بگذاریم ،این مسابقه بدون شک حساس‌ترین مسابقه باشگاهی قاره آسیاست. حداقل در خاورمیانه هیچ مسابقه باشگاهی نیست که میلیو‌ن‌ها نفر بیننده تلویزیونی داشته باشد و 100 هزار نفر هم به ورزشگاه بکشاند .
ورزش در دنیای معاصر، به فراگیرترین عاملِ اشتراکِ فرهنگ­ هایِ گوناگون، تبدیل شده و توانسته ­است همه­ مرزهای (زبان، رنگ، ملیت، دین، سرزمین، قومیت، نژاد و طبقه) را که عامل تفکیک میان فرهنگ­ها در نظر گرفته می­ شوند، در نوردد. در این میان، ورزش فوتبال به دلایل مختلف که نیاز به بحثی مفصل و جداگانه دارد، بیش از سایر ورزش­ها مورد توجه قرار گرفته ­است. اهمیت مسابقه ­های فوتبال موسوم به دربی در کشورهای مختلف به اندازه­ای است که نه تنها توجه ورزش دوستان رشته­ فوتبال را جلب می کند بلکه در نزد طرفداران تیم­ ها و باشگاه­ ها، پیروزی در این مسابقه، گاه کمتر از قهرمانی در لیگ نیست.
شاید پیدا کردن کسی که نخستین بار واژه 'دربی' یا 'داربی' را به ادبیات رسانه‌های فوتبالی وارد کرد دشوار باشد، اما هر که بود خیلی زود موفق شد و واژه مد نظرش را جا انداخت تا جایی که معادل فارسی آن (شهرآورد) رونقی نگرفت و فقط در بخش‌های خبری صداو سیما استفاده شده و می‌شود. حقيقت آن است كه اگر از مردم انگلستان در اين باره جويا شويد، آنها نيز نمي توانند پاسخ درستي را به شما بدهند، زيرا بسياري از كلمات هستند كه ممكن است در زندگي روزمره آن را به كار ببريد درصورتي كه اگر شخصي از شما بپرسد اين واژه از كجا به وجود آمده، جوابي براي آن فرد نداشته باشيم.آنچه مسلم است، بسياري از انگليسي ها پيدايش داربي را مربوط به پيدايش مسابقات اسب دواني در منطقه «داربي شاير» كه توسط ، ارل آو داربي (همان ادوارد اسميت استنلي دوازدهمين دوك داربي) به وجود آمد، مي دانند.

آنچه كه در معناي كلي داربي بايد گفته شود، «برگزاري مسابقه بين دو تيم رقيب». حال مي خواهد آن دو تيم در يك شهر باشند، يا در دو منطقه مختلف از يك كشور.

داربي ها از لحاظ محتوا شكل هاي گوناگوني دارند. گاه مسايل مذهبي در اين امر دخيل هستند مثل داربي شهر گلاسكو اسكاتلند كه جزو مشهورترين هاي جهان در اين زمينه است. (هواداران سلتيك كاتوليك و هواداران رنجرز پروتستان هستند!) يا گاه مسايل تاريخي و قومي باعث به وجود آمدن آن مي شود مانند ال كلاسيكوي اسپانيا. (ماجراي ژنرال فرانكو و تنفر مردم كاتالان از پايتخت نشينان  ( بعضي اوقات كري هايي كه بين يك طبقه خاص از اجتماع به وقوع مي پيوندد باعث حساسيت يك بازي مي شود، مانند طبقه كارگران آلمان در منطقه رودخانه «روئر» و داربي مشهور بين بوروسيا دورتموند و شالكه صفر چهار كه به داربي «رودخانه» نيز شهرت دارد و يا فاصله طبقاتي كه بين مردم وجود دارد باعث تماشايي شدن يك بازي مي شود مانند داربي شهر ميلان كه هواداران آث از طبقه كارگر هستند و هواداران اينتر از طبقه اشراف به شمار مي روند.

تحلیل فنی درباره سرخابی ها
 
هر بازی که در این سطح برگزار می‌شود، الگویی استاندارد دارد که باید تحلیل کیفی( تاکتیکی، تکنیکی و روحی-روانی )در مورد سرخابی‌ها داشته باشیم. شرایط تیم استقلال از انسجام خوبی برخوردار بوده و نتایج بازی‌ها نشان می‌دهد نوسانات بسیار کمی داشته است.
اگر بخواهیم بازیهای این دو تیم را تحلیل کنیم استقلال تیمی است که توانسته نتایج خوبی کسب کند و چون باخت نداشته ،جنبه روحی-روانی مثبتی دارد و از انسجام خوبی برخوردار است. در مقابل، پرسپولیس و نتایج بازی‌ها گویای نوسان در طول فصل است. وضعیت این تیم روند یکنواختی را داشته و البته مثبت بوده ولی در مقایسه با کسب امتیازاستقلال بهتر عمل کرده است .حوادثی که در سیستم این دو تیم اتفاق افتاده نشان می‌دهد پرسپولیس در هسته مرکزی دفاع تیمی پس از جدایی شجاع خلیل‌زاده، محمدحسین کنعانی‌زادگان و احمد نوراللهی کمی دچار مشکل شده و استقلال هم اخیراً با رفتن سیاوش یزدانی و محمدحسین مرادمند دچار چالش وتغییرتی شدند، برای پر کردن جای خالی این دو نفردر استقلال روزبه چشمی یک خط عقب‌تر آمد و با رفتن این هافبک دفاعی، استقلال در سه منطقه زمین دچار خلأ شده. و این موارد نشان می دهد که هر دو تیم در خط دفاع دارای مشکلاتی هستند و یکی از راه حل ها در این زمینه شاید استفاده از سیستم سه دفاع مرکزی باشد. باز کردن / نظر دهید

2022-03-08 20:11:29 صفحه دوم

ما واقعا در حرف داریم از کدام روش استفاده می کنیم آیا اصلا استفاده می کنیم ؟در واقع تربیت ورزشکار و ایجاد رشته های ورزشی باید به عنوان امری نهادینه و هدفمند در جامعه ما صورت گیرد نه اینکه ما تحت فشار و اجبار فدراسیون های بین المللی به این کار اقدام کنیم.
اصلاح ساختاری ورزش و توجه به استراتژی های مشارکتی باعث ارتقای تساوی جنسیتی شده و اجتماعات محروم را قادر به درک پتانسیل های انسانی خود در ورزش می نماید.
باید به موفقیت های ورزشی مرکزیت فرهنگی دهیم ، زمانی می توانیم نیروهای استیلا را به خوبی ببینیم که نخست بسترهای فرهنگی آن را ایجاد کرده باشیم ، زمینه ای که به موجب آن می توان حضور را جایگزین کسب موفقیت نمود ، زمینه ای که به گروههای منزوی به ویژه زنان این امکان را می دهد که تفوق جسمی بیشتری را در ورزش تجربه نمایند.

https://www.instagram.com/p/Ca2WBfrN8X2KJUI7vmYr9tJfVu4nNR9wVu7uCA0/?utm_medium=copy_link باز کردن / نظر دهید

2022-03-08 20:11:29 به مناسبت 8 مارس روز جهانی زن

جنسیت و ورزش ، رویارویی سنت و عقل در میدان ورزش

اعظم شیرویی

مدرنيته پيش از آن كه به يك دوره زماني متمايز اشاره داشته باشد ،به شكل هاي جديد تجربه ، روش جديد زندگي ، شكل هاي جديد توليد و مصرف ، جنبش هاي سياسي جديد و فرهنگ نوگراي جديد اشاره دارد .
مدرنيته همه ي باورها ،روابط و سيستم هاي اقتدار پيشين را برانداخت ، جامعه ديگر ساكن و ثابت نبود ، بلكه دايم در حال تغيير بود و زندگي شتاب گرفت .
از نظر ماركس ، مدرنيته بهره كشي ، اشفتگي ، و بيگانگي را براي انسان به همراه داشت ، وبر مي گويد : مدرنيته جامعه را عقلاني و آدم را در "قفس اهنين " انداخت ، از نظر دوركيم مدرنيته جامعه را به شكل گسترده اي بي هنجار كرد ، زيمل مي گويد مدرنيته فرهنگ عيني را بر فرهنگ ذهني مسلط كرد ، و ...در حالي كه همه ي نظريه پردازن كلاسيك جامعه شناسي در رابطه با مدرنيته بر سر دو راهي قرار داشتند ، با اين حال درك كرده بودند ك ديگر راه برگشتي به جهان پيشامدرن وجود ندارد .
تحول دوره های تاریخی، همواره با پیشرفت در آزادی زنان می تواند مشخص گردد، چرا که در اینجا، یعنی در رابطه زن و مرد است که رابطه ضعیف از همه جا آشکارتر است ، آزادی زنان معیار سنجش آزادی جامعه است.
ورزش زنان در الویت نیست این را همه می دانند؟! و حرف زدن درباره حقوق بانوان گفتمان مایوس کننده است ، ما درباره حقوق بدیهی خود چانه زنی می کنیم ما مجبوریم بر سر بدیهیات مناظره کنیم و این خود کار سختی است .
ورزش مدرن از دیرباز زمینه فرهنگی مهمی جهت ایجاد و بازتولید هویت های مردانه و پرجاذبه تک جنسیتی بوده است و موسسات ورزشی چه در سطح حرفه ای و آماتور هنوز نسبت به حضور کامل زنان با محدودیتهای رسمی و غیر رسمی عمل می کنند. تخاصم در ورزش زنان کهنه, ریشه دار و ناتمام بوده و به منطقه جغرافیایی خاصی اعم از کشورهای پیشرفته و جهان سوم مربوط و محدود نیست. در فاصله بین دو جنگ سرد و با گسترش فرهنگ آمریکایی مصرف عمومی و به تبع آن اهمیت جوانی و شادابی و زیبایی جسمی، زنان نقش های پرتکاپویی یافتند ، در عین حال نقش حیاتی زنان در دوران جنگ همچنان در حافظه ها باقی ماند ، خود مختاری سیاسی زنان موجب افزایش خلاقیت آنان گشت تا جایی که توانستند باشگاهها و اتحادیه های ورزشی مجزایی به خصوص در انگلستان و ایالات متحده داشته باشند ، و حضور زنان بعد از جنگ سرد و پس از آن افزایش یافت .
جرنیفر هارگریوز : به بیان 3 استراتژی سیاسی زنان در ورزش می پردازد :
روش اول ، روش باهم گزینی است در این روش زنان پا به پای مردان در حیطه های ورزش مردانه تلاش می کنند و بیشتر نقش هایی را که توسط مردان خلق و کنترل شده است را به دست می گیرند و فمنیست های لیبرال از این روش حمایت می کنند و این روش ادعای محافطه کاران مبنی بر اینکه تفاوت های بیولوژیکی و یا ارزش های جنسیتی سنتی مانع حضور ورزش زنان می شود را رد می کند.
دومین روش ، روش جدایی طلبی است این روش مستلزم تحقق استعداد و ظرفیت زنان با سازماندهی مسابقات یا انجمن های ورزشی به صورت کاملا مستقل از مردان شکل می گیرد و فمنیست های رادیکال از روش جدایی طلبی حمایت کرده و حضور ورزشی زنان و در عین حال خصوصیات عاطفی را در ورزش رواج می دهند خصوصیاتی که ارزشهای مردانه در آن جایی ندارد .
روش سوم روش همکاری مابین زن و مرد است این روش به خلق مدل های ورزشی نوین کمک می کند مدل هایی که تفاوت های جنسیتی را نفی می کند و فمنیست های سوسیالیست طرفدار روش همکاری هستند ، روش همکاری تجانس تخاصمات اجتماعی مثلا نژاد و تمایلات جنسیتی را به رسمیت می شناسد و به سمت شیوه های آزادی بخش متمایل است ،این فلسفه بر این ادعاست که مردان ذاتا ظالم نیستند اما از لحاظ اجتماعی نقش ها و کنش های ظالمانه را پذیرفته و اجرا می کنند که هم به خود مردان و زنان لطمه می زند ، در روش همکاری فمنیست ها باید پیش از توسعه الگوهای اصلاح شده افراطی به کشف تجارب ممکن ورزشی و مفاهیم آن برای زنان بپردازند ، هارگریدزمدافع روش همکای بود . با این انگیزه ها این سه روش در طبقه بندیهای کاملا مجزایی قرار می گیرد اما از نظر زنان همه آنها از تخاصمات ورزشی ویژه ای نشات می گیرد ، شواهد نشان می دهد که روش همکاری نسبت به دیگر روش ها از حیث نظری و عملی کاملتر است . و اکثر کشورهای پیشرفته در توسعه ورزش زنان از این روش حمایت و عملی می کنند و تا حدی از ناعدالتی های اولیه ورزش زنان کاسته اند .
ما هم باید از این روش الگو بگیریم و ابتدا نیازهای اولیه و مسئله اولیه ورزش زنان را حل کنیم واینکه هیچ ورزشکاری و هیچ رشته ای در ورزش زنان بخاطر و جود فشارهای فدراسیون های بین اللملی ایجاد نشود .

ادامه در صفحه دوم باز کردن / نظر دهید