فرار نخبگان علمی ، تخصصی و دانشگاهی و امروز ورزشی .... اعظم | ورزش و جامعه

فرار نخبگان علمی ، تخصصی و دانشگاهی و امروز ورزشی ....

اعظم شیرویی

این رخدادها چطور رخ می دهد در ارتباط با سازمان ها عریض و طویل ورزش ایران باید بدانیم این ساحت ورزش در ایران براساس چه سازوکاری شکل گرفته  ،آیا کسی که مدیریت فدراسیون ها و ساختار ورزش را برعهده دارد بر اساس شایسته سالاری (آکادامیک و ورزشی )انتخاب شده یا بر اساس تبعیض و ساخت سیاسی و ایدئولوژیکی ؟ از حدود يك قرن پيش كه رشد و توسعه رشته هاي مختلف ورزشي در اقصي  نقاط جهان اتفاق افتاد، سياستمداران بنا به دلايل مختلف عرصه ورزش را براي نشان دادن قدرت خود انتخاب مي كنند. هر چند اصلي ترين هدف سياستمداران كسب و حفظ قدرت است ، متاسفانه سابقه نشان داده است كه نيت سياسيون در ورود به مديريت‌هاي ورزشي چيزي جز جلب توجه افكار عمومي نبوده است و آنان واقعا به قصد و هدف خدمت به ورزش، لباس ورزش را برتن نكرده‌اند. اما استثنائاتي هم وجود داشته است كه تعداد آنان به قدري كم مي باشد كه عملا در زمره فراموش شدگان قرار گرفته اند. در كشور ما نيز در يكي دو دهه اخير اين امر به يك قاعده و ايپدمي تبديل شده است و مختص به يك دوره يا دولت خاص نمي باشد . اين دخالت به ويژه در  برخی رشته های ورزشي يعني ازعوامل عقب ماندگي و در جا زدن ما در ساليان اخير است و فراری دادن برخی از مربیان و ورزشکاران شده است دقیقا مثل حوزه علم ما و رفتن افرادی مثل مرحوم مریم میرزااقاخانی......
ما ورزش و ورزشکار خود را همانگونه مدیریت می‌کنیم که سیاست، بهداشت، اقتصاد و خانواده خودمان را مدیریت می‌کنیم.

دورکیم نظریه پرداز جامعه شناسی معتقد است در صورت بندی جوامع ما دو نوع مفهوم داریم جامعه ارگانیک (مدرن )و جامعه مکانیک (سنتی )در جامعه سنتی ورزش وجود داشته برای بازی و سرگرمی ولی آن چیزی که در دنیای ارگانیک (مدرن )مطرح هست ورزش یک حرفه یا شغل شده و در گذاری که از جامعه سنتی به مدرن وجود دارد شبکه های سنتی (خون ، نسب ، هم طایفه بودن ، هم دین و ...)از هم گسسته شده و اتفاقی که در جامعه مدرن می افتد این است که انسان ها به مثابه حرفه خود ارتباط جدید برقرار می کنند و یک حیثیت ، شان اجتماعی پیدا می کنند و جامعه مدرن برای ورزش مثل پزشک، وکیل و وزیر برای ورزشکار خود یک منزلت و جایگاه اجتماعی ، فرهنگی واقتصادی قائل است ولی ما می بینیم یک ورزشکار برای رسیدن به جایگاه خودش در جامعه مدرن  بدبختی می کشد و آن سرمایه های اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی را ندارد مخصوصا درورزشهای غیر فوتبال و والیبال و ورزش زنان چرا ؟چون ما فهم بنیادین از ورزش و ورزشکار به عنوان یک تیپ و الگوی انسان جدید نداریم ،ما اگر ورزش و ورزشکار خود را در ساختار دنیای مدرن نفهمیم با وضعیت بسیار چالش برانگیز و خطرناک مواجهه می شویم که تقریبا الان هم با آن مواجهه هستیم ، و دلایل مختلف برای اینکار وجود دارد یکی از مهترین آن که به آن خیلی مختصر اشاره می کنم آموزش  و پرورش است (وقتی مدارس ما که اولین مواجهه انسان مدرن  با جامعه هست در آنجا ورزش بصورت تزئینی وجود دارد و یک قوه اجتماعی نیست باید هم منتظر چنین مسائلی باشیم.

سی رایت میلز معتقد است وقتی یک فرد کاری را انجام می دهد که به نظر نرمال نمی رسد باید با دید روانشناسی مطالعه کرد ولی وقتی تعداد زیادی اینکار را انجام می دهند و ادامه دار می شود باید از دید اجتماعی مطاللعه شود مثلا در دهه 70 یا 60 در سال شاید یک نفر از ایران می رفت و اینجا ما می اییم از لحاظ روانشناسی مطالعه می کنیم ولی در دو دهه اخیر ما با یک پدیده جمعی مواجه شدیم اینجا دیگر یک فرد نیست اینجا مشکل فردی نیست مشکل اجتماعی است ما باید مشکل اجتماعی را در ساخت جامعه جستجو کنیم از متخصصین اجتماعی کمک بگیریم البته اگر به آنها اعتقاد داریم . در سال های اخیر کمتر دیده شده است که به نظر منتقدان توجه شود و برعکس کسانی که صرفا تعریف و تمجید می کنند و ادعای دروغین امکان درمان دردها و بیماری ها را با ابزارهای آمرانه یا ساده لوحانه مطرح می کنند، بیشترین میدان را داشته اند.

وقتی عرف جامعه تغییر کرد قانون معنایی ندارد، اصرار بر اجرای آن در حالی که همه می دانند غیر قابل اجرا است، هم هزینه بیهوده کردن است و هم سایر قوانین را ضعیف می کند.
بسیاری از مواردی که امروزه در کشور ما به مساله تبدیل شده و تنش ایجاد میکند به ضوابطی مربوط می شود که تغییر یافته اند و کارایی لازم را  در دنیای مدرن ندارند ،  لذا مبارزه آمرانه با آسیب های اجتماعی مثل مبارزه با عفونت ها با آنتی بیوتیک است که در کوتاه مدت جواب می دهد نه در بلند مدت.
ادامه در صفحه دوم