ظرفیت‌سازی کنید امیر ترکاشوند، ۱۴۰۲/۰۴/۲۱ @baznegari اگر به | کانال بازنگری
ظرفیت‌سازی کنید
امیر ترکاشوند، ۱۴۰۲/۰۴/۲۱ @baznegari
اگر به فقهای قدیم (و همچنان موجود) باشد آنان حتی از بیرون رفتن زنان از خانه و آفتابی شدن‌شان در سطح شهر ناخشنودند و در همین راستا به شوهران اجازه داده‌اند که وقتی صبح به سرِ کار می‌روند در را به روی همسرشان قفل کنند و این کار را دارای ثواب و اجر اخروی می‌دانند (استحباب/تحصین المرأة فی البیت ...) این عبارات آنقدر سخیف است که منِ ناقل بابت نقل آن از تمام زنان کشورمان پوزش می‌خواهم و در نقض این‌گونه فتواها و مخالفتش با قرآن، به خوانندگان کانال بازنگری مژده می‌دهم که این کتاب آسمانی، مجوز حبس در خانه را فقط سزای زنانی که مرتکب فحشا و خطای جنسی و آلودگی شده‌اند می‌داند (این کجا و آن کجا). فقه سنتی و قدیم، مقلدان خود را چنان بار می‌آورد که دل‌شان با دیدن اندک‌چیزی بلرزد و تهییج شود چرا که از پیروان خود خواسته‌اند اساسا نباید به زنان نگریست! و در همین رابطه کار تا جایی پیش رفته که مرجع المراجعِ فقهای سنتی (صاحب عروة الوثقی) در برابر پرسشی، پاسخی می‌دهد که نابودیِ هر چه جنبه و ظرفیت است؛ دقت کنید:
«هرگاه از دور [یک چیزِ] سیاهی ببیند و نتواند تمیز دهد مرد است یا زن؟ یا آن‌چه پیداست کدام عضو اوست؟ بلکه اگر نتواند تمیز دهد که انسان است یا حیوان یا جماد؟ آیا نظر به آن جایز است یا نه؟ احوط اجتناب است -غایةالقصوی فی ترجمة العروة الوثقی ج۲ ص ۲۷۹ مسأله ۵۲-» (مسألة: هل المحرم من النظر ما يكون على وجه يتمكن من التميز بين الرجل والمرأة وأنه العضو الفلاني أو غيره أو مطلقه ؟ فلو رأى الأجنبية من بعيد بحيث لا يمكنه تمييزها وتمييز أعضائها أو لا يمكنه تمييز كونها رجلا أو امرأة بل أو لا يمكنه تمييز كونها إنسانا أو حيوانا أو جمادا هل هو حرام أو لا ؟ وجهان ، الأحوط الحرمة -العروة الوثقى ج۵ ص ۴۹۵-). این عبارات نیز چنان ناامیدکننده است که باز منِ ناقل از بابت نقل آن از تمام مردان کشورمان پوزش می‌خواهم و در نقض این فتواها به خوانندگان مژده می‌دهم آن‌چه در نگاه کردن، مورد نهی قرآن (و روایات سازگار) قرار گرفته نگاه دوختن به دامنِ برهنه‌ی دیگران (و نیز البته نگاه بد و شیطانی و شهوانی) است و نه مواجهات عادی و لازمهِ زندگی اجتماعی!
اگر به فقه قدیم باشد در این صورت نه تنها باید میان زنان و جامعه دیوار کشید بلکه زن نباید درس بخواند نباید جز با محرم راهی شود نباید بی‌اذن شوهر حتی به منزل نزدیکانش رود، ... ؛ نیز باید در ۹ سالگی شوهر کند و تند تند بچه بزاید و...
قرارمان در حکومت دینی، اعتنا به فقه مرسومِ قدیم و این احکام ارتجاعی نبود چه اگر چنین بود نظام دینی پس از استقرار، بستر حضور زنان و دختران در فعالیت‌های اجتماعی را باز نمی‌کرد که شاهد پیشی گرفتن دختران از پسران در تصاحب کرسی‌های دانشجویی، افزایش خیره‌کنندهِ اشتغال زنان، فعال شدن زنان اندرونی‌نشین و ... باشیم.
حال که این گام بزرگ با روی‌گردانی از احکام فقه سنتی، در حق زنان برداشته شده و زنان به حقوق نادیده گرفته شده‌ی تاریخی‌شان تا حدود زیادی نزدیک شده‌اند، اینک نوبت آن است که با همان دست‌فرمونِ انقلابی، به تقویت جنبه و ظرفیت جنسی مردان و بسترسازی آن توسط حکومت دینی کمک کرد و از احکام و اندرزهای بی‌جنبه‌ساز و ظرفیت‌سوزِ فقه قدیم/سنتی فاصله گرفت (چنان‌که با تحصیلات عالی و اشتغال زنان عملا به این سمت حرکت شده و می‌شود).
باید کمی به انواع بی‌حجابی (: رفع پرده‌نشینی، رفع پوشیه و روبنده، رفع چادر، رفع روسری و حتی بالاتر) عادت کرد تا دل به اندک‌چیزی نلرزد. باید اجازه داد تا جامعه عادت کند و مواجهات عادی شود. اگر چشم‌ها عادت کنند اخلاق جامعه بهتر خواهد شد چنان‌که در این سال‌ها و به ویژه از عرف نوظهورِ پس از اعتراض انسانی به حادثه جانگداز مهسا بهتر گردیده است.
بستر توسعه ایران از همین عادی شدن آغاز می‌شود.
حکومت دینی باید خود را در این عادی‌سازی سهیم کند (و آن را مدیریت نماید) و نه رقیبش شود چنان‌که در آغاز کار پرچمدار گسترش حضور اجتماعی زنانِ سنتی شد.
ظرفیت‌یابی افتخار دارد و نه بی‌ظرفیتی و بی‌جنبه‌گی
https://t.me/baznegari/1112
یاداشت مشابهِ چند سال پیش با عنوانِ "تقواسازی یا بی‌ظرفیت‌سازی!؟" (: اینجا)
