بگذارید کودک قاشقش رو خودش برداره و غذا بخوره، لباسش رو خودش بپوشه، سرما و گرما رو متوجه بشه، گرسنگیش رو تشخیص بده و به زور بهش غذا ندین.
مانع مسیر کشف کردن و رشد کودکان نباشیم!
با ترسهای خود کودک را متوقف نکنیم!
یکی از عوامل اغلب اختلالات هیجانی و خلقی، نادیده گرفتن کشف و اظهارات کودک و تغییر نظر اوست: سردت نیست، نمی‌شه خرابش می‌کنی، الان باید غذا بخوری، بپوش سرما می‌خوری و…
وقتی کودک در حال کشف و یادگیری جهانه اما شما پاسخ دیگری رو بهش القا می‌کنید، او می‌آموزد که کشفیات خودش بی اعتباره چون والد در ذهن کودک همواره قدرت بالاتری داره و می‌تونه تفکر، استدلال، منطق و هیجان کودک رو تغییر بده.
کودکان توانایی کشف جهان رو دارند، به آنها اعتماد کنید. یک والد کافی، والدی نیست که مدام به کودک بچسبه و تا اون دهن باز کنه نیازش رو برطرف کنه.
قدرت کشف جهان رو با نزدیکی بیش از حد به کودک، برایش خراب نکنیم.
اگر کودکی در فاصله مشخص و امن از والد قرار بگیره، هرگاه که «نتوانست» خودش اطلاع می‌ده و می‌تونید بهش کمک کنید. اگر کودک شما زیادی بهتون می‌چسبه و کمک می‌خواد، شما باید روی ترسهای جدایی خودتون کار کنید.
@behravaan
