باید همواره به یاد داشت که متونِ ادبیِ گذشته، در جهانی دیگر | برکه‌ی کهن
باید همواره به یاد داشت که متونِ ادبیِ گذشته، در جهانی دیگر و در موقعیتی کاملا متفاوت پدید آمده‌اند؛ نمی‌توان و نباید همه‌ی پسندها و خواست‌ها و بایستگی‌های جهانِ امروز را از ادبیاتِ گذشته انتظار داشت.
هر متنی، محصولِ فرهنگیِ شرایطِ تاریخیِ زمانه‌ی خود است، اما در لابه‌لای متونِ ارزشمندِ گذشته، پیام‌های گوناگونِ انسانی و آموزه‌های فراوانِ معرفتی وجود دارد که برآمده از جان‌های زلال و روح‌های بزرگ است؛ پیام‌هایی که خصلتِ همه‌مکانی و همه‌زمانی دارند و برای بسیاری از مخاطبانِ امروزی نیز راه‌هایی از رهایی را نشان می‌دهند.
«بیدل و افسونِ حیرت / دکتر کاووس حسن‌لی / صفحه‌ی ۱۴»
قابلِ توجه افرادِ ناآگاه که فردوسی را فاشیست می‌نامند و سعدی و بیدل را زن‌ستیز و اندیشه‌های گذشته‌ی ما را کهنه و بی‌کاربرد می‌دانند.
درکِ عظمتِ سیستمِ اندیشه‌ی ایران، حقیقتاً از عهده‌ی هر کسی بر نمی‌آید. علی‌الخصوص جوگیرهای فلسفه‌ی غرب.
