قصه هزار زخم از انتصابات فامیلی نمیدانم کسی هست که مدیری را | بیمه اجتماعی
قصه هزار زخم از انتصابات فامیلی
نمیدانم کسی هست که مدیری را بشناسد که وابستگی فامیلی نداشته باشد؟ویا مدیری را بشناسد که معتقد به ضایع نشدن حقوق خود نباشد؟
باور دارم روزی سر این دمل های چرکین وا خواهد شد و بوی تعفن ناکارآمدی این انتصابات حتی کارکنان رسته اجرایی را شرمنده مراجعین خواهد کرد.
مراجعین در بدو ورود به سازمان بر اساس پیش زمینه های که از مصاحبه مدیران دارند توقع ارائه خدماتی را دارند که اعلام شده اما در واقع با کارکنانی مواجه هستند که به صورت کدخدا منشانه امور را رفع و رجوع میکنند ،سیستم اداری وقتی پویایی دارد که سیستم کنترل و ارائه بازخورد مناسبی داشته باشد سیستمی که مشکلات را بشناسد و متعهد به ارائه خدمات باشد اما در سیستم هزار توی فامیلی امور بر اساس انتقال تعهد پاسخ گویی به سطوح اجرا شکل میگیرد و سطوح اجرائی به دلیل نداشتن انگیزه از ترس برخوردهای شخصی مدیران زنجیره بازخورد اطلاعات را قطع میکنند. اما اینکه تصور شود یک جایی این سیستم افراد را در خود حل کند و در جای مناسبی قرار دهد امری غیر واقع است چون زنجیره انتصابات فامیلی قطع نمیشود.
و البته متضرر واقعی بعد از کارکنان اجرایی شرکای اجتماعی سازمان هستند شرکایی که قرار بود سازمان پشتوانه ای برای امنیت اقتصادی آنها باشد و اکنون خود معضلی پیچیده شده است .
بارها دیده ام کارگاههایی به دلیل عدم توانایی در پیش بینی هزینه های بیمه گری رو به ورشکستگی رفته اند در حالی که اگر مدیر کارآمدی در راس امور بود حداقل میتوانست سطحی از عدالت را اجرا نماید که اگر فردی برای سازمان هزینه زا نبوده بتواند مزد شکیبایی خود را بگیرد.
