روش بحث و مذاکره سیدمهدی ثریا انتشارات رشد. تهران. ۱۳۸۴ | کتابراه
روش بحث و مذاکره سیدمهدی ثریا انتشارات رشد. تهران. ۱۳۸۴ کتاب‌خوان: ناصر رضایی‌پور یادداشت ۱۷۹۴
(ص ۹۰ و ۹۱) (حالت پرواز در جریان بحث) ۷. گه‌گاه به‌نظر‌می‌رسد که اکثر افراد گروه از پرداختن به موضوع اصلی بحث و مذاکره طفره‌می‌روند. ... هرکس چیزی می‌گوید، به شرح وقایعی که مستقیماً با مسئله ارتباط‌ندارد می‌پردازد، لطیفه و مزاح به‌میان‌می‌آید، ... جریان بحث نیز به حالتی درمی‌آید که بی‌شباهت به پرواز و دورزدن کبوتران در اطراف نقطه موردنظرشان نیست. ... این حالت که اصطلاحاً «حالت پرواز» خوانده‌می‌شود نیز نشانه‌ای از ایراد و عیب و نقص در کار گروه است. یا افراد به‌خوبی با موضوعی که قرار است درباره‌اش صحبت‌کنند، آشنایی ندارند و از اینکه عدم‌آشنایی‌شان برملا شود، ناراحت هستند؛ ویا اینکه موضوع، چیزی است که افراد به علل گوناگون، از اظهارنظر درباره آن و روشن‌شدن دید و بینش خود خوف دارند؛ ویا در گروه کسانی هستند که افراد به تصور درست یا نادرست خود، اظهارنظر در حضور آنان را به علل علمی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و یا نظایر آن، مخاطره‌آمیز می‌انگارند. در چنین مواردی، مدیر آگاه و باتجربه، سعی‌می‌کند به علت «پرواز» پی‌ببرد و درصورتی‌که موجبات آن را بی‌اساس تشخیص‌داد، به اعضا یادآور می‌شود که بحث و مذاکره آنان حالت پرواز به‌خودگرفته‌است و نادرستی تصور یا تصوراتی را که موجب بروز این حالت شده‌است، بیان‌می‌کند. حالا اگر مدیر جلسه، علل وجود حالت پرواز را واقعی تشخیص‌بدهد، باید تا حدی که برایش مقدور است، در رفع آن بکوشد و اگر آن علت‌ها را رفع‌شدنی نیابد، باید بداند که اداره گروهی را به‌عهده‌گرفته که بیمار است و چرخ آن برای رسیدن به تصمیمی مردم‌سالار، صادقانه و مورد توافق باطنی افراد، لنگ‌می‌زند.
