شهروندِ زُحل🪐، طبقهٔ اول

2023-03-14 18:28:28 چهارشنبه سوری‌تون مبارک

غصه‌ها
دلتنگی‌ها
ناراحتی‌ها
نداشته‌ها
و غم‌هاتون بشه آتیش و بپرید از روش الهی

@Citizen_Saturn باز کردن / نظر دهید

2023-03-14 17:54:14 یه بنده‌خدایی رو تا امروز توی تلگرام دنبال می‌کردم که محصول خوبی داره و یه جورایی کانالش دو جانبه‌ست. هم از روزمره‌هاش می‌نویسه هم محصول‌ش رو می‌ذاره. هدف من از دنبال کردن، محصولش بود ولی دیگه امروز نتونستم طاقت بیارم و لفت دادم.
مُدام غر، مُدام شکوِه، مدام ناله.
فروششم خوبه‌هاااا ولی به جان خودم حتی به بار ندیدم بنویسه خدایا شکرت.
کسی که اهل غُر زدن و ناله کردن باشه، توی هر شرایطی بهونه‌ش رو پیدا می‌کنه.
مثلا اونی که ماشین نداره از پیاده گز کردن می‌ناله، اونی که ماشین داره از ترافیک می‌ناله و هزارتا مثال دیگه…
اما یه گوهر کمیاب وجود داره که می‌تونیم با توجه و اهتمام بهش، کمتر سخت بگیریم و بنالیم و غر بزنیم. اونم گوهرِ “پذیرشه”.
پذیرش این‌که مسئولیت تمام و کمالِ انتخاب‌هامون با خودمونه.
پذیرش این‌که هر انتخابی یه پیامدی داره، مثلا اگه ما انتخاب کردیم بچه داشته باشیم پس پیامدش رو که حمایت و مراقبته تا رسیدن به استقلال بچه‌مون، می‌پذیریم.
پذیرش این‌که رنج و لذت دنیا درهمه. هیچ‌وقت نمی‌تونی فقط لذت یا فقط رنج واسه خودت سوا کنی.
پذیرش این‌که غر زدن و نالیدن نه تنها دردی رو دوا نمی‌کنه که باعث پراکنده شدن آدما از اطرافت می‌شه و عزت نفس خودتم آسیب می‌بینه.
و در نهایت پذیرش این‌که ما حق داریم خسته بشیم، حق داریم از انتخاب‌هامون ناراضی و حتی پشیمون بشیم و حق داریم که اینارو با خودمون زمزمه کنیم ولی بازگو کردنشون برای دیگران کار جالبی نیست.


#ساناز_قنواتی
@Citizen_Saturn باز کردن / نظر دهید

2023-03-14 14:19:48 خانم فولادین بهترن
مررسی که پیگیر شدین، طفلی نفسش بالا نمیاد، می‌گه بدنم یهو لمس می‌شه و همچنان هم نگران دورهٔ والدگریه.
بهش گفتم بابا نگران نباش، تهش اینه تاریخ‌ش رو یکی دو روز جابه‌جا می‌کنیم. باز کردن / نظر دهید

2023-03-13 23:51:43 خانم فولادین طفلک امروز داشته می‌رفته دفترمون که واسه دورهٔ والدگری مطالب رو پیاده‌سازی کنن.
توی مترو گاز می‌زنن و بنده‌خدا حالش بد می‌شه و می‌رسوننش بیمارستان

من همین الان فهمیدم
خواهرش بهم گفت.
دعا کنید واسش.
خیر نبینه باعث و‌ بانیش به حق علی. باز کردن / نظر دهید

2023-03-13 22:57:48 بگردم واسه محمدعلی.
این‌قدر این آخر سال به زحمت انداختمش با اون همه مشغلهٔ خودش که نگو. همش تو کارگاه‌های چوب بری بود طفلی

این یه بخشی از همون محصول جدیده. باز کردن / نظر دهید

2023-03-13 22:22:31 بعضی‌هام هستن کلا کار اصلی‌شون اینه وقتی یه چیزی می‌خری، اصرار دارن همین رو فلان جا نصف قیمت می‌ده
اینا نقش شکر توی حلیم رو بازی می‌کنن ملعونا.
ضحاک نباشید. باز کردن / نظر دهید

2023-03-13 21:48:22 ادمین پیتیش گذاشته
(برید اینستاگرام شاید شما برنده شدین)


هرکی درست حدس بزنه، عیدی میگیره:)
مگه میشه نزدیک عید بیاد و من بهتون عیدی ندم؟؛))))
این پست مقدمه ی معرفی محصول جدیدمونه
تا ۴۸ساعت وقت داری حدس بزنی محصول جدید چیه و بشی جز اون سه نفری که به قید قرعه، محصول جدید بهشون هدیه داده میشه

*یه چیز یواشکی؛ از بین لایک و کامنت هاهم قرعه کشی و هدیه داریما

#عید_نوروز #عیدانه #دفتر_فانتزی #پیتیش
https://www.instagram.com/reel/CpvFMOYOuqW/?igshid=MDJmNzVkMjY= باز کردن / نظر دهید

2023-03-13 19:08:36 عیدا واسه من هرسال یه دلخوشی‌ای داشت.
تا قبل از مدرسه، دلخوشیم لباس نوهام بود که باید قبل از این‌که اون آقاهه توی تلویزیون می‌گفت یا مقلب القلوب و الاحوال، می‌پوشیدیم و می‌نشستیم سر سفره بعدشم باهم روبوسی می‌کردیم و مامانم از لای قرآن بهمون عیدی می‌داد.
موقع مدارس دلخوشیم پیک نوروزی بود که حداقل واسه من یکی ته لذت بود و همون قبل از عید نصف‌شو انجام می‌دادم. نه به‌خاطر این‌که زود تمام شه، بلکه از سر ذوق. گاهی هم تا ۱۳ فروردین یا چند صفحه رو پاک می‌کردم که دوباره بنویسم یا خواهش می‌کردم از بچه‌های فامیل که بذارن پیک‌های نوروزی‌شون رو حل کنم:)
تو دوران کنکور دلخوشیم تمام کردنِ تست‌های بی‌شماری بود که واسه خودم هدف قرار داده بودم.
تو دوران دانشجویی دلخوشیم دم عید این بود که توی خونه غذا درست کنم و ببرم پخش کنم بین بچه‌های کار یا برم روستاهای اطراف شهر به بچه‌ها درس بدم.
اومدم این‌جا
و تنها دلخوشی هرساله‌م اینه که بالاخره این روزام تمام می‌شه و می‌گذره. بالاخره رگه‌های نور وسط سیاهیِ شب پیدا می‌شن.
و با اُمید به روشنی، منتظر می‌شینم.

*لوکیشن: خوزستان-خونهٔ خاله
*فیلمبردار: برادرم
#ساناز_قنواتی
@Citizen_Saturn باز کردن / نظر دهید

2023-03-12 22:41:33 شب‌ پُرنور.
خواب خدا رو ببینید

*صداشو زیاد کن باز کردن / نظر دهید

2023-03-12 13:24:27 چند سال پیش وقتی برای اولین بار رفتم پیش یه درمان‌گر فهمیدم خیلی از مشکلاتم ریشه در کودکی و آسیب‌های سهوی داره. خیلی زیاد. تازه ما یه زندگی کاملا نرمال داشتیم که پدر و مادر توش دعوایی نداشتن، مشکلات عجیب غریب نداشتیم و شرایط خیلی نرمال بوده. از اون‌جا بود که تصمیم گرفتم تلاش کنم برای مادر خوب بودن. از مادرِ خوب بودن مجازی‌شو به شما می‌گم ولی سعی کردم چیزایی که بلدم رو در رفتار با بچه‌های دیگه انجام بدم و هیچی واسم خوشحال‌کننده‌تر از این پیام نبود. یا این‌که شیلا می‌گه تنها کسی که با خیال راحت می‌تونم الیاس رو بسپارم به دستش تویی:)

چرا اینا رو گفتم؟
چون هرچقدر از نقش والدین در سلامت روانِ بچه‌ها از کودکی تا بزرگسالی بگم، کم گفتم.
خواهش‌ می‌کنم پشت گوش نندازید.

*مامان محمدعلی از مهربونیِ زیاد هررررچی بچه‌ها بخوان بهشون می‌دن
مثلا دکتر شیرینی رو واسه حسین قدغن کرده ولی مامان همیشه قایمکی بهش قند می‌دن و دلشون می‌سوزه چون حسین عاشق قنده
واسه همین فاطمه اونو نوشت باز کردن / نظر دهید