روایت احمد مسجدجامعی از برخورد دوگانه با سمفونی آیینی لوریس چک | ماهنامه مديريت ارتباطات

روایت احمد مسجدجامعی از برخورد دوگانه با سمفونی آیینی لوریس چکناواریان

فرهنگ اصولی دارد که باید رعایت شود

در دوره وزارت من سمفونی‌ای با نام «سمفونی خسوف» تولید و اجرا شد که راجع‌به حرکت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام از مکه تا وقایع شب عاشورا بود. این سمفونی را آقای شریفیان نوشت و آقای چکناواریان اجرا کرد و اولین سمفونی آئینی هم بود که اجرا می‌شد. پنج شب در تالار اجرا شد اما صداوسیما و روزنامه‌ها به آن نپرداختند و بازتابی ندادند؛ حتی انتقاد هم شد که حالا این چه کاری است که انجام می‌شود. این در حالی‌ست که ما حتی ملاحظاتی هم داشتیم؛ مثلاً پیشنهاد شده بود اسم سمفونی «عاشورا» باشد ولی من گفته بودم اسمش را تغییر دهند، چون «عاشورا» باید مطلق بماند ولی هیچ‌وقت به ذهنم نمی‌رسید اسم یک سمفونی را بگذارم «امام رضا(ع)». ما در مقام مجری و مسؤول، تازه ملاحظاتی از این دست هم داشتیم.
وقتی دولت عوض شد، همین آقایانی که انتقاد می‌کردند، در مراسمی رسمی از آقای چکناواریان تجليل کردند و به او جایزه دادند، خبر و عکسش را چاپ کردند و در روزنامه‌ها بازتاب دادند. بعد هم سمفونی پیامبر اعظم(ص) و امام رضا(ع) را اجرا کردند و اصلاً سمفونی‌های آئینی باب شد. اما در زمان اجرای سمفونی خسوف در دوره ما و به بهانه اینکه چرا هنرمندی چون آقای چکناواریان در عرصه هنری فعالیت می‌کند، یکی از روزنامه‌ها در یادداشتی با اعتراض به سیاست‌های ارشاد نوشته بود: «سنگ‌ها را بسته و سگ‌ها را گشاده‌ایم»؛ موضوع انتقاد آن روزنامه این بود که چرا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به هنرمندانی نظير چکناواريان در آن سال‌ها اجازه داده اثر هنری‌شان اجرا يا عرضه شود يا حتی جلوی آن را نگرفته است.
علت این انتقادات جدای از نیت سیاسی، ضعف حوزه فهم هنر بود. اینکه می‌بینید اینها اینقدر تند و تیز حرف می‌زنند، به این علت است که اقتضای این حوزه را نمی‌‌دانند و بعد از مدتی که بر سر کار می‌آیند، با ادبیات این حوزه آشنا می‌شوند و سطح سوادشان از کار افزایش می‌یابد، موضع‌شان تعدیل می‌شود. اگر روند این گروه‌ها را ببینید، ملاحظه خواهید کرد خیلی از اینها در یک روند چهار ساله خودشان هم به سیاست‌های قبلی و کارشناسی نزدیک می‌شوند. این بدان معنی نیست که در این چهار سال اصلاح می‌شوند، بلکه یاد می‌گیرند. به‌طور کلی در حوزه فرهنگ اصولی وجود دارد و این اصول باید رعایت شود.

■ این متن بخشی از گفت‌وگوی مدیریت ارتباطات با احمد مسجدجامعی است که در شماره ۱۵ ماهنامه در مرداد ۱۳۹۰ منتشر شد و نسخه‌ی الکترونیک آن را می‌توانید اینجا بخوانید:
https://taaghche.com/book/85617