فرح:ههههه انت بتهزر ياجاسر جاسر:لا يافرح مش بهزر ولا حاجة انا | دار مصر - روايات
فرح:ههههه انت بتهزر ياجاسر جاسر:لا يافرح مش بهزر ولا حاجة انا عمرى ما هتجوز ولاهعاشر واحدة مهما كانت فرح بدموع :طيب ليه ليه عملت فيا كده حرام عليك اماانت مش عايز تتجوز اتجوزتنى ليه جاسر:غصب عنى ابويا كان ممكن يموت من انفعاله عليا لما رفضت اتجوز ومكنش ينفع انى ارفض طلبه فرح تبكى بهيستريا:اه وانا بقى الوسيلة اللى انت استخدمتها عشان ترضى ابوك طب مفكرتش فيا ولا فى اهلى لما ارجعلهم بعد كام شهر مطلقة وضع يده فى جيبه وبكل غرور:لا متخافيش الموخر هيخليهم ميقولوش حاجة فرح:موخر ايه جاسر:موخرك انا كتبتلك مليون جنيه موخر عشان لما نتطلق متبقيش خسرتى حاجة مبلغ كويس تعملى بيه اى حاجة فرح:اه مليون جنيه وهى ده بقى تمن اقامتى معاك الكام شهر دول مش كده جاسر ببرود:اعتبريه زى ما تعتبريه المهم ان محدش فينا خسران حاجة فرح:لا ياجاسر بيه انا الخسرانة فلوس ايه اللى بتتكلم عنها الفلوس دى تبلها وتشرب ميتها كل ده ميسواش كسرة قلبى فى يوم اى واحدة فى الدنيا كانت بتستناه جاسر بتهكم:بلاش الشويتين دول ملهمش لزمة ده اتفاق ولوسمحتى توافقى عليه على الاقل عشان ابويا وانا عارف هو بيحبك ازاى
ظلت فرح صامتة مجروحة لاتدرى ماذا تقول كيف ترد له اهانته لها ماذا تفعل توافق وبعد عدة اشهر تصبح مطلقة ام تخرج الان ولكن الناس لن ترحمها عروسة تعود ليلة زفافها بيت اهلها التفت اليه وقد مسحت دموعها :انا موافقة احس جاسر بارتياح وظن ان المال اغراها لتوافق فرح:بس بشرط جاسر باستغراب:شرط ايه فرح:ملكش دعوة بيا كل واحد فينا فى حاله انا هنام فى اوضة وانت فى اوضة انسى ان احنا اتنين متجوزين جاسر:يعنى ايه مش فاهم فرح بخجل:يعنى كل واحد ملوش دعوة بالتانى ملكش دعوة بيا اروح ارجع ميخصكش تنسى اننا متجوزين اقترب منها بجراة:طيب ويعنى انتى مراتى شرعا يعنى لو قربت منك عادى ابتعدت فرح سريعا:ده شرطى التانى اياك تلمسنى يااما اعتبر كل شئ منتهى جاسر بصدمة:يعنى هتمنعينى من حقى فرح:حقك حق ايه ملكش عندى حقوق ياباشمهندس ده شرطى توافق عليه تمام مش هتوافق هخرج من هنا ودلوقتى جاسر:بقى كده ماشى بس انتى كده بتخالفى شرع ربنا
فرح:ربنا وانت مفتكترش ربنا غير دلوقتى نسيته ليه وانت بتكسرنى ولا هو ربنا فى حقوقك انت وبس لاياباشمهندس انسى جوازنا هيكون جواز على ورق وبس
ظلت ليلها تفكر فيما حدث ايمكن ان يكون حلم ام هى مزحة منه ام هى الحقيقة نعم هى الحقيقة تركها جاسر وذهب الى غرفة اخرى يفكر هل قراره صحيحا فالنساء فى وجهة نظره جميعهم واحد تسرى الخيانة وحب المال فى دمائهم اطلت شمس يوم جديد على ابطالنا استيقظ جاسر على صوت دقات الباب نظر للساعة وجدها الثانية عشر ظهرا قام من مكانه ليفتح الباب ليجد والدته ناهد ناهد:حبيبى صباح الفل ياعريس جاسر:صباح الخير ياماما ناهد:ايه ياحبيبى الناموسية كحلى ولا ايه فرح نايمة ارتبك جاسر فهو لايعلم اذاكانت نائمة او لا:اه ياماما نايمة ادخلى واقفة كده ليه ناهد:لاياحبيبى انا جبت الفطار عشان تفطروا جاسر:طيب مااحنا ننزل نفطر معاكم ناهد:نعم ازاى انت ناسى انك عريس ولا ايه لسه بدرى على النزول جاسر:يعنى ايه هفضل محبوس هنا
ضحكت ناهد:وهو فى احلى من كده حبس ربنا يهينك ياحبيبى يلا ادخل لفرح صحيها وفطرها يلا ياحبيبى جاسر:حاضر ياامى تردد كثيرا هل يدخل عليها ليوقظها ام يتركها ولكنه فضل ان يوقظها دق على الباب لم تستيقظ فتح الباب بهدوء وجدها نائمة بفستان زفافها اقترب منها وظل ينظر اليها للحظات ثم نادى عليها فرح فرح قومى تململت فرح فى فراشها:سيبنى ياماما شوية ابتسم جاسر:بس انا مش ماما انتهبت على الصوت قامت مفزوعة من مكانها:ايه فى ايه جاسر:مالك شوفتى عفريت يلا يلا عشان تفطرى فرح:مش عاوزة جاسر :مينفعش ايه هتصومى ولاايه فرح:قولتلك مش عاوزة مش جعانة جاسر بغضب:انتى حرة انا اللى غلطان
خرج وتركها تبكى على حالها قامت من سريرها اتجهت الى الحمام لتستحم فتحت الماء وظلت تبكى على حالها فهاهى احلامها ضاعت هباء فى يوم المفترض انه اسعد يوم فى حياة اى بنت
