فقر و زبان طرد‌شده؛سنگ صبور یا ابد و یک روز علی تقی‌پور « | دور نوشت ها - علی تقی پور رینه
فقر و زبان طرد‌شده؛سنگ صبور یا ابد و یک روز علی تقی‌پور
« منم اگه خواسم نویسنده بشم،میشم نویسنده گداها»
سنگ صبور،صادق چوبک
چند هفته پیش عاطفه(نبوی)این کتاب داستان رو برام فرستاد؛داستان چند شخصیت از طبقات محروم و بدبخت جامعه است،روایت زندگی تیره و تار، و موقعیت پلشتی‌ست که درش اسیراند.
اما چیزی که برام جالب اومد، ادبیات شخصیت‌های داستان، و کلماتی‌ست که بکار می‌برند.کلماتی «طرد شده» که به قول آسید ملوچ: تنها اونها می‌تونن «پلشتی» این موقعیت رو نشون بدن.
در این چند سال،سینما سعی کرده طبقات محروم و فقیر جامعه رو به تصویر بکشه، اما نه با ادبیات و کلمات خود اونها،بلکه با خشم و سبک بیانی که طبقات متوسط شهری می‌پسندند؛همون طبقاتی ناراضی‌ای که تنها قادرند با میانجی خشم، طبقات دیگه رو بفهمند، نه با زبان و ادبیات اون طبقات؛برای همینه که ما بیشتر از محتوای رنجی که به تصویر می‌کشن، هنر بازیگران او فیلم‌ها رو بخاطر می‌سپاریم.
جذابیت روایت چوبك در همينه، اون از زبان لایه‌های محروم جامعه قصه درد و رنج اونها رو روایت میکنه؛چوبک،زبان یا نمایش «خشم» رو به میانجی نمی‌گیره تا پرخواننده باشه، بلکه با کلمات «طرد شده»(از منظر طبقات مدرن‌تر)،موقعیت تهوع آور طبقات پایین رو به تصویر می‌کشه تا به مدد این تهوع،خشم از موقعیت رو در دل خواننده ایجاد کنه.
«هی صیغه میره و هی شاش و گه و کرم از زیر جهان سلطون جمع میکنه و یه مشت نره خر میاره تو خونه جلو چش بچش می کشه رو خودش و بعد چن تومن می ذارن کف دسش و میرن پی کارشون. تازه ثوابم داره. آخه چه نوشتنی داره؟تو می‌دونی برای نوشتن زندگی آلوده و چرک این چند نفر، آدم ناچاره چه لغات و کلمات طرد شده‌ای رو کاغذ بیاره؟ اونوخت جواب مردم رو چی بدم؟آخه شاش و گه و چرک و خون و فحش بده رو ادم رو كاغذ بياره. اینا بده، مهوعه(تهوع آور). آدم دلش آشوب میفته. حیف نیس»
بدون شک، بخشی از ناتوانی ادبیات و سینمای امروزه، ناشی از سانسوره. ولی در درجه دوم، بازاری شدن هنره که باعث ناتوانی‌اش شده؛اولویت، جذب مخاطبی ست که خودش نیاز به همدردی داره تا اینکه بخواد از درد طبقه دیگه بشنوده.
